POV: Vera
'Doei pap' zeg ik nog en loop het huis uit. Ik heb zo geen zin in school, tis dat dan de leerplicht weer aan de deur komt hoor...
-
Ik fiets het plein op en zet mijn fiets in de fietsenstalling. Een paar meiden uit mijn klas herkennen me, ik heb geen bestie of zo iets. Gewoon vriendinnen waar je later niks meer mee kan. 'Hey Vera, kom je? Dan gaan we naar wiskunde' zegt Sara, één van de meidengroep, ik denk ook eerder dat ze me als vriendin hebben omdat ik 5 beroemde vaders heb, maargoed. 'Ja ik kom' zeg ik maar terug en zet mijn fiets op slot.
-
'Wie is dat? Oh wacht, ik zie het al, mensenschuw' ik zucht en draai me om, niet weer, 'Stijn rot op' zeg ik bot. 'Oh? Gaan we brutaal doen?' Zijn meelopertjes lachen. We staan dichtbij de meisjeswc en de bel gaat zo voor de volgende les. 'Hallo? Ik wil antwoord, of moet ik je weer dichtknijpen?' Hij lacht het hardst en ik kijk langs hem naar de deur van de meisjeswc die open gaat. Ik klem mijn tas op mijn schouder en glip langs hem de wc in. In de wc zucht ik het uit en glip ik een hokje in, ik laat me op de bril zakken en hoop dat ik niet ga huilen. De bel gaat, kut, ook dat nog. Ik loop het hokje uit, er staat niemand meer. Ik steek mijn hoofd om de hoek van de deur, gelukkig, Stijn en zijn groepje zijn weg.
-
De bel gaat bijna, ik wil zo snel mogelijk weg hier, voordat ze me weer opwachten. Mijn rechterbeen gaat op en neer, sneller dan normaal, ja normaal, het is elke les raak. Stijn zit in de derde, kan hij niet iemand anders krijgen ofzo? Waarom ik? De bel haalt me uit mijn gedachtes. De Engelse mevrouw zegt nog iets maar iedereen stormt het lokaal al uit. Ik stop gauw mijn boek in mijn tas en sta op, 'Vera, kan je even blijven?' Ik draai mijn hoofd en laat mijn rugtas weer van mijn schouders zakken. Waarom wil dat wijf mij nou spreken? 'Ehm, ja is goed' zeg ik maar terug en ga op de tafel zitten.
'Gaat het wel helemaal goed hierzo? Met jou enzo? Je lijkt wat afwezig de laatste lessen altijd' het standaard zinnetje van ook mijn docent Godsdienst op vrijdag. 'Ja het gaat goed hoezo?' vraag ik toonloos. 'Nou, je been...' Ik zucht zachtjes en rol met mijn ogen. 'Ik wil naar huis, mag ik' zeg ik om dat onderwerp te vermijden. 'Dat snap ik meis, ga maar, tot maandag' Ik knik en hijs mijn tas weer op mijn rug. Snel naar huis.
-
Ik stap Casa Del Huts binnen. Donderdag middag. uit school, het groepje van Stijn wel gezien, Stijn zelf niet. Gelukkig maar. 'Hey Veer' hoor ik van bovenaan de trap. Ik smijt mijn tas neer en kijk omhoog. 'Oh hey papa Koen' antwoord ik weer toonloos wat ik echt stom vind van mezelf. 'Hey, gaat het goed' vraagt hij iets bezorgder. Hij loopt de tredens af. 'Ja gaat goed' antwoord ik kortaf. Ik hang mijn jas op en pak mijn tas weer op om naar mijn kamer te gaan. 'Oh eh, papa wilde je nog even spreken' zegt papa Koen. Ik trek een wenkbrauw op. 'Kom er zo aan'
-
'Ik heb net een mailtje gekregen' begint papa Matthy. Hij pakt zijn telefoon af van de tafel en scrollt er wat op. 'Ja en nu' antwoord ik. Hij kijkt me even aan en scrollt dan weer verder. Mijn rechterbeen begint weer op en neer te gaan, nee, kappen. Ik zet mijn wijsvinger onder de eettafel op mijn knie en hij stopt even. 'Hierzo' begint Matthy weer, 'We maken ons zorgen over Vera' leest hij voor in de mail. 'Wat is dat voor bullshit' zeg ik boos en gefrustreerd, puur omdat de school en mijn vaders niet mogen weten wat voor een kutkind Stijn is. Ik weet niet goed waarom maar ik heb er geen zin in. 'Dit is geen bullshit, dit is serieus' 'Maar pap-' 'Nee, serieus' kapt hij mijn zin af. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk naar een blond plukje die uitsteekt boven op zijn hoofd.
Na een korte stilte sta ik op. 'En waar ga jij heen' reageert papa Matthy gelijk. 'Naar mijn kamer' ik schuif de stoel weg en draai me om. 'Jij blijft even hier' ik sta stil, tranen branden achter mijn ogen, ik wil niet huilen bij mensen, nu wil ik gewoon alleen zijn, geen prikkels, alleen: me, myself and i.
Na een paar seconden heb ik weer de kracht gevonden en loop ik door. Naar de woonkamerdeur. 'Vera het Lam, ik zei hier blijven, we willen je alleen helpen' Weer sta ik stil, deze keer omdat mijn echte vader mijn hele naam zei. 'Het enige-' begin ik, met een mix van emoties, 'waar jij me mee kan helpen-' ik neem een diepe adem en de tranen beginnen te rollen, 'is mij alleen laten' sluit ik fluisterend mijn zin af. Ik heb niet omgekeken, ik weet niet of hij zag dat ik huilde. Wat ik wel weet is dat ik fucked up ben en dat binnenkort al mijn vaders weten dat ik niet in orde ben. Als ik daarover nadenk, wil ik dood.
-NOTES-
Joooo, ok
Ja dat, weekend trwns, echt chill
morgen lekker varen want het word kaulo warm,
wat gaan jullie doen? Let me knowww
Groetjess
JE LEEST
Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters
Fanfiction- V O L T O O I D - Vera is 6 als ze word geadopteerd door 5 mannen. Ze hebben een YouTube kanaal en niemand weet dat ze een meisje van 6 rond hebben lopen in Casa Del Huts. Vera heeft ondanks haar leeftijd al veel meegemaakt en de jongens willen h...
