'Mila, heb je de kalkoen al?', vraagt Jonas al roepend vanuit de keuken. Ik open de deur van de badkamer zodat hij me beter zou kunnen horen. 'Ja, staat in de diepvries', roep ik terug vanuit de badkamer. Ik sta al minuten lang naar m'n klerenkast te staren zonder te weten wat ik zou aandoen. Ik zucht diep. 'Jonas, kan je me komen helpen?', vraag ik hem. Jonas is er als de kippen bij. Hij kwam zo snel naar me toe dat hij bijna uitschoof op de vloer. Dat is een van de redenen dus dat je niet met enkel kousen mag rondlopen in een huis. 'Tot u dienst', zegt hij met een knipoog. 'Wat moet ik aandoen?', vraag ik terwijl ik enkel met m'n ondergoed in de kamer sta. Als je niet weet wat aan te doen, dan weet je het niet. 'Voor mij mag je zo in je ondergoed wel aan tafel komen', zegt terwijl hij me vastneemt. Ik rol met m'n ogen. 'En dat zou je mama echt totaal niet raar vinden', zeg ik met een vragende ondertoon. Hij heft z'n schouders op en zet kusjes in m'n nek. 'Dit helpt me echt niet om kleren te kiezen', zeg ik met een lach. Met een zucht laat hij me los. Hij bekijkt m'n kleerkast en neemt er een rood kleedje uit. 'Ten eerste: je staat er heel goed mee. Ten tweede: rood is een kleur dat met kerst te maken heeft en ten derde: het is gemakkelijk aan en uit te doen. En dat is niet enkel een voordeel voor jou', dat laatste zegt hij met een duivels lachje. 'Je hebt gelijk, ik ga dit aandoen. Bedankt schatje', ik geef hem een kusje en jaag hem dan de kamer uit, 'ga jij je maar amuseren met de kalkoen'. Ik kan hem nog horen klagen voordat ik de deur toe doe.
'Alles onder controle, chef?', giechel ik. Hij knikt met een zucht. Voordat hij te dichtbij komt hou ik hem brut tegen. 'Durf niet met je vettige schort of handen m'n kleed aan te raken!', verwittig ik hem. Jonas verontschuldigd zich en doet z'n schort uit. Daarna wast hij z'n handen en kijkt hij me vragend aan. Nadat ik nog even doe alsof ik twijfel spreid ik m'n armen wijd. Met veel plezier begint hij me stevig te knuffelen. 'Zie je me graag?', vraag ik hem. Die vraag kwam in me op, ik weet niet waarom juist. 'Wat een vraag is dat? Ik zie u doodgraag!', zegt Jonas en knuffelt me nog steviger. Ik probeer me uit z'n greep te krijgen, maar geen beweging helpt. Ik snuif de geur die rondom ons hangt op. Dit is niet de normale geur. Het ruikt naar iets verbrand... 'De kalkoen!', gil ik. Jonas maakt zich snel los uit de knuffel en neemt een keukenhanddoek voordat hij de oven open doet. Het ziet er donker uit, maar als hij het eruit haalt valt de schade heel goed mee. 'Goed dat het er niet langer in stak', zegt Jonas met een diepe zucht. 'We hebben geluk gehad', zeg ik met een glimlach.
Eindelijk is alles klaar. Ik heb de tafel feestelijk gedekt en zit zenuwachtig naar de kerstboom te staren. Onder de kerstboom staan de twee cadeautjes die we morgen met Jimmy en Charlie gaan openen. Ik hoop dat Jonas blij gaat zijn met mijn cadeautje. Natuurlijk gaat hij blij zijn met z'n cadeau, maar toch, ik wil het allerbeste voor hem want dat verdient hij ook. Jonas komt voor me staan. 'Hoe zie ik er uit?', vraagt hij. Ik kijk weg van de kerstboom en ik glijd met m'n ogen over z'n lichaam. Hij heeft een simpele jeans aan met een wit t-shirt, maar toch ook met een kostuumvest. 'Je ziet er prachtig uit!', zeg ik terwijl ik recht kom staan. Ik pruts een beetje aan z'n vest. 'Heb je zenuwen?', vraagt Jonas. Ik knik. 'Maar dat hoeft toch niet!', Jonas neemt m'n hoofd in z'n handen en wrijft met z'n duim over m'n wang. Ik zucht waarna ik Jonas met een stralende glimlach aankijk. Hij kan me toch altijd blij maken. 'Het is net alsof je een gave bezit om me gelukkig te maken', zeg ik teder. Jonas lacht kort. 'Ik weet niks van een gave, maar ik weet wel een toverspreuk die altijd werkt', zegt Jonas. Ik hef een wenkbrauw op en bekijk hem schuin. 'Ohja en wat is die toverspreuk dan?', grinnik ik. 'Hocus pocus pats', zegt hij en drukt z'n lippen tegen de mijne. Tijdens de kus gaat de deurbel. 'Ik ga wel', zeg ik, maar Jonas laat me nog niet gaan. Hij trekt me terug in een kus. 'Jonas, ik kan je mama daar toch niet laten staan', zeg ik. 'Ze staat daar goed', zegt hij. M'n mond valt open. 'Oh! Stoute zoon dat je bent!', zeg ik hem en uiteindelijk kan ik me toch losrukken om z'n mama binnen te laten. 