Gece Yürüyenler

Av

Yeni bölüm yakında.

İyi okumalar.

Şarkıyı dinlemenizi öneriyorum.

İçimi saran korkuya rağmen gülmeye başladım.

"Ciddi değilsin değil mi?" diye sordum.

"İstersen yakabiliriz de. Ama tehlikeli." dedi ve binayı işaret etti.

Dört katlı eski bir binaydı. Elime bana uzattığı bıçağı ya da palayı (Artık her ne ise.) aldım.

"Saçmalama!" diye bağırdım. "Hem bina, kesin polis gelir." diyerek sözlerimi tamamladım.

"Senin için tek sorun polisse, gidelim." dedi.

Kurtadamlar varsa vampirlerde vardır diye düşünüyordum. Ama daha önce hiçbiriyle karşılaşmamıştım. İçeride ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Çağrı kendinden emin gözüküyordu. Ben ise ona belli etmemeye çabalamama rağmen çok korkuyordum.

"Ne yapacağım?" diye sordum.

Bıçağı tuttuğum elimi kaldırdı.

"Sana doğru gelirse, kafasına doğru salla yeter." dedi.

Binaya doğru gitmeye başladı. Ben de korkuyla peşine takıldım. Kapı açıktı. Rahatlıkla içeri girdik. Binanın içi şaşırtıcı derecede sessizdi. Karanlık nedeniyle ben etrafı göremiyordum.

Çağrı da bu durumu fark etmiş olacak ki, "Ben görebiliyorum. Korkma." dedi.

Ona demesi kolaydı. Merdivenleri çıkarken ışık yandı. Kısa süre sonra ise kapı açıldı. Kapıdan çıkan adam Çağrı'ya sert bir şekilde vurdu ve merdivenlerden aşağıya yuvarlanmasına neden oldu. Tam bana çarpacaktı ki hemen kenara çekildim. Çağrı bozuntuya vermeden ayağa kalktı. Merdivenleri hızla çıkıp, ona vuran adamı boynundan tutup, öteki kapıya fırlattı. Karşıdaki kapı adamın çarpmasıyla kırıldı. İçeriden iki vampir daha çıktı. Kadının kafasını sert bir hamleyle kesti. Kafa merdivenlerden yuvarlanarak ayağımın önünde durdu. Tekmeyle onu giriş kata yolladım. Bu sırada alt kattan da gelenler vardı.

"Buradalar!" diye bağırdım.

Çağrı ise üç adam tarafından duvara sıkıştırılmıştı. Tek şans elimdeki bıçaktı. Kaldırıp, salladım. Ama işe yaramadı. İçlerinden biri beni tutup merdivenlerden aşağıya fırlattı. Düşerken istemsizce çığlık atmıştım. Kafam, kolum, bacağım, belim her yerim ağrıyordu. Yine de ayağa kalktım. Adam bana doğru geliyordu. Bıçağı ona doğru sallamaya başladım. Darbelerimden hızla kurtuluyordu. Sonunda elimi yakaladı. Avucunun içinde sıkmaya başladı. Parmaklarım kırılmak üzereydi. Elimi bıraktığında bıçak istemsizce yere düştü. Tekrar boynumdan tuttu ve beni duvara yapıştırdı. Üst kattan gelen ışık burayı az da olsa aydınlatıyordu. Kafamı yukarı kaldırıp, adamın yüzüne baktım. Konuşmaya başladı.

"Nasıl bir kurtadamsın sen böyle?" Konuşurken bir yandan da beni kokluyordu. "Onlar gibi kokuyorsun. Ama onlar gibi değilsin."

Yukarıdan gelen seslere bakılırsa Çağrı hala onlarla boğuşuyordu. Bana yardım edemezdi.

"Bırak beni." dedim.

Korktuğumu ona belli etmemeye çalışıyordum.

Adam iğneleyici bir ses tonuyla, "Hiç sanmıyorum." dedi ve ekledi. "Arkadaşın ölecek. Ama belki seni besleriz. Tabi önce sen beni beslersen."

Tüm dişleri sivrildi ve sol omzumu ısırdı. Çığlık atmaya başladım. Beni dönüştüren kurtadam tarafından ısırıldığımda bile bu kadar canım yanmamıştı. Kanımın damarlarımdan çekildiğini hissedebiliyordum. Bir süre sonra beni bıraktı. Elimi omzuma götürdüm. Çok kan vardı. Baygınlık geçirmek üzereyken, Çağrı merdivenlerden iniyordu. Acıyla kısa süre sonra tekrar uyandım. Arabada gidiyorduk. Işığı açıp omzuma baktım. Çok kötü gözüküyordu. Üstümdeki tişört parçalanmış ve kanla kaplıydı.

