අපි හයට විතර ගෙදර ආවත් මට නිකන් කැරකිල්ල වගේ. අම්මා අහන එකට නෙවෙයි මං උත්තර දුන්නෙ. මට මොකද්දෝ වගේ හිතෙනවා. ඒකයි මං සයාන් අයියගෙ ගෙදරවත් ආයේ දවස් ගානකට යන්නේ නෑ කියල හිතාන අම්මගෙන් නින්දෙන් කියවන්න එපා කියල බැනුමකුත් අහන් මං ඇඳට ආවෙ නිදාගන්න.
නිදිමත ඇඟට දැනුනට ඇස් වලට නිදාගන්න ඕනෙ නෑ වගේ.. මුළු ඇඳේම එහෙට්ට මෙහෙට්ට පෙරලුනාට මට නින්ද ගියෙ නෑ. සයාන් අයියා අටට විතර එයාගේ රස්සාව කරන්නත් යනව කිව්ව මට. මට බලන්නත් ඕනේ එයා යනවා ඒත් මට එයාගේ ගාවට යන්න බෑ වගේ.. මට හවස පන්තියකුත් තියෙනවා... ඒ වෙලාවට නිදිමත ආවොත් තමා මට නිදිදෙව්දුව මරන්න හිතෙන්නේ.
එක වෙලාවක හිතට එක දෙයක් එන්නෙත් නෑ ඒ මදිවට. මේ ඊයේ රෑ සයාන් අයියා ලංකාවේ ඉමු කියල කියපු එක මතක් වෙන වෙලාවෙම එයා ගේ පවුල මෙහෙ කියල කියපු එක මතක් වෙනව. පවුලට පවුල කිව්වට අනේ නෝනටත් පවුල කියල කියනවනේ.. අනික එයා ඇයි මගෙ කකුල පෑගුවේ... සාක්කුවටත් මගෙ අත දාගත්තා.. ඒව හිතකොට එයා උණ හැදුනාම මාව බලාගත්තා කියලත් මතක් වෙනවා...
"ආ......හ්... අයියෝ නින්ද යන්නෙත් නෑ"
මොනවද මේ හිතන්නේ. පිරිමි ළමයෙක් එහෙම තවත් පිරිමි ළමයෙක්ට උදව් කරන්නේ කරට අත දාගන්නේ යාලුකමටනෙ අනේ.. ඒ වුනාට මට උසස් පෙළ මැත්ස් කරපු සර් කසාද බැදල ඉන්නේ පිරිමි කෙනෙක්ව. ඒකට අපේ ළමයි අනන් මන්නුත් කිව්වා ඒ කිය කිය පන්ති ආවා. ඒ කියන්නේ ඒ ගොල්ලොන්ටත් එහෙම පිරිමි ළමයි පිරිමි ළමයි කසාද බදින්න පුලුවන්..
"පිස්සු"
"මද්දු.. කෝල් එකක් ද"
"නෑ නෑ.. "
"නිදාගන්න ළමයා හවස පන්තියකුත් තියෙනවනේ"
මටත් ඕනෙ නිදාගන්න තමයි අම්මේ . ඒත් අම්මගෙ අර පුතාව මතක් වෙනවනේ.. මම මුලු කොට්ටෙම අරන් මූනේ ඔබාගත්තා. එතකොට සයාන් අයියගෙ කටහඩ කන් වලට ඇහෙනව.
"මං කියන්නම් අප්පච්චිට . මද්දු එක්කන් ගිහින් බලයි දවල්. පින් දරුවෝ ඔයාට"
"කමක් නෑ අම්ම."
"පුතාට මට කිරිබත් ඩිංගක් වත් හදන්න බැරි වුනානේ. හොඳට රස්සාව කරගන්න පුතාට තුණුරුවන්ගෙ පිහිටයි."
YOU ARE READING
සිලිලාර | COMPLETE
Romanceගොඩමඩ සාරවත් අස්වැන්නක් වෙනුවෙන් දහවල් අව්සැර දරන් රෑ වුනාමත් තනිපංගලමට කවිවලට තාල අල්ලන ගොවිගමානයක උපදින පුරාවිද්යා හීන කුමාරයා නමින් සහසිත් දෙව්දාර බෝධිනායක. අන්තර්ජාලයක් එක්කලා සම්බන්ධ වෙන්න සිග්නල් කනු හොයාගන්නවත් නැති ගමක ඉදල එයාට පුලුවන් ව...