'Sorry voor het lange wachten', zeg ik als ik de deur open doe. Tori zegt dat het niks is, maar ik zie haar stiekem een beetje bibberen. Ze houdt een kerstroos(dat zijn geen echte rozen, als je niet weet wat het is, het is een plant) in haar handen en geeft het aan mij. 'Dank je', zeg ik,'kom binnen!'. Ze doet haar jas uit en hangt hem aan de kapstok. Terwijl sluit ik de deur. Samen lopen we de trap op. Als ik boven aankom kijkt Jonas me speels boos aan. 'Je gaat hier spijt van krijgen, Santiago', verwittigd hij me. Ik glimlach overdreven. 'Ik ga dit even in een bloempot zetten', zeg ik. Terwijl ik de kerstroos wegzet, gaan Tori en Jonas in de zetel zitten. Als ik er bij kom zitten hoor ik een typische moederpreek. Jonas legt z'n arm om me heen. Wanneer de moederpreek eindelijk gedaan is, praten we over de mooi versierde boom. 'Heeft Jonas je daarmee geholpen?', vraagt Tori verbaasd. 'Ja, we hebben de boom samen in elkaar gestoken en samen hebben we de lampjes en kerstballetjes erin gedaan', leg ik haar uit. 'Dat heeft Jonas vroeger nooit bij mij willen doen, hij vond het altijd prutswerk', zegt Tori met een zucht. Ik giechel een beetje terwijl ik Jonas aankijk. Hij kucht even. 'Ik denk dat het tijd wordt voor het eten', zegt hij. Ik moet me tegenhouden om niet in lachen uit te barsten. Jonas gaat de kalkoen halen en ik zeg dat Tori mee aan tafel kan komen zitten. We gaan tegenover elkaar zitten. Even later zet Jonas de smeulende kalkoen op tafel en komt naast me zitten. Dan ineens schiet me iets te binnen. Ik vraag Jonas even apart om niet te hysterisch te klinken. We gaan even naar de slaapkamer. 'We hebben geen kroketten of frieten of iets van dat, we hebben enkel een kalkoen!', zeg ik met een nerveuze ondertoon. 'Er zijn hier ook geen frieten...', zegt Jonas. Er komt een idee in me op. 'Zorg jij voor u mama, ik kom zo terug!', zeg ik hem voordat ik naar buiten ga met m'n portemonnee in de hand.
Wat later kom ik terug met een groot pak vers gefrituurde frieten in m'n handen. 'Sorry, maar meneertje daar was vergeten er iets bij te maken', leg ik Tori uit. Ze schud afkeurend naar haar zoon. 'En jij moet er dan voor opdraaien, welkom in het leven van een vrouw in een relatie', zegt Tori. Ik lach en ga terug naast Jonas zitten. 'Zo erg is het toch ook weer niet?', vraagt Jonas vol verwachtingen. Hij legt z'n hand op m'n been en gaat langzaam met z'n hand naar boven. Ik bijt op m'n onderlip. 'Nee, helemaal niet', zeg ik. Ik leg m'n hand op die van Jonas die op m'n bovenbeen zit. Jonas kijkt me ondeugend aan. Ik neem z'n hand vast en leg het op z'n eigen been. 'Hap maar toe', zeg ik en ik schep Tori, Jonas en mezelf wat eten in het bord. 'Smakelijk'.
Eens onze borden leeg zijn, ruim ik alles op. Daarna blijven we nog even met onze gevulde buik aan tafel zitten. De afwas is voor later. 'Sorry dat we niks hebben als cadeautje, we hadden niet zoveel inspiratie', verontschuldig ik me. Tori waait het weg. 'Jullie hoeven ook helemaal niks voor mij te kopen, ik ben al blij dat jullie me dit hadden gevraagd', zegt ze. Ik glimlach lief. 'Maar goed, dan ga ik maar eens, bedankt voor alles!'. Ik sta mee recht om met haar mee naar de deur te gaan. We gaan samen de trap af en ik wuif haar gedag.
Als ik weer boven kom, staat Jonas me al op te wachten. 'Dan kan ik nu aan m'n dessert beginnen', zegt hij terwijl hij me zachtjes tegen de deur aandrukt. Ik grinnik. 'Nog niet, er staat nog een hele stapel afwas op ons te wachten en die hebben niet echt veel geduld', zeg ik speels. Ik glip onder z'n armen vandaan. 'Je bent vreselijk', zegt hij al schuddend met z'n hoofd. 'Ik weet het', zeg ik trots. Ik wandel naar de grote stapel afwas toe. 'Je mag daar staan wachten, maar als je mee zou helpen dan is het sneller gedaan', zeg ik met een knipoog. Hij komt snel helpen. In geen tijd is alles afgewassen, maar dan ook echt alles. Ik begrijp niet hoe Jonas zo snel door al die afwas geraakte. Hij spet water op m'n kleed en voordat ik hem terug pak jammer ik over m'n kleed. 'Ja, ik denk dat je je kleed nu wel moet uitdoen', zegt hij weer met die gemene lach. Ik schud m'n hoofd ondeugend. 'Ik denk dat ik me dan even ga omkleden, ik zal m'n pyjama al gaan aan doen', zeg ik om hem nog harder te plagen. Jonas gromt en loopt achter me aan om me bij m'n middel vast te nemen. 'Jij gaat helemaal nergens heen!', lacht hij. Met nog wat lachen en giechelen was dit de mooiste kerstavond ooit.