"Bunların iki dişi yok muydu!" diye bağırdım.

Çağrı, "İyileşmen gerekirdi." dedi.

"Evet, çok iyiyim!" dedim.

Konuşurken acının etkisiyle bağırıyordum.

"Şimdi sana eczane bulacağım." dedi.

Acı öfkelenmeme neden oluyordu.

"Ne zannediyordun?" dedim.

"Ne?" diye sordu.

"Beni buraya getirince ne olacak sandın? Şey diyeceğimi filan mı? Gerçekten de etraf çok tehlikeli. Ben de çiğ et yiyeyim de güçleneyim. Her zaman Çağrı beni kurtaramaz." dedim, alayla.

Arabayı sertçe durdurdu. Kemer takmadığımdan öne doğru savruldum.

"Evet, öyle düşünsen iyi olur. Yaranı görüyor musun? Ona iyice bak. Bu gittiklerimiz çerezlikti." dedi.

Bu sırada korna sesleri duyulmaya başladı. Çağrı arabayı tekrar çalıştırdı.

"O zaman bundan bir ders çıkarmalıyım. Ölmediğim için şanslıyım!" dedim. İkinci cümleyi söylerken sesim tekrar yükselmişti.

Bana cevap vermeden arabayı sürmeye devam ediyordu. Sonunda eczanenin önünde durdu.

"İlaç alıp geleceğim." dedi.

Şu anda onunla kavga etmek istiyordum. O ise sakin bir şekilde arabadan inip eczaneye girdi. Camdan gördüğüm kadarıyla içerisi kalabalık değildi. Kısa süre içinde elinde poşetle arabaya döndü. Su ve ağrı kesici uzattı.

Alayla, "Teşekkürler." dedim.

İlacı içtim. Elini omzuma götürdü.

"Çıkar da yaraya bakalım." dedi.

Üstümdekini zorda olsa çıkardım.

"Nasıl?" diye sordum.

"Yıkamak lazım." dedi. İçtiğim suyu elimden alıp, arabadan indi. Kapımı açtı ve konuştu. "Eğil istersen."

Tek bacağımı arabadan dışarı attım. Olabildiğince dışarıya doğru eğildim. Yarama su dökmeye başladı. Suyun etkisiyle kısa süreli bir ürperti yaşadım. Eliyle kan izini temizlemeye çalışıyordu.

"Yavaş olsana!" diye bağırdım.

Dediğimi yaptı. Kısa süre sonra ise neredeyse tamamını temizleye bildi. Yarama baktığımda artık diş izlerini görebiliyordum. Çok büyük olmasa da derin gözüküyorlardı. Kafamı tekrar öteki tarafa çevirdim. Yarayı sargı beziyle kapattı. Çağrı işini bitirdiğinde, eczaneden çıkan bir adamın bize doğru geldiğini gördüm.

Bana, "Siz iyi misiniz?" diye sordu.

Tam cevap verecektim ki Çağrı araya girdi.

"Çok iyi." dedi.

Eliyle arabaya girmemi işaret etti. Dediğini yaptım. Kapıyı sert bir şekilde kapattı. Ama eczacı adam vazgeçmişe benzemiyordu.

Çağrı'ya "Emin misiniz?" diye tekrar sordu.

Çağrı, "Evet, çok eminiz." dedi.

Arabaya döndü. Adamsa uzaklaşmaya başladı.

"Çok iyiyim." dedim.

"Senin amacın ne?" dedi.

Konuşurken çok sakindi.

"Amacım insan olmak." dedim.

"Üzgünüm, o kısmı çoktan geçtin." dedi.

Hemen cevap verdim.

"Sen bir canavar olmayı kabullenebilirsin."

Gülmeye başladı.

"Sence ben canavarım öyle mi?" diye sordu. Konuşurken gülüyordu. "Canavar bir saat önce öldürdüklerimdi. Hala insanlarla besleniyorlardı ve canavar kim biliyor musun? Seni dönüştüren."

Şaşırdım. Beni dönüştürenin kim olduğunu bilmiyordum. Hep bir kaza olduğunu düşünüyordum. Kaza ya da beni öldürmek istediğini benimse çok şanslı olduğumu.

"Kim beni dönüştüren?" dedim.

BÖLÜM SONU

Bundan sonra bölümler okunma sayıları nedeniyle daha kısa olacak. Beğenmediğiniz kısımları yorum ya da özelden yazabilirsiniz. Herkese cevap veriyorum ve söylenenleri dikkate alıyorum.