Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

36| Werkstuk

'Snapje? Het is gewoon moeilijk' 'Misschien moet je het ook handiger aanpakken' lacht Lauren door de telefoon. 'Zeg nou zelf, Wiskunde is gewoon kut' 'Gesproken, maarre ik moet naar school, spreek je na school denk weer?' Ik knik door de telefoon en kijk nog even naar zijn mooie koppie. 'Zekers, tot vanmiddag!' Zeg ik enthousiast, hij hangt op en stuurt daarna gelijk een hartje in de snapchat chat. Ik stuur er één terug en leg dan mijn telefoon neer.

Ik zucht en neem de laatste hap van mijn ontbijt. Ik moet ook zo naar school. Ik moest 5de beginnen, kut, maar ook weer niet. Het is na het weekend, het weekend dan Stijn en Olivia bleven eten. Allemaal leuk en aardig maar ik moet hem vandaag weer zien op school. Niet dat hij tegen me praat. Alsnog is het cringe. Ik rits mijn tas dicht en stop mijn telefoon in mijn broekzak waarna ik de woonkamer uitloop. In de gang doe ik mijn schoenen aan. Terwijl ik de laatste veter strik hoor ik iemand naar beneden komen.

'Ga je nu pas weg?' Het is papa Koen. Ik ga overeind staan en slinger mijn tas op mijn rug. 'Ja, 3 lessen vielen uit, moet het 5de beginnen' reageer ik kortaf en graai naar mijn fietssleutel in mijn jaszakken. 'Oke, nou tot vanmiddag dan' hij komt op me aflopen en slaat zijn armen om me heen. Meestal is papa Koen niet zo van de knuffels maar misschien komt dat ook wel omdat hij weet dat ik me gewoon elke dag kut voel.

-

Ik doe mijn oortjes uit en klik ze in het doosje. Pfff vandaag tot 7 valt opzich wel mee. Misschien kan ik Lauren nog spotten. Ik zet mijn fiets in het rek. 'Hey... Vera' ik verstijf half als ik de stem hoor. Snel haal ik mijn fietssleutel uit het slot en draai ik me om. Ik ontmoet de donkerbruine ogen van de enige echte Stijn. Hij is... alleen. Oke? Raar. 'Hoi Stijn' probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen terwijl ik mijn blik afwend en mijn tas op mijn rug slinger. Ik wil langs hem lopen.

'Weetje Vera' begint hij ineens. Gelijk stop ik met lopen en kijk ik wat omhoog, hem recht aan. We staan best dich bij elkaar. 'Wat' reageer ik, duidelijk geen zin hierin. 'Nou, van dit afgelopen weekend' ik trek een wenkbrauw op. Is hij nou... verlegen? Stiekem vind ik dit best grappig. Mijn pester die mij 2 jaar volop heeft gepest is nou ineens... verlegen? 'Wat is daarmee' Hij kijkt naar zijn schoenen en speelt wat met zijn vingers. 'Ik wil sorry zeggen voor alles wat ik je heb aangedaan-' hij kijkt weer op, 'het is ook oke als je me niet gelijk vergeeft, maar ik heb het in ieder geval- geprobeerd' dat laatste zegt hij heel zacht. Ik glimlach lichtjes. Dat hij dit ging zeggen had ik niet verwacht. Ik knik, 'wie weet, misschien vergeef ik je' met die woorden loop ik langs hem, het fietsenhok uit.

-

'Okee, mensen, vergeet het werkstuk niet te maken voor vrijdag, yes?' Dan gaat de bel. De docent is nog niet uitgesproken of er ontstaat al gelijk gepraat en geschuif van stoelen. Ik ga ook staan, dat word oprecht een hele dag werken aan dat werkstuk van Nederlands. Het moet gaan over thuis en over je vader en moeder en heel die shit, nou leuk, ik heb niet eens een moeder...

Snel schuif ik mijn stoel aan en sla ik mijn tas op mijn rug. Ik loop door de menigte aan leerlingen door de gangen. Het is het 7de uur dus het is opzich logisch. Ik kijk niet voor me uit, zo veel mogelijk naar beneden, het gaat vanzelf van dr tijd dat Stijn me nog pestte. Ik probeer het af te leren maar dat is nog best moeilijk als je het al 2 jaar doet.

