Ik word wakker en voel dat ik niet alleen lig. Bij die gedachte nestel ik me dichter tegen Jonas aan. Ik hou van ochtenden als deze. Ik realiseer mij dat het vandaag school is. Met een grote zucht gooi ik de dekens van me af. Jonas werd door die beweging wakker. 'Goedemorgen', zeg ik tegen hem. Hij mompelt dat hij nog wilt slapen. 'Sorry, schone slaper van me, maar het is vandaag school', fluister ik in z'n oor en plaats een kusje op z'n wang. 'Zeg dat ik ziek ben', hij trekt het deken over zijn hoofd. 'Wie dat zegt is een hele voorbeeldige leerling', zeg ik ironisch. Hij negeert het en zoekt de slaap weer op. Ik schud hem wild door elkaar. 'Komaan schattie, straks moeten we een uur langer blijven bij Elvira', mopper ik. Ik voel twee armen me met veel kracht meetrekken. Ik geef het op.
Ik kus hem innig en hij gaat er mee in op. Hoe graag ik ook wil blijven liggen, ik wil niet een uur langer op school blijven. Met tegenzin sta ik recht en ga rechtstreeks door naar de badkamer. Of hij nu wilt of niet. We gaan naar school. Ik weet zeker dat het niet lang zal duren voordat hij hier ook staat. Hij kan toch niet zonder mij. Mannen eh. Altijd stoer doen maar zonder hun vriendin zijn ze ook niet veel hoor. Terwijl ik m'n T-shirt aandoe word er aan de deur geklopt. Ik zei het toch. Mannen kunnen niet zonder hun vrouw. Zonder te wachten op antwoord komt hij binnen. Dat kan echt hatelijk zijn. Zo van die mensen die kloppen en meteen binnenkomen, irritant! Maar omdat het Jonas is, is dat niet zo erg. Als iemand anders het zou doen, zou ik het niet echt fijn vinden. Ik gooi hem z'n kleren toe. Hoe sneller hij zich omkleed, des te sneller dat we kunnen vertrekken. Ik geef hem vlug een kusje en ga dan de badkamer uit. Ik smeer boterhammen voor Jonas en mezelf. Ik heb al gedronken en gegeten wanneer Jonas de badkamer uitkomt. 'Zat je jezelf te bewonderen in de spiegel?', vraag ik met een blik op de klok. Jonas doet z'n mond open, maar ik leg hem het zwijgen op. 'Eten nu!', verplicht ik hem. Hij doet onschuldig z'n handen in de lucht. Ik rol met m'n ogen. Ik zet m'n muts op en doe m'n jas aan. Jonas komt achter me staan en legt z'n armen om me heen. 'Ben je klaar?', vraagt Jonas. 'Dat vraag je aan mij? Wie moest er daarnet zolang wachten totdat jij uit de badkamer kwam? Juist, ja', zeg ik op een betweterige toon met een klein beetje geflirt. Ik glimlach gelukkig naar hem. Ik heb voor de zoveelste keer weer eens gelijk. 'Kom, we gaan', ik sla hem speels op z'n kont en loop dan al lachend de deur uit. Jonas wilt de deur toegooien, maar net op tijd roep ik:'STOP!'. Ik ga terug naar binnen en haal de sleutels uit het sleutelgat langs de binnenkant. Ik zucht opgelucht. Daarna sluit ik de deur weer. Jonas kijkt me hoofdschuddend aan. Ik glimlach breed alsof er niks gebeurt is. Eindelijk kunnen we verder gaan.
