Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

15| Tegenovergestelde

POV: Matthy

Ik loop, nou snelloop, naar Casa Del Huts. Verdriet, woede, pijn, frustraties, maar vooral de vragen hopen zich op. Hoe moet ik dit ooit kwijt? Ga ik dit wel overleven deze break-up? Ga ik het überhaupt zeggen tegen Vera? Hoe moet het met Vera? Als zij ineens merkt dat ik de komende dagen niet meer uit mijn kamer kom dan- dan- ik kan niet meer nadenken, maar ook weer wel.

Ik weet het niet en pijn, verdriet, zijn het ergste waar ik nu bang voor ben. Hoe kon het zo omslaan? Gaat Carolijn me nog vergeven? Kan het wel verder zo? Wat moet ik überhaupt doen?

Ik kom aan bij de voordeur, ik en Carolijn zouden een etentje hebben bij het strandhuis als ineens Koen me iets doorstuurde met de vraag of dit Carolijn was. Ik keek goed naar de foto hoe ze met een brunette zat te tongen in de kroeg. Ja dat was ze, ik had niet langer gewacht en net gezegd dat ze raar was, of weet ik veel. Toen brak ze uit tegen mij en ging ze schreeuwen en dingen zeggen wat oprecht pijn deed. 3 jaar weggegooid. Op vreemdgaan.

(Geen idee hoelang ze hadden maar deal with it)

Ik wil het niet geloven, ik kan het niet geloven maar het is levensecht. Ik kan er niet omheen, mijn bloedeigen vriendin met iemand anders, ze was bezopen, maar alsnog. Naja, vriendin, 3 minuten geleden nog wel ja. Bij dat besef komen er tranen op en weet ik niet hoe snel ik naar mijn kamer moet lopen en hopen dat Vera er niet in is. Ik zwiep de deur open en klap hem dicht, Vera is er niet en ik ren naar mijn badkamer waarna ik me mezelf op sluit voor de komende, weet ik veel, 24 uur ofzo? Langer? Het boeit me niet, het enige wat me nu boeit is dat ik dit zo niet aankan. Ik leun tegen de koude tegels en zak naar beneden op de grond waar ik met mijn hoofd tussen mijn benen en borst ga zitten, een beetje als Vera eigenlijk. Niet huilen, niet huil-

-

Na een lange tijd te hebben gehuild, gebeefd, gesnikt, tegen mezelf gezegd dat het mijn schuld was waar ik nog harder van ging huilen, keek ik op mijn telefoon. Ik weet niet waarom ik mijn socials check maar ik heb afleiding nodig. Als ik bij WhatsApp kom zie ik de gepinde chat van degene die mijn hart brak in duizend stukjes. Ik klik erop met trillende vingers van het huilen en natte wangen. 

'Schatje💕' Heeft je geblokkeerd'

Mijn hart dat net weer een beetje was opgekrabbeld valt voor de tweede keer uit elkaar. Wat? Ik staar naar het scherm en mijn ogen vullen zich weer met tranen, zodat het zicht wazig word. Mijn telefoon glijd langzaam uit mijn handen en alle flashbacks van vroeger met zijn 2en vliegen in een milliseconde voorbij. Hoe kan ze me dit aan doen? Maar ik heb het toch gedaan? Een traan ontsnapt en glijd over mijn wang, een doffe bonk komt op de grond, ik kijk naar beneden en zie dat mijn telefoon op de grond is gerold. Ik kan helemaal niks meer en staar naar het schermpje. 'Waarom ik?'

-

POV: Robbie

Ik doe de camera uit en rek me eens flink uit, straks de beelden naar mijn editor sturen en dan lekker even chillen. Eerst drinken! Ik schuif mijn stoel aan de kant en neem mijn weg naar beneden. Als ik de laatste treden afkom zie ik ineens de schoenen van Matthy staan. Huh? Hij was toch weg? Heeft hij andere schoenen ofzo aan? Ik grinnik bij die gedachten maar laat het gaan. Als ik de woonkamer binnenkom zie ik Koen alleen op de bank liggen. 'Bro wat doe jij' zeg ik als eerste. Hij kijkt op van zijn telefoon, 'dat zie je toch of ben je heel blind' Ik schud met mijn hoofd en loop naar de keuken, even later kom ik terug en ga ik op de benen van de ginger zitten. 'Au gek, ge weg' roept hij. Ik begin te lachen en sta iets op waarna hij zijn benen wegtrekt en ik weer ga zitten. 'Tyfuslijer' zegt hij zacht waarna ik hem een spank geef op zijn been.

'Heb jij al iets van Mat gehoord?' vraagt Koen ineens. Ik trek een wenkbrauw op en draai mijn hoofd van mijn telefoon naar hem. 'Nee dus' leest Koen af van mijn gezicht. 'Nou, ik zag zijn schoenen staan, wat ik al raar vond want hij ging met Caro iets doen' 'Ging hij met Carolijn iets doen?' zegt Koen nu ineens wat verschrikt. 'Kut' fluistert hij daarna. Nu trek ik 2 wenkbrauwen op en kijk ik hem doordringend aan. 'Heb je het verneukt?' vraag ik. Hij trekt zijn mond open, 'weet ik dus niet, ik had een foto gestuurd, ehm, ja ik heb het denk ik verneukt' Ik kijk even naar hem vol ongeloof. 'Laat zien' gebied ik.

Mijn mond zakt half open, 'no way, je heb het echt verneukt' geef ik toe. 'Kanus man' zegt hij als hij zijn telefoon terug op zijn schoot legt. 'Bro, hij was met Carolijn en jij stuurt die foto!' 'Kan ik het helpen? Wist ik veel dat die 2 vandaag samen zouden zijn!' zegt Koen terug. Ik zet mijn vingers onder mijn kin, 'hij is in zijn kamer, sowieso' 'Dan gaan we nu' gebied Koen. Hij slaat zijn benen over de rand en dan gaat de deur open. Raoul komt binnen lopen met Vera op zijn heup. 'Hey papa Koen en papa Lobbie' Ik smelt, maar eigenlijk wil ik heel graag naar Matthy toe op dit moment. 

'Waar is papa Matthy?' vraagt het meisje die op en grond word gezet door Raoul. 'In zijn kamer denk ik, maar ga daar maar even niet naar toe' zegt Koen die opstaat. Vera kijkt even verbaast naar Koen. Koen geeft een glimlach en trekt Raoul mee de woonkamer uit naar de gang. Koen gaat sowieso alles uitleggen aan Raoul, en dan gaan ze naar Matthy. Ik wilde wel mee maar nu zit ik met haar. Milo komt over een uurtje pas dus daar heb ik ook niks aan. Het kleine meisje komt naar me toe gelopen en klimt naast me op de bank. Ze voelt de spanning en tikt me aan. Ik draai mijn hoofd uit mijn gedachten, 'is er iets met papa?' vraagt ze met spanning in der stem. het valt me op dat ze geen Matthy er achteraan zegt. Ik geef een glimlach en trek haar op schoot, 'er is een klein verdriet maar hij komt zo weer oke?' Vera knikt en gaat tegen me aan liggen, ik zet Nickelodeon op tv aan en twijfel over mijn eigen woorden, het is precies het tegenovergestelde.

-NOTES-

Nou gaat lekker hier,

Ik heb mn boeken binnen, yay.

Hoe gaat het mijn besties?

Met mij kut.

Groetjessss