M'n wekker gaat af. Ik heb nog nooit zo goed geslapen. Mijn glimlach kan niet groter. Ik kan niet snel genoeg in het DAM zijn. Als ik aankom en Charlie zie vlieg ik in haar armen. 'Jij bent zo te zien goed gezind?', zegt Charlie lachend. Ik knik. 'Was het gisteren gezellig?', vraagt ze nieuwsgierig. 'Bwa...ja', ik begin te blozen. 'Heb je gek-?', ik schud nog voordat ze het kan vragen. 'Het was gewoon heel leuk, meer niet', zeg ik. Ze rolt met haar ogen. 'Denk je dat ik blind ben?!', ik schud m'n hoofd omdat ik niet begrijpt wat ze bedoelt. 'Ik zie wel dat je tot over je oren verliefd bent op Jonas', ik glimlach verlegen. 'Zie je wel, ik ken je langer dan vandaag!', zegt ze. 'Drie dagen', kuch ik. Ze lacht. Ik vraag me af waar die stoere chick heen is. Normaal verstopte ik al mijn gevoelens en nu is alles voor iedereen zichtbaar. Hoe komt dat nu? Is dit wat liefde met je doet? 'Daar is je loverboy', ik kijk haar vernietigend aan en kijk dan in de richting die ze uitkijkt. 'En ook jou loverboy', zeg ik. Ik hoor geen reactie. Vanuit m'n ooghoeken zie ik hoe ze begint te blozen. Doordat ik naar Charlie keek had ik niet in de gaten dat de jongens naar ons toe kwamen. Ik begin te stressen als Jonas naast me komt staan. M'n hart staat op ontploffen en mijn gedachten slaan op hol. Ik zou willen zeggen hoe ik me bij hem voel. Maar heel m'n lichaam protesteert. Ik ben nog nooit zo verlegen geweest. 'Jonas..?', begin ik. Wat doe ik nu?! Ik praat zonder eerst aan mezelf af te vragen wat ik zeg. 'Kan ik je eens spreken?', vraag ik verlegen. Ik denk mij te herinneren dat er hier een ruimte was. Een ruimte waar niemand anders komt. Dan komt het weer in me op. De drankautomaat. Ik trek hem mee naar de drankautomaat en kijk om me heen of er niemand aankomt. Als de kust veilig is wring ik me achter de drankautomaat. Jonas blijft verbaasd achter. 'Kom je nog?!', vraag ik. Meteen komt hij ook. Ik open de verboden deur en wandel in de tussengang. Dit net zoals in m'n droom. Alles is hier hetzelfde. Even rommelig. Ik ga de trap af en vervolg mijn passen naar de deur. Ik kijk achter me. Jonas glimlacht naar me. Ik open de deur en wandel de ruimte in. Dit is duizend keer mooier dan in m'n droom maar het is wel net hetzelfde. Ik wandel naar de zetels en plof me neer. Ik had gedacht dat Jonas meteen op de gitaar zou beginnen spelen, maar tot mijn verbazing komt hij naast me zitten. 'Wat wilde je vragen?', vraagt hij. 'Ik heb geen vraag, ik moet je iets zeggen', zeg ik. Hij kijkt me verwachtingsvol aan. Ik slik hoorbaar enkele keren. 'Ik..ben...ik...', ik stotter heel de tijd. Ik kom niet uit m'n woorden. Hij legt bemoedigend zijn hand op m'n arm. Het maakt het enkel nog erger. 'Ik vind je leuk', zeg ik met de verkeerde intonatie. Ik kan mezelf wel slaan door de manier dat ik het hem zei. 'Ik vind je echt heel leuk', herpak ik mij. Hij glimlacht. 'Ik ook', mompelt hij. Ik glimlach opgelucht. Hij slaat z'n arm om me heen. Hoe cliché het ook wel niet is, ik vind het geweldig. Ik druk me dichter tegen hem aan. Dit voelt zó vertrouwt. M'n droomjongen zit naast mij. Ik ben blij dat ik die droom had gedroomd. Dat ik ook mijn droom heb gevolgd. 'Ik vind het lief dat je naast me kwam zitten inplaats van op de gitaar te vliegen', zeg ik. 'Dat is toch normaal, als je me vraagt om te luisteren dan luister ik', zegt hij. Hij is zo lief. Veel te lief. Ik wil hem omhelzen en zeggen dat ik van hem hou, maar is dat niet te snel? Seg, met vrienden knuffel je toch ook. Hij is toch ook gewoon maar een vriend. Oké. Niet zomaar eentje. Dit is raar. Maar niet vervelend raar. Het gaat allemaal zo snel, maar hoe sneller je eraan begint hoe langer je er plezier aan hebt. Ik laat het zijn zoals het nu is. Beter kan toch niet.
'Hey mila, waar heb jij gezeten? Ik heb je overal gezocht', zegt Charlie. Ik zit nog te dromen. 'Nergens', zeg ik dromerig. 'Nergens? Komaan mila! Vertel me wat er daarnet is gebeurt tussen jou en Jonas', zegt ze opdringerig. Ze heeft natuurlijk al het recht om het te weten. Ze is tenslotte m'n beste vriendin. Maar ik wil het nog niet zeggen. Is het eigenlijk wel aan tussen ons? Ik bedoel, zijn we nu echt samen samen? Als ik er zeker van ben zal ik het haar vertellen wat er tussen ons schuil houd. 'Niks. We waren aan het praten over de saaie lessen', zeg ik. Daarna stap ik vluchtig naar het lokaal waar ik nu les heb.
*
'Mila?'. Ik draai me om en kijk in de glinsterende ogen van Jonas. Die twinkelingen zijn zo schattig. Na een tijdje heb ik door dat ik aan het staren ben. 'Hey liefje', zeg ik. -wat heb ik nu weer gezegd?! Ik ben nu hier, niet in m'n droom!- . Ik hoor gegrinnik. 'Ik ben ook blij om jou terug te zien'. Ik begin te blozen. Wat ik gezegd heb kan ik niet zomaar uitwissen, hoe kon ik zo stom zijn om dat te zeggen. Ik ben wel blij dat hij zo reageerde. 'Heb je tijd?'. Het is ondertussen al einde schooldag. Ik kijk op m'n gsm. Niet dat ik vaak meldingen krijg, maar toch. Ik zie dat ik niets gepland heb en dat ik niet zoveel huiswerk heb. 'Ik heb tijd, wat ben je met me van plan?', vraag ik geniepig. Hij neemt m'n hand vast en geeft er een kusje op. Ondertussen geeft hij een papiertje door. Hij laat m'n hand los en vertrekt. Ik ben met m'n hoofd in de wolken. Ik wrijf over de plek op m'n hand waar hij een kusje gaf en leg die hand op m'n hart. Dan kijk ik op het papiertje en zie een uur opgeschreven staan. 19:00 zie dat je dan klaar staat. Dat staat erop. Ik weet niet wat we gaan doen, maar op deze manier vind ik het heel leuk. Ik neem m'n fiets uit het rek en ga naar huis.
