Gece Yürüyenler

KURALLAR

Yeni bölüm yakında.

Beğenmediğiniz kısımları yorum olarak ya da özelden bana yazabilirsiniz. Herkese cevap veriyorum ve yorumlarınızı dikkate alıyorum.

İyi okumalar.

 Kızın birine seslendi.

"Nida'yı odaya yerleştir." dedi.

Kız bir süre Eray'a baktıktan sonra yanıma geldi. Benden az daha uzundu. Saçları siyah, düz ve çenesine kadardı. Dolgun, şekilli dudakları vardı.

"Eşyalarını al. Odaya gidelim." dedi.

Burada iletişim gerçekten de kötüydü. Kendimi kaba olarak görürdüm. Ama buradaki insanlar da en az benim kadar kabaydı. Kız yürümeye başladığında konuştum.

"Eşyalarım üst katta." dedim. "Ben Nida." diyerek sözlerimi tamamladım.

Arkasını dönerek, kısa bir süre beni inceledi.

"Ben de Azra. Kusura bakma, ben de buraya alışmaya çalışıyorum hala." dedi.

Neden kusura bakacaktım ki diye düşündüm.

Ama düşüncemi onunla paylaşmak yerine, "Önemli değil." dedim.

Üst kata vardığımızda odadan çantalarımı aldım.

Azra, "Aşağıda benim kaldığım oda da kalacaksın." dedi.

Nerede kalacağım pek de umurumda değildi.

"Konuşma yapan adam, lider o mu?" diye sordum.

Azra, " Alfa" dedi.

Odadan çıktı.

"Adı ne?" diyerek Azra'ya yeni bir soru yönelttim.

"Çetin." dedi.

Demek gerçek Bruce Wayne oydu. Nasıl birisi olduğunu merak ediyordum.

"Tanışabilecek miyim?" dedim.

Bu sırada merdivenleri iniyorduk.

Azra, "Bilmem." dedi. Bir süre düşündü. "Ben geleli on beş gün kadar oldu. Bu onu ikinci kez görüşüm."

Görünen o ki Çetin'de pek cana yakın biri değildi. Burası ise gitgide kafa karıştırıcı oluyordu. Bodrum kata indik. İndiğimiz yer başka bir salondu. Giriş kattakine oranla daha küçüktü. Büyük bir dolap, televizyon ve koltuklardan oluşuyordu. Yerde ise siyah beyaz halı vardı. Bu evde neredeyse her şey siyah ve beyazdı. Tekli koltuğun yanındaki kapıdan girdik. Büyük bir odaydı. İçeride dört tane ranza vardı.

"Burada mı kalacağım?" dedim.

Azra, "Evet," dedi. Diğerlerine oranla ortada gibi gözüken ranzaya ilerledi. "Burası yatağın."

Gidip yatağa oturdum. Yumuşaktı. Beyaz bir çarşafla örtülüydü. Kafamı sağa çevirdiğimde cam kapıyla karşılaştım. Bahçeye açılıyordu. Ama Çağrı'yla geldiğim tarafa değil. Burası arka bahçeydi. Geceleri bahçeye kaçabilecektim. Oda da beğendiğim tek şey buydu. Ayağa kalkıp, dolaba doğru yürüdüm.

"Eşyalarımı buraya mı koyacağım?" diye sordum.

Dolap dört kapılıydı. Azra ise en sağdaki kapağı açtı. Altı raf vardı üçü doluydu.

Boş olanları kastederek, "Diğerleri senin." dedi.

Yanımda doğru düzgün eşya getirmemiştim. Kıyafetlerimi bir rafa, Bilgisayar, diş macunu ve fırçasını diğer rafa, içinde cüzdanımdan başka bir şey olmayan çantalarımı ise son rafa koydum. Çantamı orada bırakmaya karar verdiğimde içindeki paranın çalınıp, çalınmayacağını düşünüyordum.