Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

44| Fuck wat is liefde moeilijk.

'Hoelaat komt Lauren ook alweer?' Zegt papa naast me aan de bar. 'Strakjes dus denk over een kwartiertje?' Antwoord ik, eerlijk, ik ben best zenuwachtig. Straks vind hij het hier echt niet leuk. 'Oke toppie, dan zijn Koen en ik sowieso thuis' ik knik terwijl ik weer verder scroll op mijn for you page.

-

Ik kijk voor de zoveelste keer naar de tijd, ijsberent door de kamer wacht ik op het startsein, de bel van de deur, die aankondigt dat Lauren er is. 'Wat de fuck, Vera doe rustig' het is papa Koen waar ik bijna tegenaan loop omdat ik al 30 rondjes ongeveer heb gelopen door de kamer. Hij laat me voor zijn neus stoppen. Ik kijk hem aan in zijn lichte bruine ogen. 'Rustig aan, hem kennende uit al je verhalen die je over Lauren vertelt is hij een goede gozer, hij oordeelt echt niet hoor' hij legt zijn hand op mijn schouder. Ik glimlach, 'zie je? Nou nu gaan zitten, als je Matthy zoekt, hij is in zijn kamer' 'Best' antwoord ik en laat me neer ploffen op de bank.

-

De bel gaat, in plaats van naar de deur toe te lopen, verstijf ik half. Shit, hij is hier nu echt. Ik sta gauw op en loop de woonkamer uit. Bij de deur staat papa al, die wacht op mij. Ik glimlach, zo lief dat hij er dan voor me wilt zijn. Ik leg mijn hand op de klink en duw hem naar beneden. Dan kom ik kom oog in oog met Lauren. Zijn blonde krulletjes haren spelen in de wind, zijn blauwe ogen kijken me lief aan. 'Ehm ja, kom maar binnen' zeg ik snel. Ik zet een stap opzij en hij loopt langs me naar binnen.

Rustig neemt Lauren alles in zich op. Dan ziet hij papa staan. 'Ik ben Lauren, maar dat wist u denk ik al?' Zegt hij met een glimlach waarna hij zijn hand uitsteekt. Papa pakt de hand aan, 'ja dat wist ik al ja, ik ben Matthy en noem me maar 'je' dat is makkelijker' Lauren knikt en draait zich dan naar mij. 'Uhh, ja doe je schoenen maar uit dan kunnen we naar mijn kamer ofzo?' Begin ik. 'Is goed' antwoord hij waarna hij zijn schoenen uitschopt. Ik krijg nog een knipoog van papa voordat hij de gang uitloopt.

'Hehe nu zijn we alleen' grap ik. Hij hangt zijn jas op, 'maar echt' antwoord hij waarna we alletwee in de lach schieten. 'Naar mijn kamer? Of de woonkamer, kunnen we gamen' geef ik als opties. Hij staat tegenover me en denkt even na. Ik volg zijn handelingen hoe hij zijn hand door zijn haar heen haalt. Dan kijken we elkaar ineens intens aan. Zijn blauwe ogen, net iets donkerder dan die van papa, kijken me lief aan. Lauren is iets groter dan mij en ik kan eigenlijk niet geloven dat hij echt in mijn huis staat. 'Naar de woonkamer? Kan ik je inmaken' zegt hij zonder het oogcontact te verbreken. Ik knik lichtjes. Dan verbreek ik het oogcontact, Vera waar ben je mee bezig. 'Ja lets go' zeg ik terwijl ik langs hem loop.

-

'Bro nee nee, kutt' zeg ik, ik ben de controller toe in staat door de kamer heen te gooien. Lauren blijft lachen. 'Wat nou?' Antwoord ik. Hij draait zijn hoofd van het spel, ik doe hetzelfde. 'Gewoon je reactie en-' hij stopt even, kijkt weer diep in mijn ogen alsof hij me meer wil vertellen. 'En?' Help ik hem zonder dat ik wegkijk uit zijn blauwe ogen, ik heb opgemerkt dat de randjes nog donkerder zijn dan de iris.
Mooi.
Wat?
'En- je lach' maakt hij zijn zin af.
Het is even stil, ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en de vlinders dat ik niet wist dat ze bestonden voor deze jongen fladderen op terwijl hij dieper en dieper in mijn ogen kijkt.

