Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

57| Hopeloos verliefd

'Dag Stijn' ik kijk hem aan. 'Ja doei' hij draait zich om en loopt met Olivia weg. Naar de auto. Ik kijk hem na.
Nogsteeds kan ik het niet zo goed handelen dat het niet goed is.
Maar dat gaat ook nooit komen denk ik.
Ik moet er mee leven en accepteren.

Papa had gezegd dat hij een paar weken geleden Olivia wilde vragen. Hij drufde niet. Maar we hadden hem gister gepusht en nu zijn ze officieel een stel.
Ik ben super blij voor ze.
Het meest trots op papa.
Hij heeft nu hopelijk de ware gevonden.
Ik kan ook wel met Olivia omgaan.
Ik moet haar ook gaan accepteren wie ze is.
Net als Stijn.
Ookal is dat moeilijk.

De zwarte Volkswagen rijd het erf af. Een donkere wolk onstaat. Snel draai ik me om en doe ik de deur achter me dicht.
Ik neem een diepe hap lucht.
Rustig loop ik naar de woonkamer.
Alles verwerken van mijn leven op dit moment.

Amy, praat ik niet meer mee.
Stijn, kan niet veranderen.
Papa's, sterkere band dan ooit.
Olivia, moet ik nog goed oppakken.
Lauren, de ware.
Tenminste dat denk ik.
Nee, dat hoop ik.

Als ik binnenkom, komt een geroezemoes me tegemoet. Iedereen is met elkaar aan het praten met een bak sushi voor hun neus. Ik plof gauw naast Lauren op de bank. Hij geeft me een scannende blik. Ik geef hem een glimlach om te laten weten dat het goed is. Hij knikt en glimlacht terug.

-

Na een tijdje is de sushi op en staat de tv aan. Iedereen is verdiept in het voetbal en soms praten mijn vaders met elkaar. Ik kijk even naar de schuifdeur. Het is golden hour buiten. De tuin is als het ware verlicht.

Ineens tikt Lauren me aan. Ik draai mijn hoofd en kijk hem vragend aan. Hij staat op van de bank. Nogsteeds weet ik niet wat hij wil doen. Hij steekt zijn hand uit. Ik glimlach en pak hem aan. Hij trekt me overeind en trekt me mee naar de schuifdeur. Niemand kijkt op. Iedereen is te verdiept in het voetbal.
Wat ik ook niet erg vind eigenlijk.

'Lau wat wil je doen' hij antwoord niet en duwt de schuifdeur open. Zijn hand gloeit in de mijne. Als de schuifdeur open is, stappen we naar buiten.
De avondwarmte slaat als het ware een warme deken om me heen. De gouden zon lijkt wel van echt goud. We lopen verder de tuin in. Het zwembadwater glinstert.

Lauren trekt me mee naar de zwembadrand. Hij gaat zitten. Snel laat ik me ook zakken en ga ik naast hem zitten. Langzaam laat Lauren zijn benen in het glinsterende water zakken. Het maakt golfjes. Ik doe hetzelfde. Het water voelt lauw aan. Ik kijk ernaar. Mijn blote benen gaan door het water heen.

Dan kijk ik om. Naar Lauren. Ik glimlach. Hij ziet er goed uit in het avondzonnetje. Zijn gezicht heeft een warme gloed en zijn haar lijkt wel goud. Dan ineens kijkt hij ook om. Ik maak oogcontact met zijn mooie ogen. Zijn blauwe ogen, die glinsteren net als het water. Het lijkt wel of we in een film zitten. Alsof alles perfect is. Of, is dat het ook? Gewoon nu?

'Vera' begint hij. Lauren wend zijn ogen af en kijkt naar het water. Ik leg mijn handen naast me neer en doe hetzelfde. Ik focus me op zijn stem.
'Kijk, van het moment dat ik je zag, wist ik het al'
Mijn hart maakt een sprongetje. Ik begin te glimlachen als ik zijn vingers over de mijne voel. Langzaam verstrengel ik ze.
Hij schuift iets dichterbij.
'En- dat is- ik ben verliefd. Niet zomaar. Maar echt, hopeloos verliefd op jou'
Ik kijk om. Hij keek al naar me. Ik voel dat ik het warm krijg. Zijn warme hand, het stroomt door mijn lijf heen.
Zijn warme woorden raken me en krijgen een plekje diep in mijn hart.
'Lauren, ik ben ook hopeloos verliefd op jou'
Hij begint te glimlachen en zijn blauwe ogen stralen liefde en rust uit.

Zijn gezicht komt dichterbij. Een goed gevoel overspoeld me. Zijn andere hand die nog vrij is komt dichterbij en langzaam streelt hij een plukje haar uit mijn gezicht, achter mijn oor. Ik voel me blozen door de aanraking.
'Als jij het wilt-' zachtjes fluistert hij. Ik kan zijn adem voelen op mijn gezicht na elk woord.
'Kan ik je dan vanaf nu mijn vriendin noemen?'
Ik weet even niet wat ik moet zeggen als alleen maar kijken in zijn verwachtingsvolle ogen.
Ik knik, 'dan ben je vanaf nu mijn vriendje' fluister ik terug.
Lauren kan zich niet meer houden, hij schiet een keer met zijn ogen naar mijn lippen.
Zachtjes en liefdevol voel ik ze daarna op de mijne.

Ik schrik even maar ga er gauw in mee.
Ik kan niet genoeg krijgen van deze jongen.
Mijn leven is eindelijk een beetje op orde.

Het lijkt wel of ik aan begin sta van een nieuw hoofstuk in mijn leven.
Een heel nieuw hoofdstuk.
Een hoofdstuk met hem.
Een hoofdstuk die heet: liefde.

-NOTES-

Lees het na/dankwoord bestiesss

Groetjessssss