'Santiago, Van Loo, we hebben overduidelijk vertelt bij het wakker maken dat we eerst ochtendgymnastiek doen en dan pas ontbijt, hup! Naar buiten!', zei Elvira. Jonas en mila zuchtte opgelucht. Als het dat maar was. 'Allé! Vooruit! Ga!', beval Elvira. Ze gingen naar buiten. Er stond muziek op. Zo'n typische muziek voor te stretchen. Er was een jongen die de oefeningen mee voordeed met de andere leerkrachten. Die was knap! 'Wat een hunk', zei mila. 'Valt wel mee...', zei Jonas. Ze sloten aan bij de groep. 'Neem daar maar is een voorbeeld aan', zei mila. 'Val ik zó hard tegen?', vroeg Jonas. 'Nee, schatje, ik ben heel tevreden met jou mooi gespierd lijf', zei mila. 'Alhoewel, die jongen z'n lichaam is ook niet mis....nee, ik plaag je maar'. 'Vanavond mag je in je eigen bed slapen', zei Jonas sarcastisch. 'Oké, ik zal zwijgen over hem en over andere jongens, ik zou niet willen dat m'n ventje jaloers wordt', zei mila. 'Dat is al beter, straks kajakken, hopelijk gaan we niet in het water donderen, als dat gebeurt zal ik het niet gedaan hebben', zei Jonas. 'Mij de schuld geven! Jonas Van Loo, jij bent toch niet te schatten', zei mila. 'Weet ik', zei Jonas. Beiden waren ze buiten adem. 'Iedereen mag naar de eetzaal gaan!', riepen de leerkrachten. Mila en Jonas zuchtte diep. 'Onze conditie is nog iets waar we aan moeten werken', zei Jonas. 'Ik ben goed van conditie! Alleen de volgende negen maanden zal dat wat minder zijn', zei mila. Jonas begreep wat ze bedoelde. Hij opende z'n armen. Mila zette een stap dichter en deed haar armen om hem heen. Jonas deed ook zijn armen om haar heen. 'Elke seconde zonder jou in m'n armen is er een die superlang duurt', zei mila. 'Vakantie doet je deugd hé? Is ergens anders zijn', zei Jonas. 'Ja, zolang ik maar bij jou ben dan ben ik waar ik hoor te zijn', zei mila. 'Wat ben jij toch een schatje?!', zei Jonas. 'Dan hebben we nog iets gemeen', zei mila. 'Maar écht, jij bent het mooiste meisje dat ik ken! En je bent zo lief, ik zou de zee overzwemmen als ik aan de andere kant jou kon vinden', zei Jonas. 'Zo poëtisch, maar ik denk dat we beter naar de eetzaal gaan voordat Elvira of Dora weer komt klagen', zei mila. 'Goed idee', zei Jonas. Hij gaf haar een kusje. Ze verbroken de omhelzing en namen elkaars hand vast. Die wiegde heen en weer bij het wandelen.
'Goed geslapen?', vroeg Charlie aan tafel. 'Héél goed!', zei mila. Jonas knikte dat dat hetzelfde was bij hem. Jimmy was nog steeds in dromenland. 'Jimmy?!', vroeg Charlie. Jimmy schrok uit z'n gedachten. 'Ontzettend goed geslapen', zei hij. 'Waar is Alex?', vroeg Charlie. 'Zoals altijd de laatste hé, misschien is hij naar wilde dieren aan het zoeken', lachte mila. 'Hey guys! Ik heb nog geen herten gevonden maar dat zal wel komen', zei Alex die er bij kwam zitten. 'Hoe kunnen jullie 's morgens al zo enthousiast zijn?', vroeg mila. 'Als we goed slapen dan is dat gemakkelijk en zeker als we direct gaan slapen en geen andere dingen meer doen', zei Charlie. Het laatste was voor Jonas en mila bedoelt. 'Wij...laat maar', zei mila. Na een tiental minuutjes hadden ze gedaan met eten. Iedereen ruimde de tafel mee af. Daarna moesten ze in groep buiten gaan staan op naar hun locatie te gaan. De knappe jongen ging mee kajakken. Ze vertrokken te voet. Toen ze aankwamen moesten ze een reddingsvest aandoen. Voor als iemand in het water zou vallen. De knappe jongen riep iedereen samen voor een uitleg. 