Na die week Durbuy moesten ze weer naar huis. In tussentijd is er niet veel gebeurt.
Ondertussen is mila al 20 weken zwanger. Haar buik is al redelijk te zien. Enkel met een niet spannende pul kon je het niet echt zien. Vandaag zouden mila en Jonas het geslacht gaan weten. Aan mevrouw Van Der Donck hebben ze een briefje van de dokter laten zien dat mila niet meer mag dansen. De andere vakken mochten voorlopig nog. Vanaf het moment dat mila vind dat ze beter thuis blijft dan zal ze niet meer naar school hoeven. Dat zou wel betekenen dat ze aan mevrouw Van Der Donck moeten vertellen dat mila zwanger is. Niet dat dat op dat moment moeilijk zou te zien zijn. Misschien was het wel stilaan tijd om thuis te blijven. Deze week was het de eerste keer dat ze hun kindje voelde stampen en bewegen. Af en toe zag je mila's buik bewegen. Nu waren de schopjes nog rustig maar binnenkort zou die wel harder schoppen. Mila was heel zenuwachtig voor de echo. Ze was al is geweest maar deze keer was het speciaal. Zou het een meisje of een jongen worden? Dat is de grote vraag. Hoe moeten we dat klein mensje noemen? Dat is de vraag die ze daarna zouden stellen. Jonas en mila hadden zich ziek opgegeven. Hun afspraak was om 14uur. Ze lagen al van 7uur wakker van de zenuwen. Jonas zei tegen mila dat ze nog wat moest slapen. Stel je voor dat ze als een zombie naar de gynaecologe ging. Mila viel in slaap. Jonas begon fluisterend tegen het kleine mensje in mila haar buik te praten. Mila glimlachte als ze hem bezig hoorde. 'Hey kleine deugniet, wil je beloven dat je mama niet te fel doet afzien? Blijf maar rustig stilzitten, je mama en je papa zijn enorm blij dat je zo flink groeit, binnenkort zal je zien hoe deze grote wereld eruit ziet, nog achttien weken, ik kan al niet meer wachten, je gaat het ver schoppen later, er staat je een mooie toekomst te wachten en wij zullen ervoor zorgen dat jij niks zou te kort komen, wij houden ontzettend veel van jou, net zoveel als ik van je mama hou', zei Jonas en streelde mila haar buik. Op de plek waar hij streelde stampte het kleine mensje. Het kleine mensje had waarschijnlijk gehoord wat Jonas zei. 'Wat ben jij toch een schatje', fluisterde mila. 'Maar ook zo een stiekemerd! Zomaar aan m'n buik komen, je moest eens durven'. Jonas grinnikte. Hij legde z'n hand op haar buik. 'Jij kan mij niet verbieden om mijn dierbaarste mensen niet aan te raken', zei Jonas. 'En hoe weet ik zeker dat wij het dierbaarste zijn?', vroeg mila. Jonas kuste haar buik en haar lippen. 'Voor het klein mensje wel maar nog niet voor mij', zei mila uitdagend. Ze deed een verleidelijke beweging met haar hand als teken dat hij dichter moest komen. Mila zette haar mond bij z'n oor. 'Ik hou van je', fluisterde ze. 'Weet je...?', vroeg Jonas. Hij werd onderbroken door mila. 'Nee, ik weet het niet', grapte ze. 'Ik hou ook van jou', zei Jonas. 'Dat viel me nog niet op, zeker niet door deze kleine spruit, Seg, Jonas, ik weet dat toch, als jij niet van mij hield dan zou je zo geen lieve woordjes tegen "het kleine mensje" zeggen over de "mama"', zei mila. 'Je gaat dat fantastisch doen', zei Jonas. 'Weet je...?', vroeg mila, maar werd onderbroken. 'Nee, ik weet het niet', zei Jonas met een knipoog. 'Jij gaat dat geweldig doen, andere mama's zouden jaloers moeten zijn op een vader zoals jij', zei mila. 'Als "het kleine mensje" er is, noemen we elkaar dan ook mama en papa?', vroeg Jonas. 'Ja, dat zal gemakkelijker zijn voor "het kleine mensje" en zo gaat die misschien sneller mama zeggen', zei mila. 'Wedden dat ie papa gaat zeggen', lachte Jonas. 'Sowieso gaat ie dan totaal iets anders zeggen, raad eens wat mijn eerste woorden waren', zei mila. 'Euhm...muts? Jonas..?', vroeg Jonas. 'Mama, niet zo ver zoeken Jonas, normaal zou een baby als eerste woordje altijd mama zeggen', zei mila. 'En nu gaan we erover ophouden en een beetje slapen voordat "het kleine mensje" zit te stampen'. Jonas knikte. Hij was ook best moe. Ze sliepen weer. Toen ze wakker werden was het al elf uur. Ze kleedden zich snel aan en aten hun ontbijt op. Ze deden hun jassen aan en gingen de deur uit.
