De grote ramen hangen vol spinnenwebben, het is er pikkedonker en het staat leeg. Op de glazen deur hangt een papier met in grote, rode letters "FAILLIET". 'Wilt dit zeggen dat we heel deze weg voor niks hebben gewandeld?', vraagt Jimmy paniekerig. 'Sorry, op Google stond er niks van dat het failliet is', verontschuldigt Alex zich. Jonas toont op z'n gsm de andere muziekwinkel, die is aan de hele andere kant van de stad. 'Ik heb een idee!', roept Charlie enthousiast. We lachen door haar plotse enthousiasme. Ik kruis m'n armen over elkaar. 'Allee vertel!', zegt Alex nieuwsgierig. 'Wel, we splitsen ons op in twee groepen en dan doen we een wedstrijd om ter eerste aan de winkel, ik stel voor dat mila en ik en dan de jongens apart', stelt Charlie voor. Alex neemt zijn gsm en zet z'n stopwatch op. Charlie doet hetzelfde. Meteen vertrekken we. Ieder groepje de andere kant op. Het makkelijkste zou zijn om een taxi te nemen, maar dat is veel te duur en ook eerlijk gezegd een beetje valsspelen. Dus dat doen we niet. Charlie en ik gaan aan de kant staan van de weg en steken onze duim op om een lift te krijgen. Veel auto's rijden voorbij, vele kindjes zwaaien, maar niemand stopt. Als we het op willen geven, stopt er net iemand. Het is een oud bejaard koppel met een kleinkind op de achterbank. Er is ook een klein hondje dat het gezicht van het jongetje op de achterbank zit af te likken. We leggen uit dat we een wedstrijdje aan het doen zijn en dat we naar de muziekwinkel moeten. De oude mensen zijn zo vriendelijk om ons naar daar te brengen. We gaan op de achterbank zitten naast het jongetje. Het hondje springt al meteen op Charlie haar schoot. Nadat de hond Charlie helemaal heeft afgelikt, is het mijn beurt. Ik pers m'n lippen stijf op elkaar zodat er geen hondenspeeksel in m'n mond komt. Aan m'n mond laten likken is überhaupt niet leuk, maar ja, tegen zo'n schattig hondje kan je moeilijk 'nee' zeggen. De hond heet 'Jolie'. Je zou denken dat het een meisjesnaam is, maar het is een jongetje.
Tijdens de rit slaapt Jolie op m'n schoot. 'Hij is bijna net zo schattig als Juan die slaapt', giechel ik al fluisterend in Charlie haar oor. Ze rolt overdreven met haar ogen. Het jongetje, het kleinkind van de oudjes, is eigenlijk nog maar 4 jaar dus zit die nog in een autostoeltje. Hij speelt met z'n autootjes. Hij vindt de hond ook fantastisch. Het is zo schattig. 'Ik kan niet wachten op het moment dat er bij mij ook kleine voetjes door het huis waggelen', fluister ik dromerig tegen Charlie. 'Ik denk dat je al een hele mooie toekomst met Jonas in gedachten hebt', antwoordt Charlie. 'Wees daar maar zeker van', glimlach ik naar Charlie. Na een kwartier zijn we er. We bedanken de oudjes voor de rit en vertroetelen nog even hun kleinzoon. En de hond uiteraard ook. Daar staan we dan voor de muziekwinkel. Deze is gelukkig wel open, maar de jongens zijn nog niet binnen. Charlie zet de stopwatch stop. We hebben er vijfentwintig minuten over gedaan. Dat is snel!
Hoe dan ook, we zijn gewonnen. We gaan iets verder op een bankje zitten. 'Zal ik Jonas anders even bellen om te vragen waar ze zijn?', vraag ik aan Charlie. Ze zucht. 'Jij kunt ook geen vijf minuten zonder je loverboy eh', lacht ze. 'Sorry..', mompel ik. Ze waait het weg. 'Bel hem maar', zegt ze. Even later heb ik Jonas aan de lijn.
"Hey mila, is er iets?"
'Nee, we vroegen ons gewoon af waar jullie blijven, we zijn er al'
"Nu al?! We zijn nog even onderweg"
'Je hoeft je niet meer te haasten, we zijn toch gewonnen'
"Fijn voor jou, bel je daarvoor of mis je me zo hard dat je me wel moest bellen?"
'Ja, omdat we hier al zijn en misschien ook een beetje omdat ik je mis'
"Schatje toch, ik mis je stiekem ook wel al een beetje"
'We zijn echt erg'
"Heel erg"
Charlie rolt met haar ogen en tikt op haar horloge. Waarmee ze bedoelt: "dit duurt lang".
