We deden onze handdoeken om ons heen en gingen de pier op. Charlie, mila en Jonas liepen hand in hand. 'Wat zal ik dit missen als ik terug thuis ben', zei mila. 'Hey, het is nog niet gedaan', zei Jonas. 'Nee, het is nog lang niet zover!', zei Charlie. 'Jullie hebben gelijk we moeten nu nog genieten', zei mila. 'Dat is gesproken!', zei Charlie. De zon ging onder. Het was nog nooit zo mooi. 'Deze zonsondergang is supermooi', zei mila. 'Deze zonsondergang is geen gewone zonsondergang het is een speciale want ik kan hem delen met jou...ik bedoel jullie', zei Jonas stiekem een beetje bedoelt voor mila. Charlie glimlachte naar mila en Jonas. 'Ik voel een selfie aankomen met de zonsondergang', zei Charlie. '3,2,1 selfiieee', zeiden ze in koor. Het was tijd om de valiezen in te pakken. 'We moeten terug naar het hotel anders komen we s'nachts pas aan', zei Charlie. Ze gingen naar hun kamer. Pakten hun valiezen en waren klaar. De taxi kwam binnen en klein kwartier. Mila zuchtte: 'Waarom nu al?'. 'Ja', zei Charlie teleurgesteld. 'Weet je aan welk liedje ik nu denk?', zei Jonas. 'Wat vliegt de tijd?', vroeg Charlie. 'Ja!', zei Jonas. Hij begon te zingen,al snel zong Charlie mee. Jonas keek mila aan en dan begon ook mila te zingen. Het liedje was gedaan. De taxi toeterde buiten. We stapten in. We babbelden over van alles en nog wat. Dit was het leukste wat ze ooit hadden kunnen bedenken als begin van de zomervakantie.