Ze kwamen aan bij de gyneacologe. In de wachtkamer. Deze keer was er niet zoveel volk. Er was een kindje aan het wachten op z'n ouders die de echo bezig waren. 'Ben jij die coole gitarist', vroeg de jongen met twijfels. 'Ja, dat ben ik', zei Jonas vriendelijk. Mila lachte. 'En jij bent dan mila de mooie zangeres?', vroeg de jongen. 'Ja, dat ben ik', zei mila. Jonas grinnikte. Mooie. Het jongetje wist niet wat te zeggen. 'Ik heb jullie nog nooit in het echt kunnen zien, het is voor ons nogal duur..', zei hij. Mila wist dat er zo'n kinderen waren. Ze wou dat ze iets kon doen. 'Ik beloof je dat we een gratis optreden geven en ik nodig jou uit om te komen, als het moet zal ik je komen halen', zei mila. 'Alleen zal dat optreden nog niet voor direct zijn'. Mila keek naar haar buik. 'Bedankt! Ik kan niet geloven dat jullie dat voor mij zouden willen doen', zei de jongen. Mila glimlachte. Zijn ouders kwamen de wachtkamer binnen. Zijn mama was al heel dik. Het kon nog een paar weken of nog geen week zijn en ze hadden hun kindje. Het jongetje ging naar z'n ouders toe. Hij draaide zich nog even om en zwaaide naar Jonas en mila. 'Mila Santiago', werd er geroepen. Mila zuchtte en ging binnen. Ze zette haar op de echo-tafel. 'Ben je er klaar voor?', vroeg de gyneacologe. Mila knikte. De gyneacologe smeerde een gel over haar buik. Ze nam het toestelletje in haar handen en drukte het tegen mila haar buik. Het moment dat mila haar baby zag was heel emotioneel. Ze vond haar kleintje zo mooi. Ze smolt ervan. De gyneacologe bestudeerde het beeld grondig. Ze glimlachte wanneer ze het kleine meisje zag. 'Proficiat, mila, het is een meisje', zei de gyneacologe. Jonas z'n glimlach kon niet groter. Mila was er niet van bewust dat ze een traantje liet rollen. 'Ze is prachtig', zei mila door de stilte heen. 'Ja, dat is ze, nu kan je ook al beginnen met het zoeken naar een naam, maar dat zal voor je familie en vrienden nog een geheim moeten zijn tot aan de geboorte', zei de gyneacologe. Ze gaf doekjes aan mila om haar buik mee af te wrijven. Mila deed dat voorzichtig en vol bewondering voor haar klein meisje die erin zit. De gyneacologe typte enkele gegevens in de computer en zette een verslag van hoe de baby eruit zag. Ze kregen zoals de vorige keer een fotootje van haar mee. Er kwam mila een idee te binnen voor thuis uit te proberen. 'Tot de volgende keer', zei de gyneacologe. Jonas en mila verlieten de ruimte. Mila wou het uitgillen van blijdschap maar met al die mensen in de wachtzaal zou ze dat niet doen. Als ze buiten waren vloog mila om Jonas z'n nek. 'Ik ben zo ontzettend blij!', gilde mila. 'Ik ook! Zeg nu eerlijk, dat hebben we goed gedaan', zei Jonas. Mila lachte. 'Ja, dat hebben we goed gedaan', zei mila. Ze kusten elkaar van geluk. Ze haakten hun armen in elkaar. 'M'n droom kan dus echt uitkomen', zei mila. 'Ik zal ervoor zorgen dat die uitkomt', zei Jonas. 'Maar sommige dingen wil ik wel nog even laten wachten'. Mila glimlachte naar Jonas.