'Hey allemaal, ik ben Nicolas. Ik help jullie met enkele sporten, dus kajakken;....', legde Nicolas uit. Iedereen luisterde heel aandachtig. 'Weten jullie allemaal wat jullie moeten doen?', vroeg hij voor de zekerheid. Iedereen knikte. Per twee stapte men naar een kajak. Nicolas kwam de kajaks mee in het water duwen. Weg waren ze. 'Dit stond op m'n checklist van wat ik allemaal nog wil doen', zei mila. 'En wat heb je al kunnen wegschrappen?', vroeg Jonas. 'Een leuke school, goede vrienden, een fantastisch knap lief, zwanger zijn...', zei mila. 'Binnenkort kan je: een kind, ook doorschrappen', zei Jonas. 'Ja, maar dat is nog een hele weg te gaan, nog zeker acht maanden', zei mila. 'Als je twintig weken zwanger bent dan kunnen we het geslacht weten', zei Jonas. 'Heb je dat nu serieus opgezocht?', vroeg mila. 'Waarom niet? Ik wil goed voorbereid zijn', zei Jonas. 'Vader zijn is niet gemakkelijk, denk ik'. 'Maar dat ben je nu nog niet en jij gaat dat echt geweldig doen, dat weet ik zeker', zei mila lief. 'Je zei dat in je checklist; een fantastisch knap lief al doorstreept was, ik geef je daar volledig gelijk in', zei Jonas zelfverzekerd met een tikkeltje humor in de stem. 'Je bent niet alleen mooi vanbuiten, maar ook vanbinnen en je accepteert mij hoe ik werkelijk ben, dat is vooral de reden dat ik jou val', zei mila. Mila kreeg een binnenpretje. 'Wat is er zo grappig ', vroeg Jonas. 'Baby Van Loo', zei mila. 'Of beter: anoniempje Van Loo'. Jonas grinnikte. Ze roeiden sneller. Niet met zoveel woorden, maar ze voelden elkaars aanwezigheid. Ze deelden elkaars gedachten zonder enige woordenwisseling. Jonas zat heel de tijd met de gedachten in het water te vallen. Die gedachten klonk nog best leuk. 'Denk er maar niet aan om ons in het water te laten vallen', zei mila. Ze draaide haar naar Jonas en keek hem doordringend aan. -heeft ze me door?- dacht hij. 'Dat kan toch nog leuk worden?', zei Jonas geamuseerd. Mila schudde haar hoofd. 'Jij denkt van niet? Dan moeten we dat is testen hé', zei Jonas. 'Jonas! Neeee!', riep mila. Te laat. Jonas kantelde de kajak om. Ze magen in het water. Gelukkig was het water niet zo diep. Jonas draaide de kajak weer om en hief mila er weer in. Hijzelf klauterde de kajak in. Mila was een beetje kwaad maar moest er heel hard mee lachen. 'Zie je wel dat je het leuk vond', lachte Jonas. 'Jonge! We moeten verder peddelen straks zijn we pas een kwartier later dan de rest', zei mila. Op dat moment steken Jimmy en Charlie Jonas en mila voorbij. 'Hey trage slakken, een beetje nat geworden?', vroeg Charlie lachend. Mila stak haar tong uit. 'Moet je een handdoek hebben?', vroeg Charlie. 'Ja, als jullie dat hebben', zei mila. 'Jimmy is voorbereid op alles, maar dan wel niet meer in het water donderen hé', zei Charlie. 'Hahaha, grappig', zei mila sarcastisch. Ze roeiden dichter naar elkaar. Jimmy overhandigde de handdoek aan Jonas. 'Tot straks', zeiden Jimmy en Charlie en ze vaarden verder. Jonas legde de handdoek om mila heen. 'Sorry', zei Jonas stil. Mila ging voorzichtig op Jonas z'n schoot zitten. 