EVE DÖNÜŞ

759 129 92
                                    

Yeni bölüm yakında.

Beğenmediğiniz kısımları yorum olarak ya da özelden bana yazabilirsiniz. Herkese cevap veriyorum ve yorumlarınızı dikkate alıyorum.

İyi okumalar.

"İşlerim vardı." dedim.

Merakla yüzüme baktı.

"Annen çıldırdı. Polise gidecekti, ben engel oldum. Her yeri ayağa kaldırdı. Ece'yi aradı. Onunla da üç aydır konuşmamışsın. Gerçekten, neredeydin?" dedi.

Tüm bunları tek nefeste söyledi.

"İşlerim vardı. Annem de artık yetişkin olduğumu kabul etmeli. Gördüğün gibi sağlamım." dedim.

"Hemen seni eve götüreceğim." dedi.

"Olur." dedim.

Bu sırada dükkanda olan benim tanımadığım genç çocuğa, "Sen idare edersin değil mi?" diye sordu.

Çocuk onu hemen yanıtladı.

"Tabi, siz gidin." dedi.

Dükkandan çıkıp, Bulut'un arabasına bindik. Arabayı çalıştırdığında, ben de konuşmaya başladım.

"Çocuk, yeni çalışan mı?" diye sordum.

Genç, uzun boylu, siyah saçlı, siyah gözlü bir çocuktu. Ama bana solucanı hatırlattı. İnce ve uzun.

"Evet, sen gidince aldım. Adı Erdem, senden iyi çalışıyor." dedi.

Bir süre sessiz bir yolculuk yaptık. Daha sonra ise aç olduğumu söyledim. Bulut bana pastaneden peynirli poğaça aldı. Poğaçayı yerken aklıma bir şey geldi.

"Eve gidiyoruz ama annem evde mi?" diye sordum.

"Doğru söylüyorsun kadını arasak iyi olur." dedi.

Bir yandan arabayı kullanırken bir yandan da telefonu cebinden çıkardı. Tam arayacaktı ki elinden aldım.

"Sakın yanında olduğumu söyleme. Ona nerede olduğunu sor." dedim.

Telefonu benden geri almadı ve annemi aramamı söyledi. Söylediğini yaptım. Telefon birkaç çalıştan sonra açıldı.

Annem, "Alo." dedi.

Bulut hemen konuya girdi.

"Nasılsın Ayça yenge? Ne yapıyorsun?" dedi.

Annemse söylediklerini önemsemeden, "Nida'dan haber mi var?" diye sordu.

Bulut kısa bir süre yüzüme baktı ve cevap verdi.

"Yok, ben senin yanına gelecektim de evde misin?" diye sordu.

Annem, "Bugün derslerim öğlene kadar. Bir de evde olurum, gelirsin. Konu neydi?" dedi.

Bulut, "Gelince söylerim." dedi.

Vedalaştılar. Ben de telefonu kapatıp, Bulut'a geri verdim. Saat daha ondu. Bu nedenle Bulut'un evine gidip, orada vakit geçirmeye karar verdik. Yirmi dakikalık yolculuktan sonra evine vardık. Eşyalarımı arabada bırakmaya karar verdim ve araçtan indim. Bulut'un binası benimkine oranla daha yeni ve temizdi. Asansöre binip, ikinci kata çıktık.

Bulut kapıyı açar açmaz köpeği havlayarak, bizi karşıladı. Pug cinsi, buruşuk adında bir köpekti. Eskiden beni çok severdi. Ama dönüştüğümden beri beni her gördüğünde havlamaya başlıyor. Bu nedenle Bulut köpeği diğer odaya kapattı ve salona döndü. Evi benim evimden daha büyüktü. Salon hariç iki odası daha vardı ve eşyaları daha çoktu. Salondaki l koltuğun bir ucuna ben, diğer ucuna o oturdu. Bu şekilde birbirimizi görmemiz daha kolaydı.

"Eşyalarımı ne yaptın?" dedim.

Eğer konuşmasaydım nerede olduğumla ilgili sorular sormaya başlayacaktı.

"Dediğini yaptım. Kitaplar ve özel eşyaların amcamlarda, geri kalanları sattım." dedi.

Uzunca bir süre muhabbet ettik. Bana kitapçıdaki işlerin durumundan, annemlerden bahsetti. Nerde olduğumla ilgili sorularıysa cevaplamadım. Bulut bu sorunun cevabını almadan yaşayabilirdi. Ama annem çıldıracaktı. Biz sohbet ederken zaman hızlıca geçiyordu. Öğle yemeği olarak hamburger ısmarladık. Yedikten sonra çıkmak için hazırdık. Aşağıya indik ve arabaya bindik. Bu an heyecanlandığım nadir anlardan biriydi. Tekrar eve gidecek olmak, onlara söyleyecek inandırıcı bir yalanımın olmaması üstümde çok büyük baskı yapıyordu. Ailemin evi buraya çok uzak olmadığından on beş dakika sonra eve vardık. Arabadan inip eşyalarımı aldım. Binaya doğru yürürken Bulut'un gelmediğini fark ettim. Arabaya döndüm ve camı açması için tıklattım.

"Hadi, gelsene." dedim.

"Sen annenle özel konuş." dedi.

Haklıydı, bu nedenle ona baskı yapmadım. Binanın demirden olan bahçe kapısını açtım ve içeri girdim. Zile bastım.

Annem, "Kim o?" dedi.

Bir süre cevap veremedim.

Sonraysa, "Benim, Nida." dedim.

Hiçbir şey söylemeden kapıyı açtı. Asansöre binip, en üst kata çıktım. Annem kapıyı açmış beni bekliyordu. Kapıya doğru yürüdüm. Beni sıkıca kucakladı.

BÖLÜM SONU

Gece YürüyenlerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin