Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

20| Mensenschuw

8 jaar later...

POV: Vera

Ik spring bang op mijn fiets en snel het schoolplein af. 'Wat een lafaard' hoor ik nog achter me. Met tranen in mijn ogen die ik probeer weg te slikken race ik naar huis. Na een half uurtje kom ik aan bij de oprit. Ik adem diep in en uit en fiets de poort door waarna ik afstap en verder loop. Met het stuur in mijn hand loop ik verder de oprit over. Ik zucht het uit en tranen springen weer in mijn ogen. Niet huilen, niet huilen. Ik adem weer diep in en zet mijn fiets op de standaard. Ik adem uit en haal mijn sleutels uit het gat. Ik pak de goeie sleutel van het huis en steek hem erin, slinger mijn tas over mijn schouder en duw de deur open. 

Precies als ik de deur open duw staat papa Robbie me al met een big smile aan te kijken. Ook dat nog... Ik plak een glimlach op mijn gezicht en zet mijn tas op de grond. 'Hoe ging school schat?' vraagt hij als hij dichterbij komt. 'Oh wel goed' mijn standaard antwoord, wat moet je dan zeggen? 'Nee ik word keihard gepest en wil dood' dat ga ik ze toch ook niet aandoen? 'Toppie' zegt papa Robbie als ik mijn schoenen uit schop. 'Het is warm, dus je vaders dachten dat we vanavond konden zwemmen, maar moet je zelf weten hoor' ratelt papa Robbie de oren van mijn hoofd. 'Jaja, ik zie wel' antwoord ik en pak mij tas van de grond, geef hem nog snel een knuffel en loop naar mijn eigen kamer, het was een opname kamer ofzo? Geen idee, ik noem het gewoon mijn kamer.

POV: Robbie

Weer hetzelfde riedeltje, elke dag opnieuw, ze zegt dat het goed ging en daarna gaat ze naar der kamer, ik maak me zorgen. Wat doet ze allemaal achter die deur? 

'Boys, even algemeen' probeer ik iedereens aandacht te trekken. Iedereen zit al beneden wat ik een wonder vind. 'Is Vera al thuis?' vraagt Matthy meteen. 'Nou, daar over gesproken, ik maak me zorgen over haar' ik demp mijn stem iets en ga tegen het muurtje aanstaan in de woonkamer. 'Hoezo?' vraagt Koen even opkijkend van zijn telefoon. 'Ik ook man' zegt Matthy opeens als ik mijn mond open wilde trekken. 'Jij ook?' vraag ik een beetje beduusd. 'Eh, ja elke dag weer hetzelfde, als we niks plannen voor de avond zit ze als een kluizenaar heel de dag op der kamer' zegt Matthy bezorgd. Het is even stil, 'zal er iets op school zijn?' mengt Raoul zich in het gesprek. Ik haal mijn schouders op en zet mezelf af van het muurtje. 'Zou kunnen' zegt Koen die alles aan heeft gehoord. 

POV: Vera

Ik doe de deur zorgvuldig dicht en luister totdat ik niks meer hoor, als ik geen één papa meer hoor beginnen de eerste tranen te rollen. Ik voel ze langs mijn wang, druipend naar mijn kin, langs mijn nek. Mijn nek. Ik strijk met mijn vingertoppen erlangs. Het is aangeraakt, en niet zo'n beetje ook. Ik zet mezelf af van de deur en stap naar mijn bed. Ik laat mezelf er als een soort zeester op vallen en snik het uit. Zachtjes, maar wel vol verdriet.