'M'n liefje, ik neem je niks kwalijks, het was grappig', zei mila. Ze streelde z'n wang zorgvuldig. Bij z'n lippen tokkelde mila er zachtjes op. Ze deed haar vingers weg om plaats te maken voor een kus. Na de kus droog mila z'n gezicht en ging wild met de handdoek door z'n haren. Ze ging voorzichtig weer zitten op haar plek in de kajak en begon met peddelen. Even later kwamen ze aan. Ze stapten uit de kajak en gingen in de zon staan. Het was ondertussen bijna april. Voor deze maand was het enorm warm. Ze moesten hun reddingsvest uitdoen en in de rekken leggen. Mila gaf de handdoek door aan Jonas. De handdoek was misschien wel al een beetje nat, maar het was droog genoeg voor iemand mee af te drogen. Hand in hand wandelden ze met de hele groep terug naar de herberg. Het middagmaal waren ze aan het klaarmaken. Ze roken de geur van gesmolten boter al van ver. 'Gebakken spek met eieren', gok mila. Jonas lachte. 'Honger?', vroeg hij. Mila knikte uitbundig. Na een klein minuutje kwamen ze in de herberg aan. Ze gingen nog naar de kamers omdat het eten nog niet helemaal klaar was. Mila had aan Jonas gevraagd om mee met haar de meisjeskamer in te gaan. Jonas wou dat natuurlijk voor haar doen. Jonas was in het midden van Charlie en mila's bed gaan liggen. De twee meisjes gingen naast zijn zijde liggen. Jonas deed zijn armen om hen heen. Aan elke arm een meisje. Charlie vond het grappig hoe ze daar lagen. Mila vond dat het saai werd en gooide een kussen in Jonas z'n gezicht. 'Waarvoor was dat nodig?', vroeg Jonas. 'Ik verveel me en ik heb honger', zei mila. Jonas nam mila haar hand vast. Hij gaf er kusjes op. 'Ik ga even...', zei Charlie en stond recht. Jonas en mila knikte. Charlie ging even naar Jimmy toe. Hij zat daar alleen. Charlie begroette Jimmy en gaf hem een kusje op de wang. Hij bloos lichtjes. Mila draaide haar naar Jonas toe. Ze waren alleen in de meisjeskamer. Daar moesten ze van profiteren. Jonas ging in kleermakerszit zitten. Mila legde haar hoofd op z'n schoot. Jonas boog zich met z'n hoofd dichter naar mila's hoofdje toe. Mila deed haar armen om z'n hals en drukte haar lippen op de zijne. 'Ik kijk zó hard uit naar m'n dikke buik', zei mila. Het was een beetje raar hoe dat ze dat had gezegd maar Jonas wist wel wat ze bedoelde. 'Ik kijk daar ook naar uit', zei Jonas. Mila trok haar pul op zodat haar buik bloot was. Kon ze de tijd maar doorspoelen. 'Er is wel een voordeel dat je nu nog geen buik hebt', zei Jonas mysterieus. 'En dat is...?', vroeg mila. 'Dat ik je nu nog kan kietelen', zei Jonas. Jonas begon haar gretig te kietelen. Mila wist wel dat hij niet zou lossen als ze tegenstribbelde, maar toch was het een reflex. Jonas was op haar benen gaan zitten. Zo zou ze hem niet kunnen raken. Haar armen verspreidde hij. Ze stonden oog in oog. Mila haar oogleden gleden naar z'n lippen. Ze zagen er droogjes uit. Mila keek enkele keren van zijn ogen naar zijn lippen. Jonas snapte waar ze naartoe wou. Hij verzachtte de kracht bij mila haar armen en boog hem naar mila's lippen. Mila deed haar armen om z'n hals heen en kuste hem liefdevol op de lippen. Ze draaide de rollen om en rolden zodat mila vanboven lag. Ze wisselde de kus in voor een omhelzing. Hun ogen waren gesloten. Ze genoten van deze momenten dat ze alleen zijn. Ineens werd de deur opengegooid door Lauren. Ze kwam de kamer binnen met enkele vriendinnen. Mila ging van Jonas af. 'Doe maar alsof we hier niet zijn', zei Lauren. Mila glimlachte geforceerd naar Lauren. Ze ging de hoek om naar de andere bedden. Mila legde haar hoofdje op Jonas z'n borstkas. Ze hielden zich koest nu dat Lauren er was. Maar dat betekende niet dat er soms kusjes werden gedeeld. Dora kwam roepen dat het eten klaar was. Mila haar buik had al verschillende keren gerammeld van de honger. 