Het is eindelijk weekend en Charlie is bij me komen logeren. Ik heb haar heel m'n idee uitgelegd en ik heb de jongens uitgenodigd. Binnen enkele minuten kunnen ze aankomen. Charlie en ik zitten achter de zetel. We zetten allerlei etenswaren klaar. Dit gaat zo leuk worden. Ik zal veel moeten opruimen maar ik heb het ervoor over.
De jongens bellen aan. Oeps. Dat hadden we niet geregeld. 'Ik doe de deur open, loop meteen terug naar jou en dan bekogelen we ze', zegt Charlie. Ik knik. Charlie staat recht en loopt naar de deur. Ik hoor de jongens vriendelijk 'hey' zeggen en dat Charlie zonder iets te zeggen naar mij toe komt gelopen. De jongens wandelen rustig binnen. Als ze binnen zijn beginnen we meteen met het gooien van: druiven, rozijnen, chocolade, bloem, eieren, noem maar op alles waar je mee kan gooien. Als alles zo goed als op is bekijken we het resultaat. We staan voorzichtig recht en proberen onze lach in te houden. Maar helaas, we liggen bijna op de grond van het lachen. Ik stap naar Jonas toe en bekijk hem van kop tot teen. 'Je ziet er prachtig uit!', glimlach ik. Hij fronst zijn wenkbrauw en knuffelt me dan overdreven. Ik voel de smerige boel aan mijn lijf plakken. Ik vraag me af waar Charlie naartoe is. Ik zie haar weer verschijnen met pistooltjes in haar hand. Geen gewone, maar waterpistooltjes. Ze geeft me er één en dan spuiten we ze nat. Om toch nog hun een beetje proper te maken. Jimmy staat er nogal "vrolijk" bij. 'Ik ga even naar huis voor nieuwe kleren, ik ben niet wraakzuchtig maar dit zet ik jullie nog betaalt', zegt hij voor hij vertrekt. 'Ik ben al bang', mompel ik. 'En wat moet ik doen?', vraagt Jonas. Ik neem zijn hand vast en trek hem mee. In de badkamer geef ik een handdoek aan hem. Ik toon hem hoe de douche werkt en voor de rest weet hij wel wat hij moet doen. 'Je zag er wel enorm sexy uit met al dat eten op je', grinnik ik. Ik geef hem een kus in de rapte en ga dan snel naar Charlie. Zolang zij niks merkt is het goed. Als we onder vrienden zijn wil ik het liefst dat we ook gewoon doen alsof we vrienden zijn en niks meer. Daarbuiten kan het. Ik wil niet dat ONS de vriendenkring zou verpesten. Ik weet niet waarom maar het voelt zo. Ik vind Charlie in de keuken. 'Ik dacht pannenkoeken te maken, maar ja, de eieren zijn op', we lachen. Ik bekijk de plaats waar alles is gegooid. Een grote plas vol smerigheid is zichtbaar. Ik hoor ondertussen de kraan van de douche opengaan. Een kleine glimlach moet ik onderdrukken. Ik haal een dweil en maak die nat. Ik begin de vloer schoon te maken en Charlie komt me helpen. 'Hoe zit het met missie loverboy?', ik rol met mijn ogen. Ik wil het wel zeggen. Ik ben bang. Ik ga niets verliezen hoor?! Mijn gedachten worstelen met elkaar. Een aantal keer wordt er geknipperd voor mijn ogen. 'Aarde aan mila'. Ik zucht en kijk naar de grond. 'Missie geslaagd', zeg ik op z'n Charlie's. Ik bereid me al voor op de urenlange ondervraging. 'Oh mijn god...ik ben zo blij voor je!! Jonas moet blij zijn met een meisje zoals jij', zegt ze. Ik zicht van opluchting. 'Ik ben ook blij met haar', hoor ik achter mij. Ik draai me om en moet hard lachen. Hij staat daar met mijn badjas aan. Die badjas doe ik bijna nooit aan, enkel als ik echt geen zin heb om iets aan te doen. Mijn badjas is véél te klein voor hem. Het past hem maar net. 'Je komt ermee weg', zegt Charlie. Ik moet nog harder lachen. 'Je hebt het gezegd over ons?', vraagt Jonas aan mij. Ik knik. 'Met iemand als Charlie gaat dat moeilijk om te zwijgen', zeg ik en kijk naar Charlie. Ze glimlacht verlegen. 'Maar het is niet omdat je dat nu weet dat je nu anders moet doen tegen ons', verwittig ik haar. 'En ook niet heel de school vertellen over ons'. Ze knikt. 'M'n kleren hangen te drogen. Als ze droog zijn doe ik ze aan dan kunnen we bijvoorbeeld naar het park', stelt Jonas voor. We keuren zijn voorstel goed. Een kwartier later zijn zijn kleren droog en is Jimmy terug. Als iedereen klaar is vertrekken we naar het park.
