Gece Yürüyenler

AİLE

Yeni bölüm yakında.

Beğenmediğiniz kısımları yorum olarak ya da özelden bana yazabilirsiniz. Herkese cevap veriyorum ve yorumlarınızı dikkate alıyorum.

İyi okumalar.

Onunla kavga edip, evden ayrıldığımdan beri beni bu kadar uzun ve içten kucaklamamıştı.

"Neredeydin?" diye sordu.

"Geziyordum." deyiverdim ve ekledim. "İçeri girebilir miyiz?"

Annem önümden çekildi ve içeri girmeme izin verdi. Evimizin kapısı salona açılıyordu. Salon daha çok devasa bir hol gibiydi. Altı yedi adım sonra koltukların olduğu yere vardım ve hemen oturdum. Annem de gelip yanıma oturdu. Benden çok daha güzel bir kadındı. Kahverengi, modelini yaklaşık yirmi yıldır hiç değiştirmediği omuzlarına kadar uzun olan saçı her zaman parıldardı. Orman yeşili rengi gözlerini ise anneannemden almıştı. Ben ise siyah kocaman gözlerimle babama benziyordum.

"Seni çok merak ettim. Neredeydin kızım? Başına bir şey geldi diye çok korktum." dedi.

Ona kurtadam olduğumu söyleyemiyordum. Bu nedenle söylediğim hiçbir yalan benim için yeterince inandırıcı değildi.

"Hani hep Türkiye'yi gezmek isterdim, ya. Paramı biriktirip, küçük bir tur yaptım." dedim. Tam konuşacaktı ki ben tekrar konuştum. "Beni bilirsin. Size söylemedim. Çünkü," deyip, bir süre sustum. "Durmadan arayıp, rahatsız ederdin."

Son söylediğim onu öfkelendirdi. Annem öfkesini asla tam olarak belli etmez. Onun öfkelendiğini anlamanın tek yolu bakışları ve şu an yine çocukluğumdaki gibi bakıyordu.

"Seni çok merak ettik. Nasıl, bu kadar sorumsuz olabiliyorsun anlam veremiyorum." dedi.

Anneme söylemeden bir ay ortadan kaybolmam çok büyük bir krizdi ve şimdi ona verecek cevabım yoktu. Çünkü, haklıydı. Ona söylemeden ortadan kayboldum. Bu yaptığım, benim için bile sorumsuzca sayılıyordu.

"Bulut'la haber yolladım." dedim.

Annem hemen cevap verdi.

"Ben gidiyorum, eşyalarımı al demişsin." dedi.

Onunla kavga etmek istemiyordum. Bunun için çok yorgundum ve üşeniyordum.

"Anne, bunu unutsak. Bak, geri döndüm. İyiyim. Her şey normalmiş gibi davranalım." dedim.

Annem gözlerimin içine baktı. Derin bir nefes aldı.

"Tamam, ne kadar endişelensem de şu an buradasın." dedikten sonra ses tonu sertleşti. "Ama bundan sonra burada kalacaksın ve nereye gidersen haberim olacak."

Bir yalan olsa da söylediklerini onayladım. O da odama çıkmama izin verdi. Evimiz dubleks olduğundan benim odam misafir odasıyla birlikte üst kattaydı. Elimdeki valiz nedeniyle yavaş adımlarla merdivenleri çıktım. Odam hemen merdivenlerin bitimindeydi. Yorulduğumdan derin bir nefes aldım ve odama girdim.

Yaklaşık beş yıldır bir gün bile evde kalmamıştım. Ama annem odamın düzenini hiçbir zaman bozmadı. Zaten bozması için de bir neden yoktu. Çünkü kendisi dizayn etmişti. Oda tamamen beyaz mobilyalardan oluşuyordu. Kapının biraz ilerisinde hiç kullanmadığım tuvalet aynası vardı (Benim ısrarlarım üzerine tuvalet aynası TV ünitesine dönüştürülmüştü.). Onun hemen bitiminde yan duvara yaslanmış, büyük bir kütüphane (Şu an evimden gelen kitaplarla doluydu.), onun yanında üç kapılı bir dolap, onun yanındaysa çalışma masam vardı. Yatağım ise odanın ortasında, başlığı duvara yaslanmış bir şekilde duruyordu. Ayrıca baş ucumda komodin vardı. Boş kalan tek duvarda ise gri halıya uyum sağlayan gri iki kişilik bir koltuk. Görüntü bile beni rahatsız ediyordu. Benim için uygun değildi. Ama odayı bu hale getiren anneme söz geçirmeyi başaramamıştım. Elimdeki çantaları yere attıktan sonra koltuğa oturdum. Bir süre dinlendikten sonra banyo yapmaya karar verdim. Odamdan banyoya açılan bir kapı olmasa bile üst kattaki banyo bana ait gibiydi. Dolabımı açtığımda burada bıraktığım kıyafetler ve evimde bıraktığım kıyafetler vardı. Çağrı'nın bana aldıklarını da dolaba yerleştirdikten sonra evde giyinmek için uygun olan pijamalarımı aldım. Bunlar burada bıraktığım kıyafetlerimdendi. Gri, üstünde pembe ayı olan uzun kollu bir tişört ve uzun gri bir alt. İç çamaşırlarımı da seçtikten sonra annemden havlu ve yeni lif alıp, banyoya girdim. Şampuan, duş jeli, saç kremi... hepsi buraya gelme ihtimali olan misafirler için banyoya bırakılmıştı. Suyu ayarladıktan sonra omzumdaki bandajı çıkardım. Yaram çok kötü gözükmüyordu. Bu nedenle onu tekrar kapatmamaya karar verdim. Uzun bir duş aldıktan sonra çıktım ve odama dönüp, seçtiğim kıyafetleri giyindim. Saçlarımı taradım ama kurutmadım. Aşağıya indiğimde annem mutfaktaydı.