Als we aankomen zijn we gelukkig nog op tijd. Charlie zit dromerig naar ons te staren. Jonas en ik gaan naar haar toe. Ik kijk haar vragend aan. 'Jullie zijn echt zo'n schattig koppel', zegt Charlie dromerig. 'Jij en Jimmy niet dan?', zeg ik met opgeheven wenkbrauw. Ik geef haar een zacht duwtje. Ze giechelt verlegen. 'Hoe zou het eigenlijk met Alex zijn? Zou hij iemand op het oog hebben?', vraagt Jonas zich luidop af. Ik hef m'n schouders op. 'We zullen het wel weten zeker als het moment daar is', zeg ik. Jimmy komt al hijgend aan. Charlie legt haar handen in haar zij en vraagt voor een uitleg. 'Ik wou met de fiets gaan, maar m'n band was plat, ik denk dat ik in een scherpe steen ben gefietst, dus ik ben tot hier gelopen', verklaart Jimmy. Charlie tovert een flesje water tevoorschijn. Jimmy bedankt haar. Het flesje is al snel leeg. 'Die twee zijn toch schattig eh', fluistert Jonas in m'n oor. 'Heb jij cupido ingeslikt?', vraag ik verbaasd, 'je bent precies een liefdesexpert'. Hij lacht. 'Altijd al geweest toch', zegt hij, 'hoe geraak ik anders ooit aan zo'n mooie chick als jij?'. Ik hef m'n schouders op. 'Het gebeurde gewoon', zeg ik met een glimlach. Hij glimlacht terug. Cupido heeft onze hartjes toch wel op hol doen slaan. Jonas neemt me in z'n armen en ik sluit m'n ogen. Ik geniet ervan om in z'n vertrouwde armen te zijn. De bel gaat. Ik zucht diep en druk me nog een beetje harder tegen hem aan. Hij geeft me een kusje op m'n voorhoofd en daarna laat hij mij los. 'Tot straks liefje'. Met die woorden is hij weg.
'Jij bent uwe Romeo echt wel tegengekomen eh', zegt Charlie. Ik glimlach en voel het bloed naar m'n wangen stromen. 'Jij niet dan?', vraag ik. 'Jawel, maar ik weet het niet, ben ik wel een goede vriendin?', vraagt ze onzeker. M'n mond valt een stukje open. Was dat serieus een vraag? 'Charlie. Je bent de beste vriendin die iemand zich ooit kan wensen, ook voor Jimmy, jullie waren al beste vrienden, dat blijft zo, maar alleen een beetje meer', zeg ik bemoedigend. Als we door krijgen dat de gangen stilaan leeg lopen, spurten we naar ons lokaal. Hopelijk hebben we een goed excuus.
In de middag zitten we samen in de kelder, we spelen allerlei liedjes. Op een moment klinkt er plots een heel ander geluid uit de bas. Als ik kijk, zie ik dat een snaar helemaal loshangt. De snaar was gesprongen. 'Misschien moet ik me de volgende keer niet te hard laten gaan', zegt ze onschuldig waarna ze lacht. Ik waai met m'n hand dat het niet uit maakt. 'Die snaren stonden er toch al jaren op, misschien moeten we voor ze allemaal nieuwe halen', stelt Jonas voor. 'Na school samen naar de muziekwinkel?', vraagt Alex enthousiast. Iedereen knikt instemmend. De schoolbel luid. Op naar de volgende lessen!
Als de school uit is verzamelen we aan de poort. Enkel nog wachten op Alex. Hij komt ook altijd te laat. Als we het willen opgeven en net door willen gaan, komt hij aangelopen. 'Iemand had een nieuwe laptop en ik moest hem helpen met sommige dingen in te stellen', expliceert hij. Charlie gaat recht voor hem staan en legt haar handen op z'n schouders. 'In en uit', Charlie ademt overdreven in en even later weer uit. 'Dat is heel lief dat je hem wilt helpen met ademen, maar ik denk dat hij zelf wel op adem kan komen', zegt Jimmy. 'Denk je?', vraagt Charlie. Iedereen knikt. Ze glimlacht haar tanden bloot met rode wangetjes.
Eindelijk vertrekken we. Hoe dan ook moesten we sowieso wachten op Alex want hij weet waar de muziekwinkel is. Met Alex op kop wandelen we door de Antwerpse straten. Ik ga naast Jonas stappen en grijp z'n hand vast. Net voordat ik z'n hand vast heb, trekt hij al plagend z'n hand weg. Jonas knipoogt naar me, waarna hij z'n arm om me heen doet. 'Tortelbevers, een beetje sneller alsjeblieft, straks is het donker en zijn we er nog steeds niet', zegt Charlie. 'Ik heb kleine beentjes, dat gaat niet zo snel', zeg ik als excuus. 'Ik heb daar een oplossing voor', zegt Jonas. Voordat ik het weet, zit ik op z'n rug.
Alex houdt halt bij een gebouw. Dat zal de winkel zijn zeker. Als we naast Alex gaan staan, zuchten we diep. 'Zeg niet dat dit waar is', zegt Alex verbaasd.
