Yn's pov
Halos isang buwan na ang nakalipas at hanggang ngayon ay hindi ko parin matanggap na nangyayari ito. My childhood dream to be a lawyer suddenly vanished.
"Ms. Vergara pinapatawag po kayo ni Professor Vergara" kaagad nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa sinasabi ng Teacher ko. Mga ilang beses ko ba sasabihin sa kanila na hindi nga ako isang Vergara.
Kaagad ako tumayo mula sa pagkakaupo at nakatingin sa akin ang lahat ng estudyante. Hinayaan kolang sila hanggang sa makalabas ako. I don't give a shit on what they're thinking right now, because I am living the life that I don't want to live.
Pagdating ko sa opisina ni kuya ay kaagad ko isinara ang pinto at lumapit sa kanya. He immediately dropped the papers on his table. It's not just a paper, it's my report card and exams.
"What's this?" kaagad nya na tanong. His jawline was tightened, he's angry. Obviously it's a papers.
"Ang baba ng grades mo, will you please take this seriously?" saad nya sakin at wala lang ako.
"You know, Medical is not that hard.... you even passed Law School and it's way too hard than Medical School" pagrereklamo nya sakin. Oo, hibdi ako dito nahihirapan at kaya ko naman ipasa lahat. Pero aanhin ko naman ito kung hindi naman ako interesado.
"Months had pass Yn, pwede ba makinig ka naman sakin" napatingin ako sa kanya dahil sa narinig ko.
"Months had pass kuya, yet I'm still your prisoner..... nakakulong parin ako para sa mga kagustuhan mo" sagot ko sa kanya at wala akong pakialam kung nasaktan sya o hindi sa mga sinabi ko. Isang buwan na, pero hindi ko parin nakikita si Mama. Ang nag iisang kakampi ko, ang natitira na kakampi ko.
"I need a break" dagdag ko na saad.
"Break from what?" tanong nya sakin.
"Alam mo ba na nagreklamo sakin mga Students Council..... kasi hindi ka daw sumusunod sa student's protocols"
"That stupid protocols is nonsense" naputol ang pagsasalita ni kuya dahil sa biglaan ko na salita.
"Yn, ito na dapat ang huling beses na ganito ka dahil kung hindi...
"Dahil kung hindi ano?.... grounded na naman ba ako o isang buwan ako na hindi pwede makipag halubilo sa mga pinsan mo" I immediately replied to him.
"Kuya you're so paranoid, hindi mo nga ako pinapayagan na makipag usap man lang sa mga lalaki dito sa campus, and there's no man who dared to look at me because they knew that you're my brother.... please let me leave like a normal girl.... my father took away my childhood pati pa ba naman ikaw" I immediately turned around to walk away from my selfish and paranoid brother. Hindi kona hinintay na may sabihin pa sya sakin.
Hindi na ako bumalik sa class session namin, hinayaan ko nalang ang aking sarili na makapagmuni-muni kahit papano. Gusto ko mona kumalma, at hindi kona namalayan na naglalakad na pala ako palabas ng campus. The campus, it's breathtaking beautiful because it surrounded by Sakura's.
"Hindi ka dapat naglalakad ng mag-isa" napalingon ako sa aking likuran. That is when I realized that it's kuya Evan. Hindi ko alam pero medyo naiirita ako sa sarili dahil gusto ko na tumakbo palapit sa kanya at yakapin sya ng mahigpit. Gusto ko umiyak habang yakap sya, gusto ko sabihin lahat-lahat ng nangyari sakin sa loob ng isang buwan sa Medical School ni kuya.
He looked even more handsome, and charismatic. Ngumiti man sya o hindi ay nanatiling magandang lalaki parin. Naglakad sya sakin papalapit at hinubad nya ang suot-suot nya na jacket. Pinasuot nya sakin ito sabay haplos sa aking ulo.
"It's a rainy season, hindi ka dapat pumapasok na walang dala na jacket" saad nya sakin at hinayaan ko lang sya. Humakbang ako palayo sa kanya at tiningnan nya lang ako.
Paglingon ko sa kanya ay hindi sya umalis sa kanyang kinatatayuan. Nagdadalawang isip ako kung papalapit ba ako na tatakbo sa kanya o tatakbo ako papalayo. He smiled at me, it's a sad smile yet warm. I missed us being together, I missed everything about him.
Ako parin ba?...
Napapatanong ako sa sarili kung nakalimutan na ba ni kuya Evan ang lahat. Kung kinalimutan nya na ang pagdaan ko sa buhay nya. Kung nakalimutan nya na ba talaga ang kami. Kahit anong pilit ko ay ganun parin ang mangyayari. Masasayang ang lahat kung susubukan ko para sa walang kasiguradohan. Takot na ako matalo at masaktan. Buong buhay ko hindi ko naranasan ang maging masaya ng tuloy-tuloy. Tama nga ang sabi nila, kapag naging masaya kana ay grabe ang pighati na babalik.
I'm still here standing while looking at him. His doe eyes still shining when I'm looking at it. I missed his lips being on mine. I missed the hugs and his clinginess.
"Titingnan mo lang ba ako?" tanong nya sakin habang nakatawa.
"Mabuti naman at parang nakalimut kana" saad ko sa mahinang boses.
"Kalimutan ang alin?" tanong nya sakin at mukang narinig nya ako.
"Wala"
"Oo kinalimutan kona" napatahimik ako ng marinig ko sya. I blinked many times because of the sudden pain in my chest, but I did my best to pretend like it's not a big deal for me.
Napahinga ako ng malalim pinipigilan ang mapaiyak. Hays bakit ako pa ito ang may gana na masaktan e ako yung nakipag break tsaka tumutulak sa kanya palayo."Yn?" napalingon ako sa aking likuran at walang iba na tumambad sakin kundi si kuya Zach. He is here to drive me home. Halos mag iisang buwan na din na hinahatid at sundo ako ni kuya Zach, he even gave unnecessary gifts to me. Ngumiti ako kay kuya Zach.
"Let's go" saad nya sakin at medyo nagdadalawang isip ako na sumakay sa kotse nya dahil kaharap ko pa si kuya Evan.
Pero sabi ni kuya Evan nakalimutan nya na, bakit parang ako ito ang nahihirapan?
I didn't wasted any seconds then I hopped in to kuya Zach's BMW then we drove away.
Evan's pov
Nakatingin lang ako sa kanila hanggang sa tuluyan na silang makaalis. Oo, kinalimutan kona ang lahat. Ginusto ko na kalimutan yun dahil ang gusto ko ay mag simula ulit kami. Ngunit kailangan ko pa ng panahon. This time, I will let Zach win but not all the time. I will take back what's mine, and Yn is mine. Hindi ako naniniwala sa sinabi ni Yn na hindi nya na ako mahal, pero kung totoo nga.... I will give up everything to make her love me again.
______________________
★★ halaaaaaa exam na bukas mga neng...
BINABASA MO ANG
My Stepbrother's Bestfreind [Enhypen Vergara Series #2]
Romance"No one will know" saad sayo ni Evan habang hawak hawak ang mga kamay mo. You are just a shy girl when you came back from Spain. Noon pa man gustong-gusto mo na ang kaibigan ni stepbrother mo pero hindi nya lang yun basta kaibigan kundi pinsan di...