Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

54| Goedmaken

'Amy-' 'Wat' Amy kapt me af en draait zich om. Ik sta even met een mond vol tanden in het fietsenhok. Zoekend naar woorden kijk ik haar aan. Haar lange zwarte haar opgestoken in een hoge knot boven op haar hoofd. Wimpers vol met klodders mascara. 'Ja uh, kijk' ik kijk even om me heen. 'Ik wil even praten, praten over alles, laat me alsjeblieft even uitpr-' 'Hoezo nou weer praten? Jij heb dit veroorza-' 'Ik zei: laat me uitpraten voordat je er doorheen gaat lullen!' De laatste woorden verhefde ik mijn stem. Gelijk word het stil. Ik kook bijna van frustratie. 'Laat. me. alles. uitleggen.' woord voor woord fluister ik scherp die zin. Ze knikt langzaam, bijna bang om iets terug te zeggen. Dit voelt goed, iemand in je macht hebben.

'Oke, Stijn is ten eerste niet mijn vriendje, nooit geweest oke?' Ik kijk haar doordringend aan. Ze knikt. 'Daarnaast heb ik al iemand anders' ik weet niet of Lauren al echt als 'iemand anders' moet bezegeld worden, maar voor nu wel. Weer knikt Amy, ze laat haar schouders zakken. 'En ten derde, je moet misschien eerst nadenken voordat je conclusies gaat trekken, plus misschien even de ander uit laten praten' ik zie aan haar gezicht dat ze het niet leuk vind dat iemand haar de les leest. Toch heeft ze het nu nodig. Ik ben er helemaal klaar mee. Ze knikt weer. Ik zucht even, 'maargoed, ik heb alles nu achter me gelaten, ik wil het goedmaken' ik steek mijn hand uit.

Ze kijkt er vies naar alsof er stront aan zit. Ik kijk ook naar mijn hand. Luisterend naar de stilte, de zachte voorjaars wind door de bomen. 'En wat als we het nu goedmaken?' Doorboort Amy de stilte. Ik kijk op van mijn nogsteeds uitgestoken hand. Ik denk even na, 'dan laten we dit achter ons' ze trekt haar neus op. Rustig ga ik het gesprek langs tussen papa Matthy en mij. 'We hoeven niet meer besties te worden ofzo he, of heel close, gewoon dat we het goedmaken, we hoeven niet eens tegen elkaar te praten' door deze woorden knikt ze weer en pakt met een vloeiende beweging mijn hand waarna ze hem weer loslaat. Ik trek ook mijn hand terug. Met nog een kleine glimlach draait ze zich om en loopt weg.

Die glimlach die mijn ervoor zorgt dat ik het goed heb gedaan.
Voor ons alletwee.
Ik ben blij.
Blij dat we het goed hebben gemaakt.
Ookal weet ik dat we nooit meer tegen elkaar gaan praten.
Nu nog Stijn.

Ik draai me een kwartslag om en kijk naar mijn fiets. Op naar huis, denk ik.

-

Hijgend komt papa de keuken binnen. Fronsend kijk ik op van mijn telefoon. 'Wat doe jij nou weer' hij veegt het zweet van zijn voorhoofd. Hij gebaart half dat hij het zo uitlegt. Ik bekijk hem even. Zijn bezwete blonde haren plakken aan zijn voorhoofd en hij leunt op het aanrecht met zijn handen. Ineens ringelt er een belletje in mijn hoofd. 'Heb je hard gelopen?' Hij draait zijn hoofd en knikt. 'Ja' brengt hij uit. 'Je heb echt het conditie van een olifant' grinnik ik, klop even op zijn rug en loop de keuken uit. Soms is papa echt raar. Meestal loopt hij helemaal niet hard. Of het moet voor een video zijn ofzo.

