Het piepende geluid van m'n wekker gaat af zoals elke schooldag. Ik kreun bij dat vreselijk geluid. Met m'n hand zoek ik naar m'n wekker en zet hem af. De felle zonnestralen schijnen door mijn gordijn. Ik heb moeite om m'n ogen te openen. Met tegenzin doe ik mijn ogen open en gooi het deken van mij af. Rillingen overvallen m'n lichaam. De onvoorspelbare weersomstandigheden in België hebben ervoor gezorgd dat we de herfst hebben over geslagen en we meteen naar de winter overgaan. Ik slenter naar de badkamer en kleed me om. Minutenlang leun ik tegen de radiator aan. De koude badkamervloer deed me eraan herinneren dat ik nog kousen moet aandoen. In de rapte neem ik een paar kousen. Ik neem een slok van m'n tas met melk en neem een hap van m'n boterham. Met m'n rugzak op m'n schouder vertrek ik naar het DAM.
Als ik aan de hoek van de straat ben zie ik het DAM al. Ik zie Jonas een paar meters voor mij. 'Jonas!', roep ik fluisterend. Hij lijkt wel doof. Ik neem hem snel bij zijn hand en trek hem terug achter de hoek zodat niemand ons kan zien. 'Wat is er?', vraagt hij met glinster oogjes. Ik kijk verlegen naar de grond. 'Ik heb je gemist', ik kijk nu recht in zijn ogen. 'Ik jou ook', hij kijkt snel rond en drukt dan een kusje op m'n lippen. Ik ben opeens klaarwakker. 'Je mag me zo elke ochtend komen wakker maken, dan sta ik misschien wat liever op', zeg ik. 'Dat moet je dat wel een aantal keer meer doen en een beetje langer dan dat'. 'Nog iets?', vraagt hij. Ik knik. Ik sla m'n armen om z'n nek. Hij legt z'n armen om m'n onderrug en trekt me dichterbij. Z'n warme adem streelt m'n huid. Onze lippen passen perfect op elkaar. Het lijkt voor elkaar bestemt te zijn. We blijven er staan. Dicht tegen elkaar. Ik heb het ook niet meer koud. De warmte van de liefde die we met elkaar delen houdt me warm. 'We moeten naar school', zegt Jonas. Ik zucht. 'Bedankt', zeg ik. Maar niet sarcastisch bedoelt. 'Waarvoor?', vraagt hij. 'Alles', glimlach ik. Hij glimlacht terug. We wandelen richting het DAM en het valt nogal op dat de gangen zo leeg zijn. 'Hoe lang stonden we daar?', vraagt Jonas met een lachje. 'Weet ik niet. Naar de directrice voor een nota eh', zucht ik. 'Wat als ze de reden wilt weten waarom we te laat zijn?', vraagt hij. 'De waarheid', zeg ik. 'Over ons?!', vraagt hij met grote ogen. Ik schud mijn hoofd. 'Dat we aan het praten waren en de tijd uit het oog verloren zijn', zeg ik. Hij gaat ermee akkoord. Hij gaat eerst binnen. Als hij buiten komt geeft hij mij een knuffel. 'Tot straks', zegt hij en verdwijnt. Nu moet ik. Ik adem diep in en de zenuwen gieren door m'n lijf. Waarom zelfs? Ik ga binnen en neem plaats over mevrouw Vanderdonck. Ik geef m'n agenda af. 'Mag ik weten waarom je te laat bent?', vraagt ze vriendelijk. 'Nee...ik bedoel ja! Jonas en ik waren aan het praten en verloren het uur uit het oog', zeg ik met een grote glimlach. 'Ik heb het gevoel dat er iets moois aan het bloeien is tussen jullie', zegt ze terwijl ze m'n agenda inschrijft. Ik probeer het niet te laten opvallen dat ik begin te blozen. 'Wil je die nota door je ouders laten tekenen?', vraagt ze. Het voelt alsof een mes recht door m'n hart steekt. 'Die heb ik niet', zeg ik met een bibberende ondertoon. Ze knikt begrijpelijk. 'Je voogd?', vraagt ze. Ik zucht. 'Die heb ik al jaren niet meer gezien. Ik woon alleen. In het huis van hun', zeg ik. 'Laat het maar zoals het is..we vinden er wel iets op, jij kan er natuurlijk niks aan doen', zegt ze. Ze geeft m'n agenda en wenst me een fijne dag toe. Ik heb dans. Mevrouw de Neve kan er niet mee lachen als je te laat in haar les bent. Ik sluip geluidloos de zaal in. Maar weer heeft ze me gezien. 'Je komt dan toch, Santiago', zegt ze. 'Je mag dan ook beginnen met je choreografie'. Ik zucht. Ik ga naar de boxen en sluit m'n mp3 aan. De muziek komt uit de boxen en ik zet me in het midden van de dansvloer. Vanaf dat moment is het enkel de muziek en ik. Alles rondom mij verdwijnt. Bij elke kleine beweging geniet ik van de inleving. Als de muziek stopt volgt er een kort applaus. 'Dat was niet slecht', zegt mevrouw De Neve. Ik ga tevreden zitten en kijk toe hoe de rest danst.
