Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

34| Stijn

POV: Vera

Het is een week later en ik zit samen met mijn vaders op de bank. We zijn een serie aan het kijken die we tegelijkertijd kijken. Ik ben tegen papa Matthy aangekropen. Hij heeft al heel de dag spanning. Ik en de rest van mijn vaders proberen hem niet zoveel spanning te leveren en hem gewoon wat rust te gunnen. Maar Olivia samen met haar broertje komen hier straks én blijven eten. Ik weet niet wat ik ervan vind, maar papa zei dat ik altijd gewoon naar mijn kamer mocht als het teveel werd.

Al voor de vijfde keer bekant gaat ineens weer zijn linkerbeen op en neer, heel snel, net als bij mij op school altijd. Net als bij mij vandaag... kan zoveel betekenen; faalangst, spanning etc. Bij hem dus spanning. Ik til mijn hoofd wat op en kijk naar het geconcentreerde hoofd van papa Matthy die naar de tv kijkt. Hij kijkt er dwars doorheen lijkt het wel. 'Pap?' Vraag ik om hem wat te helpen. Gelijk draait hij zijn hoofd met een schok om en glimlacht naar me. 'Rustig maatje, ze zijn hier over een half uurtje waarschijnlijk' hoor ik papa Roel naast me zeggen. 'Jaja' mompelt papa Matthy en legt zijn arm nog wat strakker om me heen. Ik leg mijn hoofd weer terug en we kijken de serie verder.

-

Ik scroll naar het volgende filmpje op tiktok. 'Zit dit goed denkje?' Ik kijk op naar papa die zijn badkamer uit komt lopen. Ik lig op zijn bed tegen het hoofdbord aan en glimlach spontaan. 'Staat je goed pap' zeg ik gemeend en leg mijn telefoon naast me neer. 'Echt waar?' Vraagt hij onzeker. Ik bekijk hem van top tot teen nog een keer. Een simpele wit/creme trui met een blauwe broek eronder. Hij gaat nog een keer met zijn hand door zijn blonde haren en kijkt me afwachtend aan. 'Ja pap het zit perfect niet zo zeuren' antwoord ik lachend terwijl ik opsta. 'Ik ben gewoon zenuwachtig oke?' Zegt hij weer wat onzeker terwijl hij voor de zoveelste keer door zijn haar gaat.

Ik ga voor hem staan en bekijk hem nog een keer, 'echt waar en nu niet meer door je haar gaan, anders ziet het er straks niet meer uit' zeg ik lachend terwijl ik zijn hand pak. 'Best best' antwoord hij met een grijns, maar toch wel wat gespannen en laat zich meevoeren door mij naar de woonkamer.

'Ziet er goed uit Mat' zegt papa Robbie die de keuken uit komt lopen. 'Is simpel maar ja kan wel' antwoord hij terwijl hij mijn hand loslaat. 'Niet, "kan wel". Je moet jezelf niet zo naar beneden halen Mat, het is prima en ze vind je echt leuk oke?' Zegt papa Robbie die hem een knipoog geeft. Hij rolt met zijn ogen als hij ook ziet dat ik hem met een grijns aankijk. 'Wat?' Vraagt hij onschuldig. 'Ik vind het leuk je zo te zien, zo cringe en zenuwachtig' antwoord ik met dezelfde grijns terwijl ik naast papa Robbie op de bank plof. 'Ach joh hou je mond'

-

'Daar zijn ze kutzooi' fluistert papa naast me als de deurbel gaat. 'Gewoon opendoen hup' zegt papa Raoul gebiedend en papa Matthy staat snel op van de bank. Ineens voel ik me ook zenuwachtig worden. Wat nou als Olivia helemaal niet leuk is? Wat nou als haar broertje zo'n chagrijnig kind is? Ik leg mijn hoofd op de schouder van papa Robbie die eventjes door mijn losse haar kriebelt. Eigenlijk heb ik het nooit los omdat het gewoon kut eruit ziet. Maar Iedereen was zo opgewonden toen ik de woonkamer inkwam met mijn losse haar dat ik het wel moest doen.

Ik haal mijn hoofd van zijn schouder om het gesprek te volgen die bij de deur plaatsvind. De tv staat aan, op zijn zachtst. Iedereen is aan het luisteren om iets op te vangen;
'Ik vind het heel leuk om hier te zijn hoor' hoor ik een vrouwenstem zeggen.
'Ja ik ook, kom verder'
Ik grinnik zacht om het antwoord van papa Matthy waarna ik voetstappen hoor.

Papa komt binnengelopen met een vrouw met blond lang haar en donkerblauwe ogen. Precies papa's type natuurlijk. Had het kunnen weten. Raoul staat op en stelt zich voor, ik kijk even naar papa Matthy die daar glimlachend met zijn handen in zijn broekzakken staat te kijken. Ik pak zijn ogen en vraag of ik me ook moet voorstellen. Hij knikt lichtjes waarna ik een kleine zucht laat die hem zacht laat lachen.

Dan komt Olivia bij mij, ik sta op en schud haar hand, 'ik ben Vera' zeg ik met de geforceerste glimlach ooit. 'Ik ben Olivia maar dat wist je natuurlijk al, Matthy heeft veel over je verteld' zegt ze glimlachend waarna ze mijn hand loslaat. Ze gaat naast me zitten waarna ik naar papa kijk. "Veel over me verteld" nou lekker dan. Ik trek een wenkbrauw op waarna hij zacht lacht en naar de bank loopt om naast Olivia te gaan zitten.

'Waar blijft Stijn toch, hij zou alleen naar de wc gaan' hoor ik Olivia naast me zeggen. Ik verslik me bijna in mijn slok cola. Stijn?! Nee nee, Veer, meer mensen heten Stijn. Rustig. Toch, ergens knaagt het. Papa Matthy zit naast me, dan Olivia, hij reageert, 'Ik heb geen idee Liv, hij komt zo wel denk' terwijl hij dat uitspreekt gaat de klink omlaag. Alle ogen richten ernaartoe. De deur gaat langzaam open en er stapt iemand de woonkamer in.

Mijn adem stokt in mijn keel als ik de jongen zie, hij blijft stokstijf stilstaan als hij mij ziet. Het is doodstil in de kamer, de zachte ruis van de tv op de achtergrond. De spanning is alsof je het niet weg kan slaan. Hij, hij, hem. Onze ogen doorboren elkaar. De diepe bruine ogen wat altijd van vuur was. De zwarte haren die voor zijn gezicht hangen alsof hij zo uit bed is gestapt. De handen, handen die tevaak mij aan hebben geraakt en afdrukken hebben achtergelaten.

'Ken- kennen jullie elkaar?' Doorbreekt Olivia de ijzige stilte in de kamer die wel een eeuwigheid duurde. Het is nog even stil, dan knijpt hij zijn vuisten samen en haalt zijn neus op. 'Nee' reageert hij nonchalant en stapt verder de woonkamer in terwijl hij het oogcontact verbreekt alsof het niks is. Ik kan het niet geloven, mijn hoofd rolt van mijn nek af van de vragen. Hoezo hij? Hoezo nu? Hoezo überhaupt?

-NOTES-

AAAAAAAAHH

Ik zag dat iemand 'Lauren' had gezegd, nou dus niet.
Wat een drama fk drama MENSUUUNN

Vonden jullie dit trouwens goed geschreven want ik vond het echt tantoe moeilijk om te schrijven. Woeps.

Groetjessssss