Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

46| Wat doet hij met mij?

In shock kijkt papa Matthy me aan. 'Dit is ook weer allemaal mijn schuld' fluistert hij als hij zijn hoofd in zijn handen laat vallen. Ik voel mijn gezicht veranderen.
Zijn schuld?
Wat kon hij eraan doen?
'Wat pap? Jou schuld? Helemaal niet! Jij kon er toch niks aan doen?' Ruw veeg ik de laatste tranen weg als hij mij weer aankijkt. 'Als we niet op die dag gingen opnemen had hij dat nooit gedaan Veer, het ís mijn schuld' met allebei zijn handen gaat hij door zijn haar heen.
Nogsteeds snap ik het niet, het is niet zijn schuld, kon hij er wat aan doen?

'Pap luister, alsjeblieft' zeg ik tegen hem als ik mijn lichaam volledig naar hem draai. Hij draait zich ook naar mij en knikt. 'Het is echt niet jou schuld, als je in de toekomst kon kijken was dit niet gebeurd nee, maar dat kun je niet, ik ook niet. Het is Stijn's schuld, hij deed het. Jij niet' Weer knikt hij.
Alsof hij de mislukte vader ooit is.
Alsof hij niet gelooft wat ik net zei.
'Pap' hij wend zijn blik af naar zijn handen. 'Geloof me alsjeblieft, jij kon hier niks aan doen oke?'
Ik schuif iets naar hem toe en sla mijn armen om mijn vader heen. Ik vind het soms zo stom dat hij altijd alles op zich neemt terwijl het 9 van de 10 keer niet eens zijn schuld is.

'Je zegt tegen mij zo vaak dat ik niet zo moet nedenken over dingen, dat ik geen sorry moet zeggen voor de dingen die niet mijn schuld zijn, dat ik niet van alles iets moet af weten-' ik glimlach tussendoor omdat hij me terugknuffelt terwijl ik wel 2 koppen kleiner ben. Ik wil net mijn zin afmaken als hij dat al doet, 'waarom doe ik het dan niet? Ik weet het niet' zacht zucht hij boven me als hij zich terugtrekt. 'Ik probeer gewoon een goede vader te zijn, alleen dat is moeilijk als ik zelf niet doe wat ik zeg tegen jou'

Voordat we verder kunnen praten gaat de deurbel. 'Kutzooi' hoor ik mijn vader zacht schelden. Snel staat hij op, geeft me nog een knipoog en loopt naar de deur. 'Zie ik er niet gesloopt uit voor Liv?' Vraagt hij nog. Ineens valt het kwartje, Stijn en Olivia staan voor de deur. 'Nee hoor, ga maar gauw' zeg ik, ik geef hem een glimlach en snel loopt hij de kamer uit.

Ik laat me achterover op het bed vallen. Die conversatie met zn tweeën gaat de komende dagen niet meer mijn hoofd uit denk ik.

-

Lau♥️
Oww drm was je niet op school, veel beterschap Veertje💕

Ik
Jaa drm ja, dankjewel Lautje💕

Lau♥️
💕

Met een glimlach op mijn gezicht loop ik na denk een uur ofzo de kamer van papa Matthy pas uit. Ik heb nog een tijdje met Lauren gesnapt om de verveling tegen te gaan, ook omdat ik Stijn niet wil zien. Morgen ga ik school gewoon proberen. Anders helpt Lauren me, had hij gezegd in ieder geval, betwijfel of hij dat durft maargoed, wel lief van hem.

Met een zucht open ik de woonkamerdeur, het idee dat Stijn hier ook komt slapen is echt debiel voor woorden. Hebben ze zelf geen huis ofzo? Hij heeft toch een vader en moeder?

Ik kijk snel de woonkamer rond, Stijn zit in de hoek, de hoek waar ik vaak met papa Koen of Milo zit. Een rare gezichtsuitdrukking komt op het gezicht van de jongen waar ik ongeveer nu 2 seconden oogcontact mee heb. Ik kan de emoties niet plaatsen maar zijn ogen zeggen iets van... spijt?