Ze kwamen thuis. Mila ging in de zetel zitten en nam haar gsm bij de hand. 'Wat zoek je?', vroeg Jonas. 'Ik had een app gezien waarmee je het hartje van je baby kan horen', zei mila. Jonas vond het al interessant. Hij kwam naast haar zitten. Mila installeerde de app. Na een minuutje laden had ze de app. Ze tikte op de app en las hoe je het moest doen. Ze deed wat er in de instructies stond. Ze hield haar gsm tegen haar buik en zette het geluid op het luidste. Ze konden het hartje horen slaan. Ze moesten lachen dat het werkte. Het kleine meisje deed iets wat ze nog nooit eerder had gedaan. 'Ik denk dat ze de hik heeft', zei mila met twinkelende oogjes. 'Ohja, ik moet nog iets bespreken', zei mila. 'Wat?', vroeg Jonas. 'Ik had gezegd aan Charlie dat ik zou zeggen of zij de meter zou worden als ik definitief wist dat ons klein meisje niks meer kon overkomen, dus is het goed voor jou dat Charlie de meter wordt?', vroeg mila. 'Ja, natuurlijk mag zij dat en Jimmy wordt dan de peter, oké?', vroeg Jonas. Mila knikte. 'Zij mogen wel weten welk geslacht het is toch? Ik kan dat niet verzwijgen voor iedereen', zei mila. 'Ja, we zullen heg hun wel vertellen, maar de naam blijft ons geheim', zei Jonas. 'Als je weet dat ik er per ongeluk iets van ga zeggen dan moet je me gewoon kussen', knipoogde mila. 'Dan mag je u van mij heel veel verspreken', zei Jonas. Mila stuurde naar Charlie dat ze met Jimmy moest komen. 'Ze zijn onderweg', zei mila. Ze gaf haar gsm aan Jonas om het te tonen. 'En jij noemde mij deze morgen een stiekemerd', zei Jonas en tikte op haar neusje. 'Ik ben gewend om te doen wat ik wil, dus als ik jou wil kussen dan kan jij mij niks zeggen want ik doe het toch', zei mila. 'Doe het is want ik begrijp je niet helemaal', zei Jonas speels. 'Profiteur, maar het is goed, ik zal het je is tonen', mila kwam dichter naar hem toe en kuste z'n lippen vol passie. Jonas liet z'n handen op haar buik. Mila ging met haar handen door z'n haren. De bel ging. Dat waren zeker Jimmy en Charlie. Mila maakte een einde aan de kus en keek Jonas doordringend aan. Ze wandelde naar de deur. Charlie knuffelde mila als ze de deur opendeed. 'Wat moet je ons zo dringend zeggen?', vroeg Charlie nieuwsgierig. 'Kom', zei mila. Ze nam ze mee naar de zetel waar Jonas zat. 'We moeten twee dingen zeggen', zei mila. 'Normaal zou het een hele organisatie zijn om het te zeggen maar ja, kort gezegd; willen jullie peter en meter zijn?', vroeg Jonas. Charlie en Jimmy keken elkaar met grote ogen aan. Ze gilden het uit. 'Wat een vraag! Tuurlijk willen wij dat!', zei Jimmy. Mila glimlachte blij. 'En wat is het tweede dat je wilt zeggen?', vroeg Charlie. 'Het tweede wat we willen zeggen is dat we niet meer met twee meisjes zullen zijn', zei mila. 'IS HET EEN MEISJE?!', riep Charlie. 'Ja, maar je moet het stil houden oké?', vroeg Jonas. 'Tuurlijk wij zwijgen!', zei Jimmy. 'Mila? Zou je niet beter thuis blijven? Niet dat we je niet in het school willen maar ik zou niet willen dat er iets met jou of het kleine meisje gebeurt', zei Charlie. 'Je hebt misschien gelijk, ik wil wel zeggen tegen Van Der Donck dat ik zwanger ben, maar zij vertelt altijd alles door', zei mila. 'Ik denk niet dat zij zoiets zou verder vertellen, misschien tegen de andere leerkrachten maar die zullen echt niks zeggen en trouwens ooit zal iedereen erachter komen', zei Charlie. 'Je hebt gelijk, ik ga het haar morgen na school vertellen', zei mila. 'Ik ga met je mee', zei Jonas. Hij legde z'n arm om haar heen. 'Tot morgen dan', zei Charlie. Ze ging naar mila toe en wreef over haar buik. 'Tot morgen m'n petekindje', zei Charlie. Jimmy wuifde even en ging met Charlie de deur uit. 'Dat hebben we dan al gehad, nu nog morgen en ik heb verlof', zei mila. 'Verlof? Ik denk niet dat het echt verlof is als je zwanger bent', zei Jonas. 'Dat is wel waar', zei mila. 'Je moet vooral rusten en je niet te veel forceren', zei Jonas. 'Ik word zot als ik niks doe', zei mila. Jonas keek mila flauw aan. 'Maar als dat beter is voor haar zal ik het rustig aandoen', zei mila. 'Dat is al beter', zei Jonas. 'Maar omdat je er zo zot van word beloof ik dat wij morgen als ik van school kom, is gaan wandelen in het park', vervolgde Jonas. 'Oh wil je dat echt doen voor mij?!', vroeg mila. Jonas knikte. 'Je bent een held!', zei mila. 'Dat is wist ik al', zei Jonas. Mila lachte. Jonas legde het dekentje over hun drietjes. Mila zapte alle televisiekanalen af. Opzoek naar een mooie film. Op studio100 tv waren de ghost rockers te zien met hun liedjes. 'Optreden zal voor mij niet meer gaan', zei mila. 'Als onze kleine er is dan kunnen we ze meenemen naar onze optredens of we kunnen ze naar m'n mama brengen', zei Jonas. 'Oma', knipoogde mila. Jonas moest lachen. 'Ze moest eens weten', zei Jonas. 'Zal ze zich dan oud voelen?', vroeg mila al lachend. Jonas hief z'n schouders op. Er was even een stilte. Mila genoot van de bewegingen in haar buik. Een droom die bezig is met uitkomen. Haar droom wordt werkelijkheid.
