Ze volgden Dora tot in haar kantoor. Dora deed de deur dicht. 'Ga even zitten', zei Dora vriendelijk. Jonas en mila volgden de bevelen op. 'Ik kreeg vandaag en niet alleen vandaag meldingen van leerkrachten dat jullie, ik zal zeggen, té verliefd doen, elkaars hand vasthouden dat gaat nog maar kussen tijdens de les, berichten sturen tijdens de les, praten tijdens de uitleg, dat is niet goed hé, dus ik vraag jullie vriendelijk om al jullie verliefddoenerij voor na het school laten en jullie tijdens het school focussen op de lessen', zei Dora. Hun blikken waren naar beneden gericht. Ze vonden dit zo stom maar tegelijkertijd begrepen ze haar. 'Ik vind wel dat jullie een mooi koppel zijn en ik hoop dat ik nu niks verkeerds gezegd heb maar het is nu eenmaal zo', zei Dora. Mila schoot een idee te binnen. 'Nee hoor, je hebt niks verkeerd gezegd, we zouden beter ons best doen, sorry ervoor', zei mila. 'Dat is goed, jullie mogen wel elkaars handen vast houden maar ook niet te overdreven doen', zei Dora. Dora wenkte hun buiten. Jonas en mila gingen naar buiten. Het DAM uit. 'Iets in mij verteld dat jij een plan hebt', zei Jonas. 'Dat iets kan wel gelijk hebben', zei mila. 'Vertel op', zei Jonas. 'In het bijzijn van leerkrachten dan mag het misschien niet maar we kunnen altijd in de geheime kelder gaan', zei mila. 'Om wat te doen?', vroeg Jonas verleidelijk. 'Om elkaars lippen te, hoe zal ik het zeggen, te bevochtigen, zoals in dit', zei mila en kuste hem. Toevallig moest Dora ook die kant uit voor haar auto te nemen. Dora kon in de verte zien dat Jonas en mila het waren. Mila zag Dora aankomen en trok Jonas mee een hoekje in. Dora grinnikte. Liefde. Zuchtte ze. Mila streelde met haar duim over Jonas z'n lippen. Ze keek hem doordringend aan. Hoe kan het ook anders met die wondermooie, felle, blauwe ogen. 'Gaan we naar huis?', vroeg Jonas. Mila knikte maar bleef staren naar z'n lippen. Jonas wist een hele leuke manier om het staren te stoppen. Hij likte mila haar duim die op z'n lippen zat. 'Seg! Van Loo! Jij bent me er eentje! Dit zet ik je betaald', zei mila. 'Wees blij dat ik je duim niet heb opgegeten', grapte Jonas. 'Ben je daar nu weer met dat opeten', zei mila. Jonas knikte. 'Je smaakt volgens mij verrukkelijk!', zei Jonas. 'Nee, ik smaak walgelijk, ik heb alleen goede smaak in jongens', zei mila. Terwijl stapten ze naar huis. 'Dat zal wel zijn', zei Jonas. 'Ja! Ik heb de liefste mooiste stoerste fantastische jongen die ik me kan wensen, ik weet niet of je het weet maar jij bent het', zei mila. 'Meen je dat?! Nee, ik had dat helemaal niet door', zei Jonas sarcastisch. Ze kwamen thuis aan en gingen in de zetel liggen. Mila hield Jonas gezicht vast. Ze ging dichterbij en lekte Jonas zijn wang. 'Oh!', zei Jonas. 'Ik had je toch verwittigt', zei mila. Voor ze het wist had Jonas haar ook gelekt. Ze moesten lachen. De glimlach werd al snel bedrukt met een kus. In school mag je niet kussen maar hier wel. Hier zijn zij alleen de baas thuis. Sanne sprong op de zetel en ging op mila's schouder liggen. 'M'n twee meisjes, zo schattig!', zei Jonas. Mila streelde met haar hand door de zachte vacht van Sanne. Sanne deed haar staart voor mila's ogen. Jonas vond dat het perfecte moment om haar te kussen. De warme lippen van Jonas raakte de zachte mooie lippen van mila. Sanne begon mila te lekken aan haar wang. 'Is Sanne jaloers?', vroeg Jonas aan Sanne. Een antwoord verwachtte hij niet echt. 'Katten hebben zo'n ruwe tong', zei mila. 'Sanne heeft je graag, net zoals ik je graag heb', zei Jonas. Mila zette haar hoofdje schuin. 'Oh'. Mila legde haar hand op Jonas z'n wang. Jonas legde z'n hand op de hare en sloot z'n ogen. Dat was heel rustgevend. Mila trok Jonas tegen haar aan. Z'n oor zat bij haar hart. Haar hartslag was regelmatig en rustig. 'Ik hou van jou', zei mila. 'Ehum', zei Jonas genietend. Sanne liet een scheetje. 'Ah, mila', zei Jonas ook al wist hij dat Sanne het was. 'Dat was Sanne!', zei mila. 'Dat zal wel, nee, schatje, ik plaag je maar, ik weet dat het Sanne was', zei Jonas. Na een minuutje werd een geurtje vrijgegeven. 'Oh mijn god! Sanne! Dat stinkt vreselijk!', klaagde mila. Mila pakt Sanne vast en zet haar op een stoel. Daar lag Jonas nu. Fijn. Mila spoot deo op haar. Zo hoopte ze dat de verschrikkelijke geur weg zou gaan. Ze ging weer bij Jonas liggen. 'Ik dacht dat je niet meer zou komen', zei Jonas. 'Ik zou nooit weggaan zonder jou te verwittigen, ik moest gewoon die geur van me afkrijgen', zei mila. 'Dat gaat nog vaak gebeuren hoor, wees daar maar zeker van', zei Jonas. 'Als ze dan niet op m'n schoot zit is het niet erg', zei mila. 'Ssst, je mag van mij klagen en praten zoveel je wilt maar wees nu even stil en zeg wat je ziet en voelt', zei Jonas. Mila zweeg. 'Ik zie mijn geliefde en ik voel me verliefd', zei mila. Ze had een stralende glimlach. Er was een stilte. Van die stilte genoten ze fel. Ze aten nog. Keken nog even televisie. Gaven Sanne nog eten en gingen slapen.
