Je zou maar 5 vaders hebben... | Bankzitters

51| Ook dat nog.

Met een zucht draai ik me weer om. Gelijk komt de glimlach weer op mijn gezicht als ik naar het matras naast mijn bed kijk. Daarna valt mijn oog op mijn wekker. 6:14 geeft het aan. Ik rol met mijn ogen en draai me weer om op mijn andere zij. Na een paar tellen ben ik ervan overtuigd dat ik niet meer kan slapen. Normaal gesproken ging ik nu naar papa Matthy en kroop ik daar in bed. Of papa Robbie ofzo als niemands vriendin er was. Dat is nu wel een beetje lullig nu Lauren hier ligt.

Na een tijdje nog nagedacht te hebben over alles en nog wat kijk ik weer op mijn wekker. 6:46 nou schiet ook niet echt op. 8:30 begint school en we moeten een half uur fietsen. 7:30 dus je nest uit en dan sta je ongeveer 8:00 klaar om te gaan. Wat het dus nog lang niet is.
Ik ga rechtop zitten en pak mijn telefoon van het nachtkastje. Ik trek de lader eruit en laat die per ongeluk op de grond vallen.
Met een zucht draait Lauren zich om op het matras.
Even gaat hij door zijn haar en wrijft in zijn ogen. Ik glimlach om het beeld wat ik nu voor me heb. Lauren kijkt me met zijn slaperige blauwe ogen aan die langzaam in een frons vertrekken. 'Hoe laat is het' mompelt hij. Even krijg ik de kriebels van zijn slaapstem. Dan kijk ik op mijn telefoon. 'Bijna 7:00' antwoord ik. Ik kijk hem weer terug aan en zie dat hij mij even scant. 'En waarom ben je dan zo vroeg wakker? Je kan op zijn minst nog een half uur slapen' ik knik iets verlegen. 'Ja i know maar ik kan niet meer slapen' ik klink nu echt als een klein kind die bij haar ouders in bed mag liggen ofzo omdat ze niet meer kan slapen.

'Veer' ik word uit gedachten gehaald door Lauren die langzaam op staat van zijn matras. Hij stapt er overheen en komt op de rand van mijn bed zitten. Daarna draait hij zijn hoofd naar mij. 'Vind je het goed als ik bij je kom liggen?' Met een vragende blik kijkt hij me aan. Vlinders vliegen weer wild rond voor deze vroege ochtend en kleintjes knik ik ja.
Dan schieten de woorden van papa Matthy weer door mijn hoofd.
'Ik wil niet dat je te snel gaat met hem'
Ik slik een keer en kijk dan weer terug naar Lauren die breed glimlacht en op bed klimt.
Ik wil het, echt waar.
Maar papa houd me tegen.
Ik weet niet goed wat hij ervan vind als ik nu ineens al met hem in bed lig.
Hij heeft het zelf voorgesteld en het is niet verkeerd.
Maar ga ik nu dan niet te snel?
Ga ik niet zo snel dat hij straks weer mijn hart breekt?

'Hallo? Waar denk je aan? Het hoeft niet he?' Ik draai mijn hoofd kort naar hem en zie hoe hij naast me is gaan zitten in zijn onderbroek en slaapshirt. Ik zucht even. 'Ik wil het wel, heel graag zelfs maar-' ik trek mijn benen onder de dekens vandaan tegen mijn borst. 'Papa' zeg ik bijna onhoorbaar. Kennelijk heeft hij het wel gehoord. 'Hey, ik weet niet wat je vader heeft gezegd maar dan doen we het niet' even lijkt hij te twijfelen, het is even stil. Dan pakt hij mijn kin en draait hij die naar zich toe.
Ik ontmoet zijn blauwe ogen die licht sprankelen in het half donker van mijn kamer.
Hij komt dichterbij. Dan voel ik heel zacht zijn lippen op mijn voorhoofd. Het is stil, maar het is een liefelijke stilte. Een stilte dat we elkaar begrijpen.
'Dit maken we een andere keer af' fluistert hij in mijn oor.
De vlinders die ik had tegengehouden zijn ontsnapt bij deze fluistering in mijn oor. Hij trekt zijn hoofd weer terug en kijkt me aan.
'Met alle liefde' antwoord ik.

