Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

32| Paracetamol

POV: Vera

Ineens gaat de woonkamerdeur open. Ik kijk op van de tv. 'Oh hey, jullie zijn er' zeg ik tegen papa Koen en Matthy die de woonkamer in lopen. 'Ja, Mat neem even een paracetamol en ga daarna slapen ofzo' zegt papa Koen die de iets wittere Matthy naar de keuken duwt. 'Ik ga denk gewoon terug naar de locatie, jij let op Mat?' Vraagt papa Koen weer door. Ik zet alles even snel op een rijtje. 'Ook hallo, ja ik let wel op hem, denk ik' 'Top, nou ik ga weer, zijn een uur of 4 weer thuis' antwoord papa Koen snel en haast zich weer naar buiten. De deur klapt dicht en papa komt de keuken uit gelopen. 'Is Koen al weg?' Vraagt hij schor en verbaasd. Ik haal mijn schouders op, 'ze wachten waarschijnlijk op hem daarzo, ja hij is al weg' antwoord ik nuchter en kijk weer naar de tv.

Hij ploft naast me op de bank en vraagt wat voor zender ik op heb staan. 'NPO ofzo' antwoord ik wat kortaf. Hij knikt en slaat een arm om me heen. Ik glimlach onbewust en nestel mezelf tegen hem aan. Dit is misschien wel fijner dan alleen...

-

Na een tijdje vind ik het wel saai worden en gaf papa boven me al een paar signalen dat hij moe is. Hij gaapt telkens en wrijft in zijn ogen. Ik pak mijn telefoon op naast me op de bank en zie een paar snaps, ook één die gelijk mijn aandacht trekt waar ik om moet glimlachen. Ik klik erop en open de snap. 'Wie is dat?' Hoor ik ineens. Ik klik hem gauw door en doe net alsof het een random persoon was. 'Oh gewoon een jongen uit mijn klas' lieg ik half. Het is half, hij zit bij mij op school, niet in de klas. Ik stuur er ééntje terug van de tv om hem niet helemaal te skippen en klik mijn telefoon gelijk uit.

-

'Eigenlijk Veer' begint papa schor als ik aanstalte maak om op te staan. Ik ga weer terug zitten en kijk hem aan. 'Ja?' Vraag ik niet wetend waar hij het over wil hebben. 'Waarom at je zo weinig vanavond en gister. En, hoe gaat het op school?' Gelijk denk ik terug aan de laatste keer dat hij deze vragen stelde maar toen ik een paniekaanval kreeg. Ik zoek even naar woorden en friemel weer is aan de touwtjes van mijn joggingbroek. Dit onderwerp ging natuurlijk een keer komen.

'Nou ehm, ten eerste, het gaat goed op school, ik weet niet wat je heb gedaan maar Stijn laat me lopen. Ten tweede, ik weet het niet' ik werp mijn blik naar mijn sokken waarna ik opsta. 'Dat is goed om te horen, maar is dat eten echt niks van Stijn?' Vraagt hij door. Zijn ogen branden zoekend in mijn rug. 'Nee niks' antwoord ik standvastig en loop naar de keuken. Terwijl ik een glas cola pak hoor ik papa hevig hoesten. Alweer.

'Nee niks'

De woorden blijven maar spoken, het is niet waar, je liegt Vera, hoe kun je tegen je vader. Hij wil je zo graag helpen. Ik zet de gedachtes weg voor zover het kan en pak ik ook een glas voor hem en doe daar water in. Met 2 gevulde glazen loop ik terug naar de woonkamer.

-

Ineens vliegt papa overeind en snelt naar de gang waar ik hem over zijn nek hoor gaan. Ik sta ook snel op, beduusd door de snelle actie en ga ook naar de gang. Als ik de wc-deur open duw zit papa daar gehurkt op de grond, voor de wc. Voor de 2de keer komt zijn maaginhoud naar boven en geeft hij goed over. 'Pap gaat het' vraag ik zachtjes als hij weer op adem is gekomen. Hij knikt witjes en gaat op de grond zitten. Ik trek de wc door en help hem rustig overeind. Ik weet niet waarom maar geef hem gewoon een knuffel, hij heeft er nu gewoon één nodig. Net als vroeger alleen dan andersom. Hij knuffelt me stevig terug en samen lopen we weer naar de kamer.

In de keuken spoelt hij zijn mond en gaan we weer op de bank zitten. 'Zullen we Bankzitters kijken?' Vraagt papa zo alsof het niet de vriendengroep is waar hij zelf in zit. Ik trek een wenkbrauw op. Hij wilt het meestal ook anders nooit omdat hij dan 'zichzelf weer ziet dus het is cringe' ik daarentegen vind het altijd leuk. 'Waarom niet?' Zeg ik lacherig en schakel over naar YouTube op de tv.

-

Het is avond, iedereen is weer thuis, we gaan zo eten en ik zit op mij kamer. Op mijn bed. Kijkend naar het plafond. Vragen, zal jij, beste lezer, weer denken. Maar eerlijk, de vragen zijn afgezwakt de laatste tijd. Het zijn er minder maar ook zeker nog veel. Meer omdat Stijn is gestopt. Maar nogsteeds wil ik weten waarom hij specefiek mij moest hebben. Hij geeft alleen nog blikken die je kunnen doden. Voor de rest valt het wel mee.

In de klas krijg ik ook vaak blikken als het over het onderwerp 'Bankzitters' gaat. Dan hebben ze gesprekken over hoe erg ze stuk zijn gegaan om die ene scene van Robbie of Koen ofzo. Zelf hoor ik vaak hoe papa Matthy ze inspreekt op zijn kamer. Meestal ga ik dan ook stuk omdat hij vaak de mist ik gaat als hij het spel moet uitleggen. Dan doet hij dat stuk echt 100x opnieuw. Zelfs ik kan het dan dromen.

Mijn telefoon gaat, het witte plafond maakt plaats voor mijn telefoon scherm die ik heb opgepakt en ontgrendeld. Ik hou hem boven mijn hoofd en kijk strak naar het berichtje die is gestuurd. Het is papa Raoul die vraagt of ik kan komen omdat we gaan eten. Hij heeft na opname dagen nooit meer zin om te koken dus het zal vast wel weer patat met snacks zijn ofzo.

-

'Jawel dat stuk stond op film, die heb ik' zegt papa Koen lachend waarna hij een paar frietjes in zijn mond steekt. 'Hou je bek, ik sta echt voor lul' 'Stond je sowieso al' antwoord papa Raoul, Robbie. 'Ja haha grappig' zegt Robbie weer waarna hij naar mij kijkt. 'Eet maar door Veer anders eet Milo alles op' Milo kijkt op en gaat gelijk in de verdediging, 'zullen we het nu is over jou hebben Brabandertje' Robbie schud lachend zijn hoofd en gaat er verder niet op in. Ik eet rustig mijn frietjes op. Eigenlijk hoef ik niet meer maar dan gaat papa Matthy al helemaal iets denken. Het was vanmiddag al erg genoeg.

-NOTES-

Beetje saai en kort deel
Correctie:

Tantoe saai.

Maargoed, snoesjesss hoe gaat hetttttt
Met mij, mwah.

Groetjessssss