-

'Kijk, kijk, kijk, daar heb je mensenschuw' De andere jongens lachen en ik voel hun ogen branden in mijn rug, ze hebben wel gelijk, ik heb geen vriendinnen, ben mensenschuw en praat tegen niemand, wel heb ik een vriendje, maar die woont ergens anders en zit niet op deze school. 'Kijk me is aan mietje' Ik verroer geen vin en sta met mijn gezicht naar de kluisjes. 'Oh, durf je dat niet, moet ik je moeder bellen? Oh wacht, die heb je niet!' Weer lachen de meelopertjes van hem, maar hij, oftewel, Stijn, lacht het hardst van allemaal. 'Genoeg grappen, kijk me aan of er zwaait wat' Ik slik een keer hoorbaar en kan me niet bewegen. 'Ik zei-' Hij pakt mijn schouder en draait me met een ruk om. Ik schrik me kapot en kan niks, alleen bang zijn en hopen dat hij stopt. Echter het tweede zit er niet in. Hij pakt mijn polsen en draait ze richting de kluisjes, met een harde bonk word ik ertegenaan gedrukt. '-kijk me aan' maakt hij sissend zijn zin af. Ik kijk hem recht aan in zijn vuurdonkerblauwe ogen. Hij komt dichterbij en sist, 'wat heb je mooie ogen' in de toon in zijn stem laat mij weten dat hij niets van die woorden meent. Ineens pakt hij me bij de keel vast en drukt hij me nog een keer harder tegen de metalen kluisjes aan. Ik hap naar lucht en de ander gasten rond hem lachen spottend. 'Krijg ik nog een bedankje of niet?'

-

Ik schrik wakker en de tranen stromen ongecontroleerd over mijn wangen, allerlei vragen schieten door mijn hoofd met als hoofdvraag; Waarom ik?

'Lieverd?' hoor ik na een tijdje. Shit, shit, shit. 'Ja?' zeg ik terug. Ik veeg mijn wangen snel droog. Ik was al gestopt met huilen dus dat schilt. De deur gaat open en ik gris nog snel mijn telefoon van mijn bed alsof ik iets aan het doen was. Ik plak weer een glimlach op mijn gezicht en glimlach naar papa Koen. 'Ehm, we gaan zo eten en daarna gaan we zwemmen oke? Dus als je alvast omkleed dan is dat klaar' zegt, naja meer gebied hij. Ik knik en hij scant me nog even. Ik word er wat nerveus van. 'Oke, dan ga ik dat doen' Ik leg mijn telefoon weg en stap van mijn bed af. 'Ja zie je zo' dan doet papa Koen de deur weer dicht. Ik plof weer neer op mijn bed, zal hij iets doorhebben? Zullen sowieso mijn vaders iets doorhebben? Ik weet het niet en sleep mezelf van het bed af, naar de kast waar ik mijn badpak uithaal. Ik heb eigenlijk geen energie en honger maar anders word iedereen weer boos enzo, geen zin in. 

-

'BOMMETJE' gilt papa Matthy. Ik grinnik zacht hoe hij aan komt rennen en met zijn zeeblauwe zwembroek het water in springt. De spetters vliegen door de lucht en hij komt proestend boven. 'Kom Veer!' zegt hij als een soort van kleuter. Ik glimlach en weet het niet zo goed. 'Anders gooi ik je het water in!' dreigt iemand achter me, 'net als vroeger' vervolgt papa Milo. Ik sla mijn armen over elkaar. 'Oh ja en dat kan met jou spektieten' zeg ik lacherig. Hij kijkt verontwaardigd en stapt op me af, 'zo praat je niet tegen je vader, vriendin' zegt hij lacherig. Ik schud mijn hoofd en ga al in de snelbanden staan om zo weg te sprinten. 'Correctie, één van mijn vaders' zeg ik met een serieus gezicht en zet af om dan naar de zwembadrand te sprinten en over papa Matthy heen te springen. Ik kom met een plons in het water en kom proestend boven. 'Daar heb je niet van terug he?' 

-NOTES-

Oke, weet niet of het leuk is.

Wa ik wel weet is dat dezelfde mug me al 6 keer op mn been heeft geprikt. 

Oke, dit ga je niet geloven ik heb hem zojuist vermoord. HAHAHA 

R.I.P Kees de mug. 

Groetjessss