Zombie sa Pilipinas

Chapter 2

Title: Zombie sa Pilipinas
Author: ATCS Delio
Part 2
Delio POV

Tiningnan ko agad kung sino ang humarang, Baka kasi Zombie na, Kaya kabado akong hinawakan ang aking palakol.

Ewan ko kung bakit...Pero parang umaasa ako sa loob-looban ko na sana...

Tunay nga ang hinala ko, Na merong Zombie Apocalypse.

Bakit...gusto ko na magkatotoo ito?

Hindi ko na inisip pa.

Kanina pang umaga ako naghilamos at hinampas ang aking mukha para maka sigurado kung nanaginip ba talaga ako.

At tunay naman ang mga nangyayari.

Na gising nga talaga ako.

"Tumabi ka dyan bata" Inis na sinabi ng tricycle driver na sinasakayan ko.

Nang tiningnan ko sino ang nakaharang ay isang bata lang pala na parang may minamasdan sa taas.

Nawala ang kaba ko.

Wew buti naman.

Ilang saglit pa ay biglang naghiyawan ang mga tao kaunting hakbang lang ang layo sa amin ni Tricycle driver.

"Nababaliw sya!" Sigaw ng isang ginang edad 40-45.

"Adik...ba yan? Saan ang pulis!"

"Bakit ang dami nilang nababaliw?!" Sigaw ng lalaki na handang lumaban gamit ang bangko galing sa karenderya.

Napalunok nalang ako ng aking laway sa kaba at sinabi ko agad sa tricycle driver "Manong! Dalian natin doblehin ko bayad, Triple na pala!"

Alala kong sinabi sa tricycle driver.

Pero umalis agad ang manong na binaliwala lang ang aking sinabi at sumigaw "Tunay nga Zombie sa balita kanina! Takbo!"

Tumakbo agad ang tricycle driver at iniwan nya ang kanyang tricycle na tumutunog pa ang makina.

Nataranta na din masyado sya upang hindi gamitin ang motor nya pang takas.

"Bwesit!" Lumabas na rin  ako tricycle para ako nalang sana magdrive ng motor ng napansin ko na...

May nagbabagsakan na mga bagay mula sa itaas.

Ano na naman ang nangyayari?

Napatingin ako sa taas at nakita ko ang ilang eroplano na malalaki, Walang tatak ito na binabagsak ang mga tao mula sa luggar area ng eroplano.

Mga tao?

Huwag mong sabihin na...

May hinala na ako.

Halos tatlong metro lang ang layo sa akin ng isa sa mga bumagsak, Natakot ako dahil sa oras na mabagsakan ako noon sigurado patay na ako.

Pero sa pagkakataong ito iba ang focus ng aking atensyon at nakita ko na ng malinaw kung ano ba ito nahulog na tao.

Isa talagang tao na bali ang mga paa na puti ang mga mata.

Hindi maari...Zombie nga talaga.

Malayo ang 'taong' iyun sa akin na gumagapang kahit hindi na maitindihan ang pagkakabaluktot ng kanyang mga kamay at paa dahil sa pagbagsak na nangyari sa kanya. Tiningnan ko ang paligid at nagbara na ang daanan dahilan para hindi ko na din mapakinabangan pa ang tricycle.

Kahit ata bisekleta ay mahihirapan ng dumaan dito.

Ibig sabihin hindi makakadaan ang tricylce na pwede kong gamitin ngayon dahil sa mga sasakyang nakaharang.