Zombie sa Pilipinas

Chapter 8

Title: Zombie sa Pilipinas
Author: ATCS Delio
Part 8
Klerisa POV

"Uhwaaaaa....Hmmp!" Inunat ko muna ang aking magkabilang balikat bago ako humikab ng may katamaran.

Tiningnan ko ang orasan na malapit sa akin,  9:42 A.M na ngayong umaga.

Bumaba ako sa aking kama mula sa taas ng maingat para hindi ko magising ang dalawa kong ka-roommates. Pumunta ako sa kalendaryo malapit sa pintuan palabas ng apartment namin at minarkahan ko ng X ang February 8, 2023 this saturday gamit ang pentelpen.

It has been my tradition na gawing ganito ang kalendaryo namin mula pa ng bata ako. Nagsimula na akong maligo muna. Medyo may katagalan maligo ang isang babae na katulad ko dahil nilliinis kong mabuti ang bawat parte ng aking katawan.

Hanggang sa...dumapo na ang kamay ko sa aking...pwet.

Haaaa.....

Naalala ko na naman si kuya Delio.

I always remember him in the time like this pagsasabunin ko na ang aking pwet sa likod.

Tinapik ko nalang ng marahan ang aking pisngi habang napapa-iling at nagpatuloy lang ako sa aking pagligo.

Ilang minuto pa ang lumipas ay pinunasan ko na ang aking katawan gamit ang twalya. I also dressed in a house clothes and then left the apartment.

When I came out it was here that I saw ang pamilyar na mukha ng isang lalaki na abala sa pagtakbo ng mabilis sa gitna ng compound.

Si kuya Delio.

Noong linggo ko pa sya nakikita na ganito ang ginagawa nya.

Abala sya sa kanyang pagsasanay maybe...?

At kapansin-pansin ang kinapayat nya sa loob lamang ng apat na araw. Around 7:30 A.M nya ginagawa ito ang magtatakbo na parang bata, Kahit nga kumakaway ako hindi nya ako pinapansin.

It's a bit sad na para kaming walang pinagsamahan kahit nakipaglaban kami ng magkasama...

I mean sya lang ang nakipaglaban.

But still!

Dapat at least mamansin sya di ba?

Haaa....napabugtong hininga nalang ako.

I know na nakikita ako ni kuya Delio dito sa taas ng apartment dahil we once stared at each other before. Minsan narin akong lumapit sa kanya para manood dahil boring sa loob ng apartment pero...

Sumenyas sya na bumalik daw ako sa loob ng aking apartment.

Nakakainis.

Hindi man lang sya bumati na 'Ui Klerisa magandang umaga o kaya kamusta ka na?'

Boring kasi sa loob at puro tulog lang ginagawa namin ng mga ka-roommate ko or kaya magcellphone. Puro bad news lang ang nakikita ko ganoon din sa lugar nila Mama ko na nasa Japan.

So here I am just watching kung ano ang mga ginagawa ni kuya Delio sa compound.

Lagi nalang sya tagaktak ng pawis at minsan humihiga sa sahig na akala mo mawawalan ng hangin ano mang oras. Pagnaka-galaw na sya ay doon na siya babalik sa kanyang apartment.

I think para magpahinga or matulog?

Pagganoon ang ginawa nya ay babalik na rin ako sa loob ng aking apartment para matulog. Mas makakatipid kasi ako ng pagkain pagdinadaan ko nalang sa tulog tulog.

So every time I wake up I will go back outside of my apartment at makikita ko na he still doing his training kahit na umiiyak sya.

Tama umiiyak sya sa sakit...Maybe?

I don't know...?

Puno na ata ng pulikat ang kanyang katawan.

Kita ko ang kanyang pagod sa mukha na nabibitawan pa nga ni kuya Delio minsan ang kanyang palakol, But he continue to pick it up. Hanga ako sa kanya dahil malakas ang kanyang desiplina sa sarili na kahit walang trainer na pumipilit sa kanya na gawin ang training...

At tuloy parin sya.

Suddenly I immediately remembered his face na galit sa akin last time noong Monday. Ang araw na nagsimula ang Zombie Apocalypse anim na araw ng nakararaan.

Dahil sa pag-sigaw ko ng oras na iyun ay nadamay ko pala si kuya Del sa panganib. Even though he was annoyed at me He fought to escape then sinama nya ako.

Magulo pa ang utak ko that time.

Kahit ganoon pa man ay isa lang ang sigurado ko tungkol sa kanya.

Sya ang aking bayani.

If not for him maybe patay na ako noon pa.

Kaya heto, Nandito lang ako na nakatayong nanonood sa kanya. Matatapos na ang maghapon na tatlong beses syang natutulog ata sa apartment nya then mamayang gabi sigurado magsasanay pa rin sya at uulitin nya muli ang pagsasanay kinabukasan.

Kaya bumalik nalang muna ako sa loob ng aking apartment. When I went inside, Nakita ko ang two roommates ko in their bed still using ang kanilang cellphones.

Wala na silang ibang ginawa maghapon kundi magcellphone.

Isinakripisyo kasi ni kuya Delio ang cellphone ko eh.

Sayang ang cellphone ko na iyun.

Haaaa...lakas kong manghusga pero same lang din ako ng two roomates ko kung nasa akin pa ang aking cellphone.

Simple lang ang desenyo ng apartment namin. Nasa kaliwang dulo ang pintuan ng apartment namin kaya pag bukas ng pintuan papasok sa amin kwarto namin ay bubungad agad ang dalawang double bed na up and down na nasa kaliwa then kusina sa kanang dulo katabi ang banyo na nasa kanan din.

May table rin sa gitna na may apat na bangko at sa aking right side malapit sa pinto ay makikita ang mga nakahelerang aparador namin na defold. Dito nakalagay ang mga damit namin na naka hanger or naka tupi.

Ngayon ang dalawa ko naman kasama.

Una si Kathleen, Around 5'2 ang laki nya at kulay orange ang kanyang buhok na aabot hanggang balikat. Ang alam ko lang sa kanya ay HRM ang kinukuha nyang kurso, If i remember may boyfriend sya sa na nasa probinsya. I think 2 years na ata sila na mag-jowa.

The other one is si Lelani, Around 5'3 ang laki nya na naka salamin. Medyo yellow ang buhok nya pero lamang ang black color hindi naman gaanong kahalata na aabot ang haba hanggang gitnang braso ang kanyang buhok. I think Engineer ang kinuha nya na kurso at wala syang boyfriend pero marami syang ka-text mate na lalaki na crush nya daw.

Lahat kami around 18-19 years old na and 1st year palang this year if im not mistaken. Close naman kami kahit papaano at hindi pa kami nag-aaway in past 6 months na magkakasama kami.

Kahit ibat-ibang probinsya ang aming pinang galingan ay nagkakaintindihan kami na masasabin ko naman na mababait sila...

Well noong kahapon yun...

Hindi na ngayon.

Dahil nag-aaway na kami sa simpleng bagay but now ay mabigat ng bagay.

Na wala na kaming pagkain na natitira pa.

Ano na ang gagawin namin?

To be continue...