Ik trek m'n jas aan om samen met Jonas naar z'n thuis te wandelen. Ik ga als hij daar is weer alleen terug moeten gaan, maar ik wil niet dat hij alleen is. Hoe meer tijd ik met hem kan doorbrengen hoe beter. Ik doe de deur achter me dicht en haak m'n arm in die van Jonas. 'Ik wou dat je nooit meer moest loslaten', zucht ik. 'Ik ook, maar ik weet niet of dat zo gemakkelijk gaat', lacht hij. Ik rol met m'n ogen. 'Ik bedoel dat je voor altijd bij me bent, in dezelfde ruimte', leg ik uit. Hij stopt met wandelen en komt voor me staan. Hij neemt m'n hand vast. 'Wat er ook is, jij zal altijd hier zijn', hij legt m'n hand op z'n hart. M'n ogen glijden naar z'n lippen, de aantrekkingskracht is te groot om ze te negeren. Voor enkele minuten is alles om me heen verdwenen. Ik voel enkel zijn lippen op de mijne en ik proef de liefde die we delen. We moeten weer verder, maar ik wou dat dit moment langer kon duren.
Het volgende moment staan we al voor zijn deur. We gaan op het verhoogje zitten. Jonas legt zijn gespierde armen om me heen. 'Jij bent het enige wat ik nog heb, de enige reden dat ik nog zin heb in het leven', zeg ik. Hij streelt met z'n vingers over m'n wang. 'Ik vond mezelf een loser, maar toen kwam jij en maakte mij iemand die iets kan, die zijn passie vond en wist waarvoor hij zou vechten, voor jou', zegt hij. 'Ik wil er voor altijd voor je zijn, echt voor altijd, ik wil je beschermen, je helpen, ik doe echt alles om samen gelukkig te worden', Jonas brengt een kant van mij naar boven. Ik wist niet dat dat in me zat. Dat ik zo emotioneel kan zijn en zo gevoelig. Deze jonge doet veel rare dingen met me.
Maar we moeten meer stilstaan bij de momenten. We zitten heel de tijd te zeggen dat we elkaar voor eeuwig graag zouden zien, dat we later samen gaan wonen,... Maar het is nu nu.
'Ik moet naar binnen', zucht hij. We staan recht en omhelzen elkaar. 'Bel me als er iets is, maakt niet uit wat, ik kom meteen', zegt hij. Ik kus hem innig. 'Dat zal ik doen, ik hou van je', zeg ik. Ook al zeg ik duizend keer dat ik van hem hou, dat maakt niet uit, we kunnen de liefde voelen. Vanbinnen in ons hart. Ik laat m'n hand uit de zijne glijden en hij verdwijnt het huis in. Met neergeslagen ogen wandel ik terug naar m'n thuis. Ik voel me weer eenzaam. Zoals al die jaren ervoor. Maar dan net iets anders. Zonder Jonas voel ik me niet compleet. Ik trek mijn kleren uit en verwissel ze voor m'n pyjama. Snel kruip ik onder m'n lakens en sluit ik mijn ogen. Dromen spelen zich af in m'n hoofd.
Ik schiet nat van het zweet wakker. M'n ademhaling is haastig en onregelmatig. Een nachtmerrie heeft dit veroorzaakt. Ik grijp naar m'n gsm en bel naar Jonas. Ik twijfel even maar ik wil weten of hij oké is. De droom leek zo levensecht.
"Mila?! Is er iets?!" Vraagt een vermoeide stem.
"Ben je oké?", vraag ik meteen.
"Ja, je hoeft je geen zorgen te maken", zegt hij.
"Sorry, ik had een nachtmerrie, ik dacht dat ik je kwijt was", tranen lopen over m'n wangen, wat een stomme droom toch allemaal met een mens kan doen.
"Het is niet erg, ik ben blij je te horen, maar ga nu maar slapen, ik kom morgenvroeg langs!", zegt hij. Hij heeft gelijk.
"Slaapwel liefje"
"Slaapwel engeltje"
We leggen af. Doordat ik zijn stem hoorde ben ik gekalmeerd. Hij geeft me een rustgevend gevoel. Ik stop m'n gedachtes ver weg en laat de slaap over me vallen.
*
'Mila', wordt er enkele keren langs m'n oor gefluisterd. Ik gniffel, maar ik houd mijn ogen dicht. 'Pas maar op voor het kusjesmonster', fluistert hij voordat hij me aanvalt met kusjes. Al snel vinden mijn lippen de zijne en laten ze die maar niet gerust. 'Ah je bent precies al klaar wakker', zegt hij tegen m'n lippen. Ik trek het deken over m'n hoofd. Ik schuif een beetje op en doe het deken omhoog als teken dat hij erbij moet komen. Zonder enig woord kruipt hij onder het deken. Hij legt z'n sterke armen om me heen. Ik leg m'n hoofd in z'n nek. 'Ik heb je gemist', mompel ik. Hij drukt een kusje op m'n voorhoofd. Ik ben nog zo moe. M'n nachtmerrie liet me maar niet gerust. M'n hoofd bonkt super hard, maar ik wil niet dat Jonas hem zorgen maakt om mij. Ik wil tijd met hem doorbrengen. Hoe moe ik ook mag zijn. Ik slaap weer. Iets wat veel beter gaat nu dat hij naast me ligt.
Zachtjes open ik m'n ogen en ik zie dat Jonas z'n ogen nog gesloten zijn. Hij zal ook in slaap gevallen zijn. Ik vind het leuk om naar hem te kijken. (Ja tuurlijk vind ik dat leuk). Zijn gezicht is zo kalm, zo sereen. Geen zorgen te bespeuren. M'n verstand protesteert tegen m'n lichaam, maar het is al te laat. Z'n lippen hebben een té grote aantrekkingskracht. Hoe hard ik ook probeer. Ik kan er niet aan weerstaan. Het duurt niet lang voordat hij weer wakker is en tegen m'n lippen glimlacht. We komen in een passionele dans terecht. Ik haak m'n been om de zijne. Ik ga helemaal op in de kus.
We gaan aan de tafel zitten die we samen hebben gedekt. 'Hoe was het bij je mama?', vraag ik. 'Euhm leuk. Ik miste je wel', zegt hij. Ik smelt van die lieve woorden. Ik miste je. 'Ik heb jou ook gemist. Heel erg hard', zeg ik. Het is de waarheid. Als hij vannacht bij me was zou ik die nachtmerrie nooit gedroomd hebben.
Na het ontbijt. Voor mij dan toch. Want Jonas had al ontbeten. Ruimen we de tafel af en bedenken wat we kunnen doen vandaag. Ik kijk wat op m'n gsm en zie een aankondiging van een feestje vanavond. 'Wil je vanavond met mij naar een feestje? Hier vlakbij', vraag ik aan hem en ik toon de aankondiging. Hij bestudeerd het grondig. Uiteindelijk knikt hij. Dat gaat leuk worden.