-

'Veer ben je al klaar?' Snel geef ik papa Milo een knuffel, 'doei Veer tot vanavond' ik geef hem een glimlach en ren naar de voordeur. Daar staat Lauren te wachten met zijn tas over zijn shouder. Ik pak mijn tas van hem aan, 'dankje kom' snel trek ik hem mee uit het huis naar de fietsen die er naast geparkeerd staan.
Alleen papa Milo was al beneden. De rest was nog aan het klaarmaken. Ze hebben opnames én vanavond komt de nieuwe video online. Plus, Lauren wilde die met me kijken vanavond bij mij thuis met alle vaders. Word nog een gezellige boel.

Snel fietsen we het schoolplein op. Ik zie al mensen het schoolgebouw in lopen wat het teken geeft dat de bel al bijna gaat. Snel parkeren we onze fietsen. Bij de deur aangekomen wil ik net naar binnen stappen als Lauren me terugtrekt. Even blijft hij stil als ik zijn hand waar hij me mee terugtrok naar mijn heup voel glijden en me rustig omdraait. 'Tot vanmiddag' fluistert hij als onze gezichten bij elkaar komen. Ik glimlach. Snel schieten zijn ogen naar mijn lippen. Nu grijnst hij iets. Ik rol met mijn ogen. Ik weet wat hij wil. Ik kijk even om me heen en druk een kusje op zijn lippen. Dan draai ik me om en loop ik de school in. Mijn lippen voelen nog dezijne en met een grote glimlach stap ik het goede lokaal even later binnen.

-

Amy stuift het trappenhuis af. Een grote windvlaag walmt langs me. Ik trek me er niks van aan en rustig daal ik de trap verder af. Het is 4 uur later. Middagpauze dus. Als goed is zit Lauren in de aula. Kan ik hem ook nog even zien. Als ik de deur openduw van het trappenhuis en op de gang kom zie ik in 1 oogopslag bij de kluisjes Stijn staan. Met daarom heen. Je raad het al, Amy, samen met nog wat meiden. Druk staat Stijn met zijn handen te gebaren. Ik kijk er even naar. Weet niet wat hij aan het doen is maargoed.

'Ja dat is Vera' hoor ik ineens van hem. Ik spits mijn oren en doe net alsof ik het niet heb gehoord. Rustig loop ik verder, alle ogen in mijn rug voelend. 'Hey Veer, kom is' nu kijk ik op. Stijn gebaard om naar hem toe te komen. Even twijfel ik.
Hij staat met meiden uit mijn klas die ik niet mag.
Amy vind hem leuk, die staat er ook bij.
Dan kom ik aansjokken ja leuk man.
Met tegenzin loop ik toch maar naar hem toe als ineens de realisatie komt dat ik voor Lauren heb gekozen.
Dus, hij kan niks meer doen, toch?

Ik rol met mijn ogen en kom naast hem staan tegen de kluisjes. 'Wat is er?' Zeg ik boven het geroezemoes uit op de gang. 'Nou, vertel maar is wat wij zijn' ik slik, dit had ik niet verwacht. 'Nou uhh, vrienden?' Hakkel ik. Ik voel Amy weer jaloers kijken naar mij. Even kijk ik naar Stijn, hij kijkt de meidenkring door. 'Zie je, niks anders Am' ah, leuk Amy had dat dus gevraagd. Was te verwachten van die bitch. 'Nou dan ga ik maar weer' doelend op dat ik Lauren nog wil zien voordat de pauze klaar is. Ik duw me af van de kluisjes en pak mijn tas van de grond die ik op de grond had gezet. 'Ja, oh en Vera' ik draai me half om om te laten zien dat ik luister. 'Ik kom vanavond nog met Liv' even word ik strak als ik dan toch maar knik. 'Ja joe' mompel ik nog.
Ook dat nog.
Wat een rotstreek ook om dat te zeggen in het bijzijn van Amy en de meiden.
Nu wil Amy al helemaal weten waarom ik met hem om ga.
Want nu zit er natuurlijk écht iets achter.

-NOTES-

Haiiiii

Ja dat, school is kutttttttttt yayyyy

Heb het gelukkig overleeft.
Maar oprecht gelukkig,
kreeg paniekaanval in de pauze in de meiden-wc.
Ging net goed.

Hoe gaat het met jullie??
Met mij dus echt niet goed.💕

Groetjesssss