Wacht, ik heb nog helemaal niet vertelt dat ik het met Amy heb goedgemaakt. En ik wil weten wanneer Stijn weer komt. Niet dat ik het wil, maar ik ben er nu tot alles in staat om met hem te praten. Ik draai me met een ruk om en loop weer terug de keuken in waar papa net uit wilde lopen. 'Jij met je olifant conditie, ik krijg je nog wel' 'Nee pap-' verder kom ik niet. Hij zet zijn handen in mijn zij en kietelt een paar keer. 'Pap nee!' Gil ik lachend. Ik zak door mijn benen heen op de grond. Dan pas stopt hij. Een beetje buiten adem lig ik languit op de grond. 'Moest dit nou?' Zeg ik grinnikend en krabbel weer overeind. 'Ja, wil je nog een bezwete knuffel?' Papa slaat zijn armen al open en komt op me af lopen. 'Nee dankje' zeg ik snel en stap achteruit. 'Grapje, wat wilde je zeggen' hij zet zijn handen in zijn zij en kijkt me vragend aan.

Gelijk komt het gesprek weer terug in het fietsenhok. 'Ik heb het goedgemaakt met Amy!' Zeg ik blij. Met trotste ogen kijkt papa Matthy me aan. 'Wat goed van je Veer, het liefst had ik je nu een knuffel gegeven' grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Ja nou nog Stijn, wanneer komen ze weer hier?' Ga ik verder. Hij denkt even na en gaat met 2 handen door zijn haar heen. Even schud hij het door elkaar. Ik rol weer met mijn ogen. 'Ja Olivia zou dit sexy hebben gevonden, wanneer komen ze?' Ik zet een grijns op en kijk hem aan. Papa krapt achter zijn oor en word iets roder. 'Ja hou maar op' mompelt hij. Ik schiet in de lach. 'Grapje, ik ben hartstikke blij voor jullie 2' hij grinnikt even en komt dan terug op mijn vraag. 'Ik kan wel vragen of ze vanavond komen' hij zet zijn handen weer in zijn zij. 'Zou Olivia vast niet erg vinden als ze ook nog bleef slapen' zeg ik waarna een overdreven knipoog volgt. Papa schud zijn hoofd. 'Ja leuk, dan hebben we het nog helemaal niet gehad over jou en Lauren he' ik steek 2 handen in de lucht, 'daar hadden we het niet over!'

-

'Op een terugkomertje van vandaag' papa Matthy pakt mijn glas uit mijn hand en slaat onmiddelijk zijn armen om me heen na het avondeten. Even beduusd sta ik in de opening van de keuken. Dan begin ik te glimlachen en sla ik mijn armen ook stevig om hem heen. 'Altijd' fluister ik. Rustig streelt hij over mijn rug terwijl ik tegen zijn borst aan leun. Glimlachend over hoe geweldige vaders ik eigenlijk heb. Zijn trui ruikt naar de wasmiddel van Raoul en hij ruikt zelf naar zeep. Net gedoucht dus. Even laat in alles op me opnemen en sluit ik mijn ogen. Dan gaat de bel.
'Daar is Olivia' fluistert papa. Ik knik en trek me terug. Ze konden dus vanavond. Hij glimlacht nog lief met zijn blauwe ogen, klopt nog op mijn hoofd en draait zich dan om. Ik grinnik. Dan loop ik achter hem aan, op naar boven. Helemaal vergeten dat ik net cola had gepakt..

-

'Maar hoe begin je zo'n gesprek dan' ik laat me achterover vallen op het bed van papa Robbie. 'Ja weer ik veel, vraag aan Koen' 'Alsof die er wat van weet, vind je het gek dat ik naar jou kwam' ik hoor hem grinniken. 'Heb je een punt' zegt hij waarna er weer druk getyp volgt op het toetsenbord. 'Ik zou beginnen met; ik wil het glad maken' ik schiet in de lach, 'glad maken, ja man' lach ik. Ik draai me half om op zijn bed. 'Ja hoe dan' 'Goedmaken is denk een beter woord' vervolg ik. 'Kan ook, moet je zelf weten' 'Ik heb zo weinig aan jou pap' zucht ik en kom met moeite overeind. 'Hoezo nou weer?' Verontwaardigd draait hij zijn stoel naar mij. 'Je geeft zo van die vage antwoorden!' Hij schiet in de lach. 'Het zijn ook mijn zaken niet, je moet het zelf afhandelen'

-NOTES-

HAAAAAIIII

Ja uhmmm hopelijk is het een leuk de-
Sorry ik mocht niet meer oordelen.
*Is gwn leuk, kom op*

Goed, hoe gaat het allemaal daaro?
Hierzo gaat het wel aardig💕

Groetjessssss