Als de les is afgelopen ga ik naar het theorie lokaal waar Jonas les had. Ik neem hem meteen bij zijn hand als hij uit het lokaal komt. Als hij door heeft dat ik het ben laat ik meteen z'n hand weer los. Niemand weet over ons en dat wil ik zo houden. Toch voor zolang mogelijk. 'Heeft ze vragen gesteld?', vraagt hij. Spontaan vormen er blosjes op mijn wangen. Ik knik. 'Ik heb het gevoel dat er iets moois tussen jullie aan het bloeien is', zeg ik op de manier zoals Vanderdonck het had gezegd. 'Is dat zo? Bloeit er iets moois?', vraagt hij. 'Ja', zeg ik. Hij doet alsof hij het niet heeft gehoord. Ik herhaal het en dit maal luider. 'Gaan jullie trouwen?', lacht Charlie die erbij komt staan. Ik word weer in die ene droom gezogen en zie het beeld voor mij hoe Jonas me ten huwelijk vroeg. 'Aarde aan mila? Mila? Mila!', ik schiet weer terug naar de werkelijkheid. 'Sorry, ik was aan het dagdromen', ik geef Jonas een klein duwtje. Zou hij het snappen? Ik krijg een kneepje in m'n hand. Ik glimlach. Hij heeft het door. Charlie wijst naar ons. 'Wat zijn jullie aan het doen?', vraagt ze. 'Niets, wat wou je vragen?', zeg ik met een geforceerde glimlach. 'Wil je na school samen met mij huiswerk gaan maken?', vraagt ze. 'Sorry, vanavond heb ik al afgesproken', excuseer ik me. Ze neemt me bij m'n hand en wandelt een eindje verder met me. 'Mila.., sinds dat je samen bent met Jonas maak je zelden nog tijd voor mij, je spreekt bijna altijd met hem af en ik mis onze avonden!', zegt ze rechtuit. Ik voel me schuldig. Ze heeft inderdaad gelijk. 'Het spijt me, morgen gaan we samen iets doen! Dat beloof ik!', zeg ik. Ik zeg wel duizend keer dat het me spijt. Charlie neemt me stevig vast. Deze knuffel voelt goed. Onze armen haken we in elkaar en zo wandelen we naar de jongens toe. Er komt een jongen voorbij die Jonas en Jimmy een woeste blik schenkt. Hij danst ook, samen met z'n vriendin. Ik heb gehoord dat hij Brandon heet en dat z'n vriendin Lauren heet. De twee populairste mensen van de school. Ik mag hem totaal niet. Wat scheelt er zelfs met hem? Wat hebben Jimmy en Jonas ooit verkeerd gedaan? 'Hoi', zegt Jimmy. Ik glimlach. Alex komt op ons af gehuppeld. 'Er zijn nieuwe gadgets te koop, die zijn zo cool! Alleen zou ik dan wel even moeten sparen..een paar weken..of maanden..of jaren..of ik zal het niet kopen..', zegt hij van een vrolijke toon tot verdrietige toon. Charlie schud afkeurend haar hoofd. 'Je kan je geld beter houden voor onze schooluitstap', zegt Charlie. 'Gaan we op schooluitstap?', vragen Alex en ik in koor. Charlie knikt. 'Wanneer gaan we is met ons vijf op uitstap? Met zon, bergen, zee en strand', zegt hij met veel expressie. 'Bergen en strand? Leuke combinatie...welk land had je dan in gedachten?', Jimmy kruist zijn armen. Alex denkt na. 'Dat zal ik morgen laten zien', zegt hij snel voordat hij weg is. We kijken hem na. 'Wat gaan we morgen te zien krijgen?', lach ik. De bel gaat. Iedereen haast zich naar z'n lokaal.
De eerste schooldag van de week is gedaan. Ik wacht Jonas op bij de poort. Een spontane glimlach siert mijn gezicht als ik Jonas op me af zie komen. 'Hey, wat gaan we doen?', vraagt hij. Hij is schattig als hij nieuwsgierig is. Hij is gewoon altijd schattig. 'Ik heb zelf geen idee, we zullen wel zien', zeg ik. Misschien moeten we nog is praten over m'n droom. Omdat ik dat van plan ben neem ik hem mee naar huis. Hij raadde het al van de eerste straat die we insloegen dat we naar m'n thuis gaan. Een dat zijn aangekomen nemen we plaats in de zetel. 'Ik wil het nog eens hebben over m'n droom', deel ik mee. Hij knikt begrijpelijk. 'Mijn droom stopt altijd op hetzelfde moment, ik vraag me af wie die man van m'n droom is, want als we, stel je voor, later een kind zouden hebben dan wil ik niet dat dat gebeurd, dus ik wil echt wel te weten komen wie dat was', leg ik uit. 'En ik ga je daarmee helpen', hij legt een hand op m'n bovenbeen. 'Oké, zullen we even ergens anders over praten?', vraag ik. 'Wat zei Charlie deze ochtend?', vraagt hij me. Ik zucht. 'Ze vindt het niet zo leuk nu dat wij samen zijn dat ik minder met haar afspreek, dus morgen gaan Charlie en ik iets doen na school', zeg ik met een glimlach. 'Ik ga je dan missen, maar ik begrijp Charlie', zegt hij. Ik ga op z'n schoot zitten. 'Ga jij mij missen?', zeg ik terwijl ik in z'n wangetjes knijp. Een speelse zucht ontsnapt uit z'n mond. 'Je bent nu nog bij mij dus geniet er maar van', zeg ik. 'Ik geniet van elk moment met jou', zegt hij met glinsterende oogjes. Ik smelt van z'n lieve woordjes. Meteen nadat hij dat zei omhels ik hem. Hij is het beste wat me ooit overkwam.