Snel kap ik het oogcontact af en ga naast papa Milo zitten op de bank, die in het andere hoekje zit. Ze zijn allemaal gelukkig druk aan het praten met elkaar. Soms hebben Stijn en ik oogcontact met elkaar als er iets stoms word gezegd of gedaan, of klef word gedaan met Olivia en Matthy of Jamie en Robbie. Want eerlijk, we hebben wel dezelfde humor. Plus, ik kan het niet laten om dan met rollende ogen naar Stijn te kijken, ook omdat hij dat zelf doet.

Ondanks wat hij heeft gedaan, doe ik toch alsof het me niks doet. Toch, het blijft in mijn gedachten, dat zeker. Alleen, ik heb hem in mijn hoofd al vergeven, alleen nog niet in het echt. Maar 1 deel van mij zegt vol hard dat ik hem nooit moet vergeven. Terwijl het andere deel zegt dat het kan, dat ik stiekem niks anders wil.
Ga ik gevoelens krijgen voor hem?

Ik schrik van mijn eigen gedachten, maar het kan. Als ik hem echt haatte had ik hem allang de trap af getrapt. Toch, ik weet niet goed.
Wat zou hij van mij vinden?
Zou hij mij leuk vinden?
Zou hij mij dáárom hebben gepest?
Of denkt hij iets heel anders?
Straks is het zijn plan.
Zijn plan om hem te vertrouwen en dan weer mijn hart breken.
Zou het kunnen?
Zouden we toch die onzichtbare band, zichtbaar kunnen maken?
Is die onzichtbare band er toch wel?

-

'Welterusten pap' 'Welterusten meisje' hoor ik nog achter me in de woonkamer. Ik heb echt geen flauw idee waar Stijn eigenlijk gaat slapen. Olivia lijkt me duidelijk. Maar Stijn?

'Hey' ik schrik op en draai me met een ruk om als ik mijn kamerdeur open doe. Ik ontmoet de bruine ogen van Stijn. 'Ehm hoi, wat is er?' Reageer ik iets botter dan gedacht. 'Nou ehm' hij krapt even achter zijn oor. 'Je vader zei dat ik op een matras bij jou moest slapen' zegt hij. Ik bal mijn hand tot vuist. Langzaam ontspan ik mezelf. Ik draai me om en loop mijn kamer verder in. En inderdaad, er ligt een extra matras naast mijn bed. Fijn, heel fijn.

'Kom maar' zucht ik. Ik hoor de deur dicht gaan. 'Geloof me' hoor ik na een korte stilte in mijn oor, een rilling bevind zich over mijn rug als ik zijn warme adem in mijn nek voel. 'Ik vind dit leuker dan jij' maakt hij zijn zin af waarna ik zijn parfum ruik en hij achter me wegloopt. Hij ploft op zijn matras voor me. Ik probeer normaal te doen, alsof het me geen kriebels gaf. Shit.
Wat doet Stijn met me wat Lauren niet doet?

-

'Ik vind dit leuker dan jij' die zin spookt al heel de avond door mijn hoofd.
Wat bedoelt hij daarmee?
Straks vind hij me echt leuk?
Straks doet hij weer iets wat ik niet leuk vind?
Echt soms geven jongens zulke mixed emoties.
Waar ik dus niks aan heb.
Ik zit trouwens op mijn bed tegen het hoofdbord aan, Stijn is in mijn badkamer aan het tandenpoetsen ofzo. Geen idee.

Even later komt hij uit de badkamer gelopen. Het is al laat en ik ga gewoon gelijk slapen. Hij kijkt me kort aan waarna hij zonder iets te zeggen zijn shirt over zijn hoofd trekt en op zijn matras gooit. Met lichte verbaasheid glijden mijn ogen snel langs zijn ontblote bovenlichaam. Wow zo had ik hem nog niet bekeken. Snel kijk ik weg en draai ik me om met zijn rug naar hem toe. Ik hoor hem nog wat rommelen als ineens mijn bed indeukt.

Ik verstijf half als ik zijn lichaamswarmte boven me voel hangen. 'Als je wilt staren mag dat altijd' fluistert hij met zijn warme adem in mijn oor. Weer gaat er een rilling over mijn rug. Waarna er kriebels ontstaan in mijn buik. Ik voel hoe zijn lchaamswarmte van me af gaat en even later hoor ik zijn matras kraken. Een kleine glimlach ontstaat er op mijn gezicht. Oprecht,
wat doet hij met mij?

-NOTES-

Okayyy
Heftiggggg

2 deeltjes omdat ik me vvde

Groetjesssss