W rękach szatana

Rozdział 40

Te kilka godzin, które przebywali w szpitalnej poczekalni, ciągnęły się niczym wieczność. Olivia, nie potrafiła znaleźć sobie miejsca. Co jakiś czas, zaczepiała kogoś z personelu medycznego, aby czegokolwiek się dowiedzieć o stanie zdrowia Paulo. Jedynie, co jej mówili to to, że nadal trwają badania i gdy tylko się zakończą, lekarz prowadzący o wszystkim poinformuje. Takie informacje są niczym, w porównaniu z walką, która toczy się w głowie i sercu.

Mijający czas nie działał na korzyść Paulo, ponieważ musiał być w dużo poważniejszym stanie, niż sądzili, skoro to wszystko tak długo trwało. Jedyną dobrą informacją było to, że nadal żył. W pewnym sensie dawało to nadzieję na pozytywne zakończenie. Olivia, nie wyobrażała sobie życia bez swojego mężczyzny, ponieważ Paulo, okazał się miłością jej życia. Pomimo tego, że ich początki nie były łatwe, ona już dawno mu to wszystko wybaczyła. Pragnęła jedynie, aby się obudził i razem z nią, wychował to maleństwo.

– Musisz coś jeść. – Michael, naprawdę się o nią troszczył. Osoba, której nie lubiła i którą, uważała za wroga, okazała się kimś zupełnie innym.

– Nic nie przełknę. – Na samą myśl o jakimkolwiek posiłku, Olivii żołądek podchodził do gardła i zbierało się jej na wymioty.

– Ale musisz. Zmuś się dla dziecka. Proszę. – Siadając obok niej, wręczył jej zakupioną w przyszpitalnej restauracji zapiekankę, a także wodę.

– Masz rację. Od dawna nic, nie miałam w ustach. – Zamierzała skonsumować posiłek, kiedy podszedł do nich lekarz. Od razu, wstała na równe nogi.

– Proszę państwa, jestem doktor Collins. Niestety, nie mam dobrych wieści. – Dziewczyna, poczuła, że jeśli nie usiądzie, straci przytomność. – Wszystko dobrze, proszę pani? – Lekarz, podszedł do Olivii i wpatrując się w nią, zapytał.

– Ona jest w ciąży. Ojcem jest Paulo. Pański pacjent. Olivia, jeśli chcesz, przerwiemy. – Michael, obawiał się, że dziewczyna może stracić dziecko. Kiedyś przeżył coś podobnego ze swoją dziewczyną. Nikomu o tym nie mówił. Miał więcej tajemnic, niż każdy sądził.

– Proszę, niech pan kontynuuje. Jak jest źle? – Wzięła głęboki oddech, próbując przygotować się na najgorsze.

– Pacjent jest bardzo poturbowany. Ma połamane cztery żebra. Jakimś cudem, nie przebiły płuc. Miał pękniętą śledzionę, dlatego też musieliśmy ją usunąć. Narządy wewnętrzne są w złym stanie. Rezonans magnetyczny głowy, nie wykazał zmian, ale one mogą nastąpić dopiero po kilku, a nawet kilkunastu godzinach. Stan pacjenta sugeruje, że biło go co najmniej kilku mężczyzn. Musiałem, zawiadomić policję. – Olivia słuchała, ale nic do niej nie docierało. Zatrzymała się na słowach, które jasno wyrażały, że z Paulem jest źle.

– Czy możemy do niego wejść?

– W tej chwili, niestety nie. Pacjent przebywa na OIOM-ie i jest wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Najbliższe dni, będą decydujące. Proszę być dobrej myśli. Mogą państwo podejść do drzwi, prowadzących na sale i popatrzeć. Niestety, na więcej nie mogę pozwolić. Jeśli będzie potrzebowała pani pomocy, to proszę podejść do jakiejkolwiek pielęgniarki. – Lekarz odszedł, a Olivia, nie wiedziała, co ze sobą zrobić. Nie miała nawet siły już płakać. Była wykończona. Wiedziała, że jeśli Paulo umrze, to ona wraz z nim.

– Paulo jest silny. Da sobie rade. Zobaczysz. – Michael próbował podnieść ją na duchu, ale nie przyniosło to żadnego rezultatu.

– Nie mamy takiej gwarancji, że wszystko będzie dobrze. Pójdziesz ze mną? Muszę go zobaczyć. – Sama, nie dałaby rady dojść do miejsca, wspomnianego przez lekarza.

– Oczywiście. – Podając Olivii rękę, pomógł jej wstać.

Kobieta, nie była osobą wierzącą, ale kiedy dotarli na OIOM i gdy, ujrzała Paulo, podłączonego do tej całej aparatury, upadła na kolana i zaczęła się modlić. Michael, próbował ją podnieść, lecz dziewczyna przelewała mu się przez ręce. Ani trochę, nie panowała nad swoim ciałem, a jej krzyk było słychać na całym oddziale.