Als we aankomen en ik zie Charlie staan, ga ik meteen naar haar toe. Ik gooi snelle onopvallend mogelijk een kusje naar Jonas en naam haar dan apart. 'Bedankt! Maar waarom deed je dit?', zeg ik dankbaar. Ze heft haar schouders op. 'Ik had er zin in en ja, jullie liefde is zo mooi dat ik het niet kon laten om iets te regelen', zegt ze enthousiast. 'Je bent de beste vriendin die ik me kon wensen', zeg ik gemeend. Ik knuffel m'n vriendin. We huppelen naar de rest. Als de bel gaat ga ik naar Jonas omdat we samen les hebben.
'Heb je je moeder al verwittigd?', vraag ik. Hij bijt op z'n lip. 'Niet dus'. Hij zucht. 'Sorry, ik weet dat ik het eigenlijk moest doen', zegt hij. 'Maar meneertje hier was te lui', ik schud afkeurend m'n hoofd. Hij komt dicht bij m'n gezicht hangen. 'Liever lui dan moe', een zacht kusje doet m'n wangen rood kleuren. Ik kijk in het rond. Niemand heeft het gezien. 'Kom, straks komen we nog te laat meneertje', zeg ik. Ik neem zijn hand vast en trek hem mee naar het lokaal. Of ik zal zeggen, ik sleur hem mee naar daar. Theorie is niet zijn favoriete bezigheid. Dat is duidelijk. We gaan naar binnen en zijn net op tijd. Ik was al bezig met het verzinnen van een excuus. We nemen naast elkaar plaats vanachter.
Jonas doorzoekt z'n rugzak en vloekt binnensmonds. 'Ik ben m'n boek vergeten', zegt hij zuchtend. Ik leg m'n boek op de bank en leg het in het midden. 'Kijk maar met mij mee', zeg ik lief. Hij schuift z'n stoel dichterbij. Aandachtig volgen we de les.
We haasten ons naar ons volgend vak. Naar de muziekklas. Ik ben blij dat we deze les ook samen hebben. We nemen plaats op de krukjes en luisteren naar de opdracht. 'Een duet zingen in het engels'. Ik kijk naar Jonas. Hij glimlacht en knikt. We mogen er meteen aan beginnen. We zoeken allerlei liedjes op totdat we op een liedje stoten dat zo mooi is dat we het nemen. We oefenen het even en we ondervinden dat we samen verrassend mooi klinken. Het is alsof ik in de hemel ben beland. Zijn stem is zó mooi! Hij is geweldig.
De dag gaat snel. Té snel naar mijn mening. Want ja, deze dag is de dag dat ik de meeste lessen heb samen met Jonas. Maar we gaan samen naar huis wandelen. Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar de reactie van Jonas z'n moeder als ze weet dat hij bij mij verbleef. We wandelen hand in hand de straat in waar z'n huis staat. Als we voor zijn deur staan twijfel ik om mee binnen te gaan. Zou ze het niet erg vinden? Jonas trekt me mee binnen. Veel keuze heb ik nu ook weer niet, lach ik. Als ik eens goed rondkijk zie ik zijn moeder in de keuken staan. Het huis is super mooi. Net zoals in m'n droom. Jonas wilt naar boven rennen, maar ik grijp hem bij z'n shirt. Ik kijk hem verwittigend aan. Ik blijf bij de trap staan en kijk toe hoe hij zijn moeder begroet.