Dan ineens kijk ik weg, ik weet niet zo goed waarom. Vera waarom doe je dat nou? Net nu het spannend word.
Ik kan mezelf wel met de controller slaan.
Waarom?
Ik weet het niet.
Het werd té denk ik.
Misschien omdat ik vlinders voelden die ik bij Ralf maar 1 keer heb gevoeld.
Betekent dat dan dat ik verliefd word?
Of al ben?
Dat ik gewoon bang ben?
Bang ben om weer verliefd te worden?

'Ja juist nu zijn we allebei dood' ik grinnik om zijn opmerking en richt me weer op de tv waar weer een nieuw potje fall guys op geopend staat. 'Nu ga ík je inmaken!' roep ik hard.

-

'Joooo jostiesss, wat zijn jullie aan het doenn?' Papa Koen komt binnen gestampt waarna Robbie volgt. 'Huh papa Robbie, je was toch weg?' Hij kijkt op, Lauren kijkt ook op. 'Ja Jamie moest nog wat doen, ben eerder thuis. Wat zitten jullie hier knus zeg' ik grinnik weer. 'Vind je?' Reageert Lauren die afstand tussen ons bekijkt op de bank. Papa Koen schiet in de lach, 'mooi een plekje voor mij' zegt hij waarna hij snel naar de plek tussen ons loopt en in het midden ploft. 'Nee pap doe normaal zeg' eigenlijk schaam ik me een beetje, daarentegen Lauren, schiet in de lach.

-

'Dit is al de derder keer dat je word ingemaakt door Lauren, laat mij is' papa pakt de controller uit mijn hand. 'Ja joh pak het maar gewoon' reageer ik sarcastisch. Ik kijk naar Lauren die geconcentreerd naar de tv kijkt en een nieuw potje opstart. Ik bekijk met een starende glimlach hoe hij alles doet. Hij haalt een hand door zijn haar en laat zijn vingers op de controller rusten. Daarna kijkt hij naar papa, 'huh, Veer, ik was toch met jou bezig' gelijk kijkt hij me met zijn vragende blauwe ogen aan. Ik schrik half op, 'oh uh ja, maar pap pakte de controller uit me fikken' antwoord ik. Papa Matthy begint te grinniken. Ineens heb ik door dat Lauren me letterlijk bij mijn bijnaam heeft genoemt. Een kleine glimlach dat samen gaat met vlinders beginnen te groeien terwijl ik wegkijk van Lauren.
Wat doet hij met mij.

-

'Ik vond het echt leuk Veer' weer die afkorting, spontaan krijg ik een glimlach. 'Ik ook Lau' waarom val ik zo snel voor jongens, nu heb ik hem ook afgekort, ik kan mezelf wel slaan. Hij glimlacht ook terwijl hij diep in mijn ogen kijkt. 'Uh, ik moet gaan denk ik' zegt hij, hij verschuift niet. 'Denk ik ook ja' antwoord ik hem kijkend in die mooie blauwe ogen. De blauwe ogen waar ik geen genoeg van kan krijgen. Ineens draait hij zich om. 'Doei Veer tot morgen!' Zegt hij nog en stapt het huis uit. Een beetje beduusd blijf ik achter als ik naar de deur stap en hem weg zie lopen. Nog 1 keer kijkt hij achterom en zwaait. Weer die kaulo glimlach komt op mijn gezicht.
De glimlach die zegt dat ik hem leuk vind, maar echt leuk-leuk.

Ik draai me om als ik zijn blonde haren niet meer zie en doe de deur dicht. Nadenkend over hem, over ons. Wat is dit? Ik wrijf een keer in mijn ogen, zet een normale glimlach op en loop de woonkamer in.
Fuck wat is liefde moeilijk.

-NOTES-

I'M BACKKKKK

Jullie weten wel dat ik zei dat ik naar Londen ging? Het was echt super leuk!

Alleen ik was vergeten het te zeggen dat ik dan geen delen zou maken, dus hier een deeltje voor jullie!!

Gaat het nog allemaal goed daarro?♥️

Groetjessss