"කොහෙද යන්න"
"කැම්පස් එකට"
"කොහොමද යන්න"
"හයයි විස්සේ බස් එකේ. ඔයා නිදාගන්න.. අම්මා ඉන්නවනෙ ගෙදර. මම අලුතෙන් වචන ටිකකුයි - වාක්‍ය ටිකකුයි - මේ මේවා තියෙනව . කරන්න"
"මට එන්න පුලුවන්. කාර් එක තියෙනව-"
සයාන් ඇඳෙන් බැහැලා කාමරෙන් එළියට ගියා. ගිය එක හොඳයි නැත්තන් මං ඇඳුම් අඳින්න අයියගෙ කාමරේට යන්න එපෙයි.
අම්ම බිත්තර බඳිනව වගේ සුවඳේ බෑ....සෙනසුරාදා උදේ පහට ඇහැරිලා ලෑස්තිවෙන්න ඕනේ හයයි විස්සට මෙහෙන් යන මුල්ම බස් එකේ මාතලේට ගිහින් එහෙන් කටුගස්තොටට ගිහින් ආයෙම පොල්ගොල්ලට යන්න. බස් තුනක ගමනක් හින්දා මම කැම්පස් එකට සතියට දෙපාරක් යන්න තියෙන එකට උඩින්ම කැමති.. වෙලාවකට බස් එකේ ජනේනේ අයිනේ සීට් එකක වාඩිවෙලා ජනේලෙට ඔලුව තියාගෙන එළිය බලන් එන එකට මම ආසයි..නින්දත් යනව - මුල් කාලෙ නම් බය වුනා බැහැගන්න තැන පහුවෙයි කියල . මේ වෙනකල් එහෙම වෙල නම් නෑ..ඉස්සර ඉස්සර මම පොත් කියෙව්වා පස්සේ බස් වල සිංදු දාන්න ගන්නකොට පොත් කියවන්න අමාරු හින්ද එලිය බලන් එනවා..
"අර දරුව නැගිට්ටේ ඇයි පුතේ යනවද ඔයා එක්කන්"
"ම්ම්ම්...ඔව්"
ද ?? දන්නෑ නේ.. මම කමිසේ ඔලුවෙන් දාගන්නකොටම කාමරේට ආව අම්මා මගෙ මේසේ උඩ තිබුන වතුර බෝතලේ අතට අරගත්තා.
"ඒ දරුවට කෑම එකක් ඔතල දෙන්නද"
"හා.."
වතුර බෝතලෙත් අරන් අම්ම කාමරෙන් එළියට ගිය අතරෙ මම ඉතුරු ටික ලෑස්ති වෙලා කොණ්ඩේ ගැට කැඩුවා.. ඉදල හිටලා ගැට තියෙනව තමා ඉතින් . මම ගෑණු ළමයි වගේ කොණ්ඩෙ ගොතල නෙවෙයිනේ නිදාගන්නේ.. අම්මයි නැන්දලයි ටික්කගෙ අක්කයි නිදාගන්න කලින් කොණ්ඩෙ තෙල් ගාලා පීරලා කොණ්ඩෙ ගොතනවා... මම කොණ්ඩේ වවන්නෙ ඇයි කියල මම වත් දන්නෑ.. ඒත් කණ්නාඩි දාලා කොණ්ඩේ දිගට වවලා දෙපැත්තට පීරුවාම මට නිකන් මම පුරාවිද්‍යාඥයෙක් වගේ දැනෙනවා.
"ඔයා එනවද මාත් එක්ක"
"ඔව්"
"ආ ඇදගන්නකො එහෙනම්."
YOU ARE READING
සිලිලාර | COMPLETE
Любовные романыගොඩමඩ සාරවත් අස්වැන්නක් වෙනුවෙන් දහවල් අව්සැර දරන් රෑ වුනාමත් තනිපංගලමට කවිවලට තාල අල්ලන ගොවිගමානයක උපදින පුරාවිද්යා හීන කුමාරයා නමින් සහසිත් දෙව්දාර බෝධිනායක. අන්තර්ජාලයක් එක්කලා සම්බන්ධ වෙන්න සිග්නල් කනු හොයාගන්නවත් නැති ගමක ඉදල එයාට පුලුවන් ව...