We zitten op het gras en zingen liedjes voor de lol. Niet dat we perfect kunnen zingen maar het is gewoon leuk. Ik kan m'n ogen maar niet van Jonas afhouden. Telkens als hij mij ook aankijkt knipoogt hij. Ik word dan super rood. Zijn stem is zó mooi! Ik snap niet dat hij zich daar niet mee bezig houdt. We zitten er denk ik al een uur of langer. Charlie kijkt hoe laat het is en kijkt dan van Jonas naar mij. Ik draai met m'n ogen omdat ik haar plan al doorheb. 'Ik moet m'n moeder gaan helpen met het vangen van onze cavia! Die is ontsnapt dus tot maandag', zegt ze. Ze staat recht en wandelt weg. 'Wacht ik wandel met je mee', roept Jimmy. Hij rent haar achterna. M'n gat is te lui om op te staan, maar toch doe ik moeite om dichterbij Jonas te gaan zitten. 'Hier zitten we dan', ik ga languit op het gras liggen. Jonas komt naast me liggen en legt zijn hand op de mijne. Ik kijk naar de lucht. 'Best raar, we leven elke dag in dezelfde lucht en toch ziet die er altijd anders uit', zeg ik deels bedoelt over de wolken. 'Nu je het zegt, ik heb er nooit zo bij stil gestaan', zegt hij. 'Ik heb mij vroeger heel veel afgevraagd en ik heb eindelijk het antwoord gevonden', ik twijfel even 'het antwoord ligt nu naast mij en houdt mijn hand vast'. Ik draai m'n hoofd naar hem. 'Ondanks je stoere uiterlijk zie je er best schattig uit', glimlacht hij. Ik vlecht mijn vingers in de zijne. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik denk aan mijn droom van een weekje geleden. 'Jonas, ik moet je iets vertellen', hier had ik dagen over zitten twijfelen, maar hij heeft het recht om te weten over m'n droom. Hij kijkt me aan. Ik vertel hem mijn hele droom. Vanaf het moment aan zee met Charlie tot het moment dat we een kindje kregen. Alles gedetailleerd. Ik ben denk ik zo'n uur bezig geweest met vertellen. Ik voelde de liefde en vreugde weer opstijgen en ik kon het in heel mijn lijf voelen. Jonas leefde zich mee in bij m'n droom. Ik zag de twinkelingen in zijn ogen. '..daarom was ik te laat op m'n tweede schooldag, vanwege m'n mooie droom', eindig ik. Zijn mond staat wagenwijd open. Ik grinnik. 'WoW dat was..mooi', is het enige dat hij kan uitbrengen. Hij moet nog even bekomen. 'En is dat wat je wilt? Een toekomst..met mij?', vraagt hij voorzichtig. Na een tijdje denken knik ik. 'Ja', zeg ik vastberaden om hem geen twijfels te geven. Hij lacht en blaast z'n stress weg. Ik geef hem een bemoedigend knijpje in onze, nog steeds verstrengelde, handen. 'Jij bent het beste dat mij ooit overkwam', zegt hij. Vanbuiten blijf ik mijn stoere zelve, maar vanbinnen smelt ik van zijn schattigheid. 'Ik moet naar huis', ja...daar gaat ons moment. 'Mag ik mee?', hij knikt alsof het normaal is dat ik mee kom. We staan op en wandelen naar zijn thuis waar Tori ons al opwacht. Tori opent de voordeur en Jonas gaat binnen. 