'Eindelijk', zuchtte ze. Iedereen liep naar de eetzaal. Zo uitgehongerd als iets storten ze op het eten. Ze aten net wat mila had gegokt. Jonas stootte met z'n arm zacht tegen mila haar arm dat ze minder gulzig moest eten. 'We zijn hier niet in een restaurant hé Jonas ', zei mila met haar mond vol. 'Je bent net als een kind bezig', zei Jonas. Charlie kon haar lach niet inhouden bij "kind". Mila keek met grote ogen naar Charlie dat ze niks moest zeggen. 'Iedereen is een kind in z'n hoofd', antwoordde mila. 'Wie zit mij te kietelen?'. 'Ik', zei Jonas. 'Is dat ook niet kinderachtig?', vroeg mila. 'Ja', zei Alex. Jonas voelde zich gekleineerd. Mila kneep in z'n wangetjes. 'M'n schatteke toch, je moet het je niet zo fel aantrekken', zei mila. Jonas keek voor zich uit. Mila gaf hem een kusje op z'n wang. Jonas kreeg een glimlach op z'n gezicht. Ze aten verder en gingen buiten weer per groep staan. Ze zeiden Alex gedag en vertrokken naar het bos. Er ging een oude gids mee. Opletten deden ze niet echt. Het was dan ook mega saai! Ze duwden elkaar de struiken in. Het ging er bruusk aan toe. Ze kwamen terug van de wandeling en aten hun avondmaal. Daarna was er nog iets extra bij de boswandeling in petto. Daarvoor moest het donker zijn. Toen ze naar buiten gingen zagen ze bijna niks. Mila kneep wat harder in Jonas z'n hand om hem niet kwijt te raken. De uitleg was kort en krachtig. "Verstoppertje in het donker, in het bos, je moest iemand kiezen waar je zeker van was om die blindelings te vinden. Uiteraard gingen Jonas en mila en Charlie en Jimmy samen. Mila werd al bang van de gedachte dat het in het donker was. Mila moest op een punt in het bus blijven staan. 'Tot straks liefje', zei mila. 'Tot straks', zei Jonas. Hij vond het niet leuk om haar daar alleen achter te laten. Toch ging hij verder. Er werd een fluitsignaal gegeven. Je mocht gelukkig wel naar elkaar roepen. 'Jonas?!', riep mila net iets te luid voor haar stembanden. Jonas antwoordde luid 'MILA'. Mila liep recht op het geluid af. Ze vond hem niet direct en begon echt schrik te krijgen om hem niet te vinden. Nog even en ze hyperventileerde. Jonas greep haar in zijn armen. Mila moest tranen laten van de angst die ze had om hem niet te vinden. 'Rustig mila, ik ben er nu', suste Jonas. Mila moest enkele keren diep in- en uitademen. Ze werd na een tijdje rustig. 'Zoiets wil ik nooit meer doen', zei mila. 'En hoe geraken we nu uit het bos?', vroeg Jonas zich af. Mila was er nog niet opgekomen, het idee schoot haar nu pas te binnen. 'M'n gsm heeft een lamp', zei mila. Ze nam haar gsm uit haar broekzak en deed het lampje aan. Zoekend gingen ze het bos uit. Uiteindelijk vonden ze de weg naar de herberg terug. Ze waren misschien laatst aangekomen maar ze waren tenminste samen. Ze gingen naar boven. Iedereen sliep al. Mila nam deze keer haar kussen mee naar Jonas' bed. Ze kroop met hem onder het deken. Mila was zó uitgeput. Ze viel meteen inslaap. Jonas keek beschermend naar mila. Er lag een hand op z'n borstkas. Jonas legde z'n hand op de hare en streelde haar hand. Hij trok het deken verder over hen heen. Haar ademhaling was zacht te horen. In de nacht moest mila enkele keren hoesten. Jonas werd er wakker van. 'Is alles oké?', vroeg Jonas al fluisterend. Mila knikte. Ze nestelde haar in z'n armen. Het voelt zo goed om bij Jonas te zijn.