'Waar heb jij gezeten?! Ik heb je zeker tien keer gebeld!', vraagt ze bezorgt. Hij heeft een goede moeder. Dat vind ik toch. 'Ik ben bij iemand blijven slapen', hij kijkt m'n richting op en ik schenk hem een woeste blik. 'En dat kon je gisteren niet even zeggen?!', ze is streng maar rechtvaardig. Zoals ik al heb gezegd, een goede moeder. 'We vielen per ongeluk in slaap', ik giechel zacht. Ik zie hem mompelen. Voorzichtig sluip ik dichterbij. Zijn moeder zou er toch ooit achterkomen en waarschijnlijk ook dat hij bij mij was blijven slapen. Waarom pas laat vertellen dan als het nu al kan? Ik ben nog nooit zo "subtiel" erbij komen staan. 'Sorry mevrouw, hij was bij mij gebleven', de per ongeluk laat ik achterwege. Ik zie een grote glimlach op haar gezicht. 'Zeg maar Tori', zegt ze vriendelijk. 'Mila', glimlach ik. 'Wil je blijven eten?', vraagt Tori. 'Ik wil jullie niet tot last zijn', zeg ik. 'Dat ben je helemaal niet', overtuigt ze. 'Graag dan'. Jonas neemt me bij m'n hand vast en we gaan naar zijn kamer. Hij sluit de deur en komt naast me op bed zitten. 'Bereid je al maar voor op een verhoor van m'n mama', zegt Jonas al lachend. Ik grinnik. 'Je hebt echt een lieve mama', zeg ik. Hij glimlacht. 'Nu genoeg over m'n mama, hoe is het nu eigenlijk tussen ons?', ik zie hem raar kijken. Hij zal vast denken dat hij een rare vraag heeft gesteld. 'Tussen ons... wat zou er tussen ons moeten zijn?', knipoog ik. Hij schud z'n hoofd van plezier. 'Dat weet je goed genoeg', zegt hij met rode wangetjes. Ik doe alsof ik diep nadenk. 'Nee, sorry, kan je het nog is uitleggen?', vraag ik verleidelijk. 'Met alle plezier', hij geeft me een kusje op m'n rechter wang. 'Ik weet het nog steeds niet', zeg ik bedenkelijk. Hij geeft me een kusje op m'n andere wang. 'Nog niet helemaal'. Hij kust me op m'n lippen. Ik ga mee op in de kus. Ons leuk momentje wordt verstoord door Tori die de kamer binnen komt. Ik trek me terug en schuif een beetje verder van Jonas af. Schaamrood stijgt naar m'n wangen. Ze heeft (hopelijk) niks gezien. Wat willen jullie eten?', vraagt ze. Ik bijt op m'n lip om m'n lach in te houden. 'Maakt me niet uit, kies zelf maar', zeg ik vriendelijk. Ze knikt en verlaat de kamer. De hik borrelt in me op. Dat gebeurt dus altijd als er iets gênants is gebeurd. Jonas lacht ervan. 'Eindelijk, je gaat dan toch nog een beetje groeien! Dat werd tijd!', lacht hij. Ik sla hem speels. Hij neemt z'n kussen en gooit het tegen me aan. Ik heb nog steeds de tijd niet gehad om rustig rond te kijken in z'n kamer. En die hik wilt maar niet verdwijnen. Ik heb het gevoel dat ik nog veel pret ga beleven met hem. We gaan languit op z'n bed liggen en komen tot rust. 'Ik hou van je', zeg ik uit het diepste van m'n hart. Ik draai m'n hoofd naar hem. 'Ik ook van jou', zegt hij terug.
'Eten is klaar'.
We glimlachen en staan op. De geur van tomatensaus dringt mijn neus binnen. We lopen de trap af en nemen plaats aan tafel. Een grote pot wordt op tafel gezet. Tori neemt het deksel van de pot. De damp ontdekt de ruimte en verdwijnt. 'Balletjes in tomatensaus met frietjes, Jonas' favoriet gerecht', hoe toevallig dat ze dat nu maakt. Dat weet ik dan ook weer. Ze schenkt mij eerst in. 'Lady's first', zegt ze. Ik lach. Als iedereen z'n bord heeft vol geschept vallen we ons eten aan. Ik hoor Jonas smakken en genieten van z'n eten.
Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden.
Hoe hij eruit ziet, daar hou ik van. Hoe hij gitaar speelt, daar hou ik van. Hoe hij simpel naar me glimlacht, daar hou ik van. Hoe hij gewoon zichzelf is, daar hou ik van. Hoe hij smakt tijdens het eten, zelfs daar hou ik van.
Zijn aanwezigheid doet al veel met me.
Na het eten maken we ons huiswerk en maken we weer veel plezier. Dankzij Jonas zie je die glimlach op m'n gezicht. Hij kwam op het moment dat ik hem het hardst nodig had. Hoe kan ik hem ooit bedanken?
