Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

12| Ziek

POV: Matthy

'Hey Matthy' zegt ineens een stemmetje naast me. 'Hey Vera' zeg ik zachtjes als ik opkijk. Ze glimlacht liefjes en laat zich weer in het kussen ploffen. 'Ey joh gekkie' zeg ik waarna ik een zachte giechel hoor. Ik grinnik ook en stap uit bed. Ik rek me eens flink uit en leg mijn telefoon op de rand van het bed. 'Kom je ook zo ik ruik eieren!' zeg ik enthousiast. Ik hoor een zachte grinnik. 'Jij altijd aan eten denken' verontwaardigt draai ik me om. 'Nee hoor, ik heb gewoon zin in ontbijt' ze giechelt nog een keer en slaat de dekens weg. 

-

'Hey allebei hier?' 'Nee lijkt maar zo' zeg ik grijnzend als antwoord op Robbie. Hij rolt met zijn ogen en gaat op zijn hurken zitten op de grond. Vera rent naar hem toe en slaat haar armpjes om zijn nek. 'Goedmorgen Lobbie' zegt ze zachtjes waarna ze hem nog steviger knuffelt. 'Goedemorgen schat' zegt hij terug, mijn hart smelt bij 'schat'. Ik loop gauw naar de keuken en groet Raoul.

-

'Wil je één ei? Zeker weten?' Vera knikt en snijd het ei wat ze nu voor haar heeft in stukjes. 'Niet zo veel honger' Ik knik een beetje van, 'zit hier nog meer achter' maar laat het hierbij. Na het ontbijt gaan we opnemen en Vera zit aan de eettafel in der boekje te kleuren. 

'Dames en heren, jongens en meiden' begin ik. Vera kijkt even op als ze mijn stem hoort en heeft als gauw door dat ik vlog. 'Hey josties!' schreeuwt Koen in de camera die half op mijn rug springt. 'Doe normaal man, gek' zeg ik terug en geef hem een duw. Koen schiet in de lach en Vera glimlacht ook. 'Oke, we gaan vandaag-' Robbie heeft de camera uit mijn handen getrokken en vertelt wat we gaan doen. Ik glimlach nog even naar Vera en ga gauw door met de leuke stemming.

-

'Ja doei' dan word de camera stilgezet. Gelach over de video gaat nog door en we pakken allemaal een biertje. 'Wat wil Veer denk je?' zegt Raoul in het algemeen. 'Patat is denk het best' antwoord Milo. Raoul knikt, nog voordat ik antwoord kan geven. 'Waar is ze eigenlijk?' vraagt Robbie dan. Ik kijk op en om me heen, 'slapen ofzo?' antwoord ik. 'Wat maakt haar dan zo moe al die tijd' ik haal mijn schouders op. 'Ze is 6' 'Ja oke maar ze is hier nu een half jaar ofzo en nogsteeds heeft ze dit' gaat Robbie door. 'Ach joh, gaat vanzelf voorbij' antwoord Raoul. Ik richt me weer op mijn telefoon.

-

'Matthy?' Ik kijk op als ik een zacht schor stemmetje hoor, niet alleen ik, iedereen. 'Wat is er schat?' vraag ik als ik mijn telefoon weg leg. 'Ik niet weet, raar gevoel hier, doet pijn' ze prikt met haar wijsvingertje in haar buik. Ik knik en open mijn armen, 'kom maar even bij mij zitten goed? Je hebt ook niet veel gegeten vandaag' ze knikt moe en komt strompelend naar mij toe. Bij elke stap die ze zet voel ik me bezorgder worden. Ze valt in mijn armen en ik til haar op. Gelijk doet ze haar duimpje in haar mond en nestelt ze zich tegen mijn borst aan. 'Waar doet het pijn' vraag ik dan maar. Raoul en Robbie zijn het eten halen en Koen en Milo zitten me aan te kijken.

Na een paar seconden voel ik pas beweging. Ze gaat iets overeind zitten en wijst naar haar buikje. 'Dit' zegt ze zachtjes waarna ze zich weer tegen me aan laat vallen. Ik kijk Milo en Koen aan die een blik geven van 'dit-is-niet-zo-erg' en ik kijk weer naar het kleine meisje die haar ogen sluit en een stukje haar beentjes optrekt tegen de buikpijn.   

-

'Hey we zijn er en- oh' Raoul komt de woonkamer binnen en zet de tassen met eten op tafel. 'Wat is er aan de hand?' vraagt nu ook Robbie. 'Ze slaapt nu maar had net buikpijn, ik weet niet goed hoe ik dit moet doen' zeg ik maar eerlijk. Raoul trekt zijn jas uit en hangt hem over een stoel, 'ze had ook niet veel gegeten he' zegt hij dan, 'ja i know' zucht ik en wrijf over het kleine rugje. 'Ik hoop niet dat ze ziek word, ze is niet heel stabiel nog' Koen, Milo, Robbie en Raoul knikken begrijpend. 

'Gaan wij dan wel gewoon eten?' vraagt Milo na een korte stilte. Raoul kijkt Milo met een dodelijke blik aan, 'ja oke is goed, we eten wel op de bank dan' iedereen knikt en even later zit iedereen te lachen, te praten en te eten. Het kleine meisje is nogsteeds onder zeil en beweegt af en toe. Ik hoop zo niet dat ze ziek word.

-

'Welterusten Mat' 'Jo' antwoord ik Raoul terug en loop met het meisje in mijn armen tegen mijn borst aan naar mijn kamer. Ik leg haar op bed en een zachte bezorgde zucht komt uit mij. 'Welterusten Vera' zeg ik zachtjes en maak me klaar om naast haar in bed te kruipen. 

-

'Mat! MATTHY!' ik kan de stem niet plaatsen maar vind het prima, 'Hm-m' ik draai me om en doe niks verder, 'MATTHY VERA!' schreeuwt Koen dan verder, Koen en Vera, 'Wacht wat?' Ik schiet overeind en kijk Koen recht aan, 'waarom in gods naam word jij niet wakker?! Vera heeft overgegeven en ze kreeg jou niet wakker dus toen ging ze maar naar de eerste deur die ze tegen kwam, dat was Roel, en hoor!' Ik moet nog alles even functioneren en 2 seconden later hoor ik zachte snikken. Ik spring uit bed en paniekerig kijk ik om me heen. Ze zit weer in het hoekje gekropen tegen de muur aan met haar beentjes opgetrokken en haar armpjes eromheen geslagen, haar hoofdje tussen haar borst en beentjes begraven. 

'We krijgen haar niet stil' zegt Koen stilletjes en kijkt naar het kindje. Ik richt een blik in de kamer en zie dat iedereen hier dan staat behalve Milo. Dan kijk ik weer terug naar het meisje. Ik ga voor haar staan en hurk voor der neer, niemand is er meer alleen dat kleine beschadigde meisje en ik.

-NOTES-

Was dit leuk? Was dit goed genoeg?

Ik denk zoveel te veel na, echt teveel.