'Tot snel dan', ik wil vertrekken, maar tori roept mij terug. 'Je mag mee eten, als je dat wilt?', nodigt ze uit. Ik knik. Zo op m'n eentje bij m'n thuis is het niet echt gezellig. Ik ga naar binnen en volg hun naar de keuken. Tori heeft goede kookkunsten zo te zien. Ze zet een dampende ovenschotel op tafel. Ik neem plaats over Jonas en Tori komt naaste zitten. 'Hoe was het in het park?', vraagt ze. 'Het was heel leuk! En gezellig!', zegt Jonas hij kijkt me snel even aan. Ik glimlach. Tori schept een stuk van de ovenschotel in onze borden. Ik neem gulzig een hap. Dat was een slecht idee. M'n tong is verbrand. Snel neem ik een slok water en slik ik het warme eten door. Bij de volgende happen blaas ik langer dan nodig is en geniet nog, met m'n verbrande tong, van het eten. Als ik klaar ben schuif ik m'n leeg bord van mij af en ga ik achterover leunen op m'n stoel. Ik wrijf over m'n buik die voldaan is. 'Heeft het gesmaakt?', vraagt Tori. 'Ja, het was heel erg lekker', zeg ik. Terecht. Tori begint met de tafel af te ruimen en Jonas neemt me mee naar z'n kamer. Niet dat ik een van de ordelijkste ben, maar dit is dubbel zo erg als bij mij. We nemen plaats op z'n bed. We praten wat. Net zoals in het park. Maar dan enkel wij twee. Jonas vertelt verhalen over zijn jeugd en laat foto's zien van als hij klein was. Hij was toen al zo schattig. Ik zie een foto met hem een een gitaar op zo'n schoot. De gitaar was veel te groot voor het zes-jarige jongetje. De avond gaat voorbij en ik zeg hem nog gedag. 'Tot morgen', zegt hij. Maar dat kan toch niet?! Morgen is het zondag. 'Hoe bedoel je?', vraag ik. Hij wijst naar m'n gsm die in m'n broekzak zit. 'Je zal wel zien', zegt hij geheimzinnig. 'Wel een leuke code', knipoogt hij. Ik draai me langzaam om en volg de weg naar huis. Heeft hij in m'n gsm berichten gelezen? Hoe weet hij mijn code? Oké, dat is niet moeilijk. Hoe had hij mijn gsm genomen zonder dat ik het doorhad? Vragen spoken door mijn hoofd. Als ik thuis ben bekijk ik m'n gsm. Ik heb geen berichten van hem. Ik ga elke app af, maar zie niks. Ik voel me echt dom als ik me bedenk dat ik nog niet naar notities heb gekeken. Ik bekijk die en zoals gedacht stond er een notitie van hem.
"Kom je naar mijn thuis of ik bij jou? Zolang ik je kan zien is het goed. Elke minuut zonder jou is er een nutteloze die voorbij gaat. Ik hou van je. xxx -J-"
Weeral zo lief! Hij heeft gelijk. De momenten dat ik bij hem ben zijn een van de mooiste momenten in m'n leven. Hij is het mooiste in mijn leven. Het beste wat me ooit over kwam. M'n allermooiste droom.
Ik hoop dat jullie het nu een beetje snappen. Alle 77 delen die gepubliceerd zijn waren een droom en wat nu in m'n delen gebeurd is echt nu. Dus ja, moesten er nog vragen zijn. Je vraagt ze maar! Xxx