Ineens voel ik een snelle glip tussen mijn vingers aan mijn linkerhand. Gelijk haal ik hem omhoog en kijk ik om me heen. Net om het hoekje zie ik Lauren met een lieve glimlach naar me kijken. Dan verdwijnt hij een lokaal in. Ik glimlach en draai me weer om. Hoe durft hij, denk ik glimlachend.

-

'Hey pap' ik schop mijn schoenen uit. 'Hey Veer!' Reageert papa Koen als hij, alweer, de trap af komt lopen. 'Hoe was school? Stijn nog gezien?' Dat tweede zegt hij iets zachter. Ik kijk op met een donkere blik. 'Daar wil ik het nu net niet over hebben, school ging goed' hij knikt en loopt naar me toe. 'Je moet niet zo hard zijn voor jezelf Veer, je bent ook maar een mens' zegt hij waarna hij zijn armen om me heen slaat en mij tegen hem aantrekt. 'Ho rustig pap!' Zeg ik lachend en knuffel hem stevig terug. 'Jij bent nooit van de knuffels man' ik trek me weer terug en hij haalt zijn schouders op. 'De laatste tijd lijkt het of je er wel een paar nodig heb' hij knipoogt en loopt dan de woonkamer in.

-

'Bla bla bla, saaie praat' onderbreek ik het gesprek onder het eten van maccie. 'Wat nou, waar wil je het dan over hebben?' Vraagt papa Robbie met een grijns als hij nog een slok van zijn milkshake neemt. Aan die grijns is al genoeg te zien. Alleen hij weet dat ik contact heb met Lauren. Ik voel lichtjes het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Moet je iets opbiechten?' Vraagt papa Matthy nu ook met een grijns die waarschijnlijk mijn rode wangen ziet. Hij zet zijn ellebogen op tafel en vouwt zijn handen in elkaar. 'Papa Robbie wat doe je nou?' Reageer ik overdreven waarna er gelach ontstaat. Eigenlijk noem ik mijn vaders nooit bij hun naam maar nu zitten ze allemaal bij elkaar. Papa Matthy is natuurlijk mijn echte vader dus hem noem ik eigenlijk altijd alleen maar papa.

'Jou kutten' reageert hij alsof hij niks heeft gedaan en doet net zoals papa Matthy zijn ellebogen op tafel. 'Heb ik door ja, nou ik heb contact met een jongen, woehoe!' Reageer ik overdreven waarna ik onderuitgezakt ga zitten. 'Oehh wie is de gelukkige?' Vraagt papa Koen. Ik trek een wenkbrauw op. 'Gelukkige? Ik weet niet of je met mij gelukkig kan zijn hoor' zeg ik lachend. 'Wat zei ik nou' zegt papa Koen doelend op het gesprek bij de voordeur.

'Niet te hard zijn voor jezelf'

Schiet het door mijn hoofd. 'Jaja' zeg ik met rollende ogen, iedereen kijkt van Koen naar mij. Ik probeer het onderwerp gauw te veranderen: 'trouwens, ik moest nog een werkstuk maken voor Nederlands over thuis en...' ik stop even, ik kan toch niet zo zeggen, over je vader en moeder? Ik kijk naar beneden. Het word stil aan tafel. 'Over ouders, alsin, vader én moeder...' maakt papa Matthy mijn zin stilletjes af. Ik knik lichtjes. 'Ik kan hem ook niet maken' zeg ik zachtjes.

-NOTES-

He he, heb ze eindelijk een hoofdstukkie af heurr.

Bro, ik ga dood, ik heb voor AK een 7,5. Wat de brie.

Maargoed, hoe gaat het met jullie??
Leuk hoofdstuk?? Laat ff leuke dingen weten voor hierin het boek, ik heb al wat leuke dingen maar mss kan ik dat er ook wel in gooien! Laat wetennnnnn.

Groetjesssssssssssssss