'Maar liefje, ik moet ophangen, tot zometeen'
"Tot zo"
Ik hoor Charlie luid zuchten. 'Dat duurde lang seg!', klaagt ze. 'Sorry Charlie, ik zal het nooit meer doen', zeg ik met een kinderstem en knipper overdreven met m'n wimpers. 'Je hebt er geen idee van hoevaak ik met m'n ogen wil draaien, zo vaak dat ik bang ben dat m'n ogen gaan blijven steken', zegt Charlie. Ik lach. Ik heb toch een geweldige vriendin. Ik geef haar een dikke knuffel. Opeens komt Jonas op ons afgelopen. Ik sta meteen recht. Voor dat ik het zelf doorheb, zijn zijn lippen op de mijne gedrukt. Ik leg m'n armen om z'n hals. Na een tijdje wordt er luid gekucht. 'Sorry...'. Ik geef Jonas nog snel een klein kusje. 'We hebben er drieënveertig minuten over gedaan!', roept Alex vanuit de verte. Hij komt op het gemak samen met Jimmy naar ons toe gewandeld. 'Wij zijn gewonnen, nananananana', Charlie doet een vreugdedansje. Ze neemt m'n handen vast en we draaien in een rondje totdat ik loslaat. Ik wankel even voordat ik m'n evenwicht weer in controle heb. Ik steek m'n tong uit naar Jonas. Winnen voelt zo goed! 'Hoe kunnen jullie nu zo snel hier raken?!', vraagt Jimmy. Ik lach duivels. 'Vrouwelijke charmes eh', knipoog ik. De jongens mopperen wat. Eindelijk gaan we de winkel binnen. Of toch niet. De man van de winkel komt net naar buiten en doet de deur op slot.
'Waarom sluit u de deur?', vraagt Alex. 'Ja, hallo, ik blijf niet heel de dag open', zegt de man. 'Wel, die is chagrijnig', fluister ik in Jonas z'n oor.
'Maar we zijn speciaal naar hier gekomen voor een paar snaren, alsjeblieft, laat ons nog even binnen', zegt Jimmy hysterisch. De man zucht. Hij zet z'n sleutel in het sleutelgat en doet de deur open. We lopen razendsnel de winkel in en zoeken heel de winkel rond. 'Euhm, mannen, de snaren zijn hier', zegt de man alsof we dom zijn. We gaan naar de snaren en zoeken de juiste. Ik vraag me nog steeds af of duurdere snaren beter zijn dan goedkopere. Is dat dan zo'n gigantisch verschil? Als je ermee kunt spelen is het toch goed! Jonas neemt de juiste snaren en rekent af. 'Hou het wisselgeld maar, dat heb je van ons tegoed', zegt Jonas vriendelijk. De man glimlacht vriendelijk. Dat was het vriendelijkste wat die man in de afgelopen minuten heeft gedaan. Natuurlijk, het gaat over geld dus je zal niet voor niks zo vriendelijk zijn. We gaan de winkel uit.
Samen wandelen we terug. Als we bij de bushalte zijn gekomen, kijken we naar de uren dat de bussen langskomen. Onze bus komt pas binnen een uur. 'Want gaan we nu doen?', vraagt Charlie. 'Wachten', antwoordt Alex droog. Om ter eerste gaan de jongens op de bank zitten. Jimmy is zo'n gentleman om Charlie op zijn plek te laten zitten. Ik kijk Jonas aan. Hij schudt z'n hoofd. Ik hef m'n schouders op en ga op z'n schoot zitten. Jonas doet z'n armen om me heen en perst me bijna plat. 'Mag ik nog ademen ja?', vraag ik en draai m'n gezicht naar hem toe. Hij schudt z'n hoofd en tikt met z'n neusje tegen mijn neusje. Hij kust me teder. Ik leg m'n hand op z'n wang en streel z'n beginnend stoppelbaardje. Ik vind het schattig en hij ziet er echt hot mee uit. 'Jullie gaan toch niet een uur aan een stuk kussen?', kucht Jimmy. Ik steun met m'n hoofd tegen Jonas' hoofd en glimlach. 'Nee, Jimmy, dat is te vermoeiend', lacht Jonas. Ik probeer het tegen te houden, maar te laat. Ik proest het uit. Ik gier van het lachen. 'Is het niet waar misschien?', vraagt Jonas. Hij port me in m'n buik. 'Jawel, maar ik denk niet dat ze die informatie moesten weten', zeg ik tussen enkele lachbuien in. Dit is een heel gênant moment. Niemand lacht en iedereen is stil. Awkward.
We hebben nog een tijdje gepraat en uiteindelijk kwam de bus. Wel zoals altijd te laat, maar goed. We zitten in de bus.
Even later komen we aan bij het DAM en gaat ieder z'n weg. Jonas komt met mij mee. Als we thuis aankomen eten we snel iets en gaan dan in bed liggen. Met uiteraard onze pyjama aan.
'Je blijft toch voor altijd bij me, hmm?', vraag ik. Hij draait zich op z'n zij zodat hij me aan kan kijken. 'Altijd', zegt hij zacht. Hij liefkoost m'n wang. Ik geniet ervan. 'Wat ben je van plan?'. Ik krijg een glimlach op m'n gezicht. 'Ik ben in m'n hoofd onze toekomst aan het uitstippelen', zeg ik. Ik neem z'n hand vast en verstrengel m'n hand in de zijne. 'En hoe ziet die toekomst er dan uit?', vraagt Jonas nieuwsgierig. 'Nadat we gedaan hebben met studeren, dan kopen we een huis met een grote tuin voor als we later kinderen hebben zodat ze kunnen spelen, reizen maken, van die dingen, misschien ook een hond en katten', zeg ik dromerig. Jonas gaat met z'n hand door m'n haren. 'Is het dat wat je wilt?', vraagt hij ter bevestiging. Ik knik. 'Wel, als jij dat wilt dan gaan we ervoor zorgen dat wij dat kunnen realiseren', zegt hij enthousiast. Ik ga zachtjes over hem hangen en geef hem een zacht kusje. 'Je bent de beste', fluister ik tegen z'n lippen. Nog enkele weken en dan is het de start van een nieuw jaar. De start van onze toekomst.
