Mila zat thuis. Door haar hoofd spookte heel de tijd 'wat zou Jonas van plan zijn?'. Ze werd er helemaal zot van, ze besloot al te vertrekken, het was toch bijna tijd. Mila kwam aan bij Jonas zijn thuis. Ze belde aan. Jonas wist dat ze wat vroeger ging zijn en zat op een bankje aan de andere kant van de straat. Mila belde aan maar niemand deed open. Jonas zag haar aan de deur staan en ging langs achter naar haar toe. Hij greep haar in haar zij. Mila schrok zich bijna dood. Ze draaide haar razendsnel om. Toen ze zag dat het Jonas was werd ze weer rustig, haar hard klopte nog steeds snel. 'Rustig, ik ben het maar, ik wilde je niet doen schrikken', zei Jonas. 'Weet ik', zei mila. Ze kuste hem maar de kus voelde nog altijd een beetje angstig aan. Na de kus werd mila weer kalm. Ze weet nu dat het Jonas maar was. 'Waar gaan we naar toe? Wat gaan we doen?',vroeg mila. 'Alles op z'n tijd, we gaan te voet',zei Jonas. Mila nam zijn arm vast en liep naast hem. Ze wilde geen vragen meer stellen, ze wist dat ze hem kon vertrouwen. Jonas wandelde naar het centrum van de stad. Mila kreeg al een idee wat het zou zijn. 'Ik vond het heel origineel om het op een briefje te schrijven en in m'n achterzak te steken', zei mila. 'Laat me raden, Charlie kon het niet laten om het te lezen?', raadde Jonas. Mila knikte en lachte. 'Charlie vindt het raar dat we zoveel afspreken maar ik kan gewoon geen dag, wat zeg ik, ik kan gewoon geen uur zonder u', zei mila. Ze dacht even na, een uur kan niet want als je slaapt dan gaan er uren voorbij. 'Laat maar' dacht mila bij haarzelf, het is bij wijze van spreken. 'Ik hoop dat je het leuk zal vinden', zei Jonas. 'Tuurlijk!',zei mila en meende dat. Ze kwamen aan op het plein. Er stond een kermis. 'Een dingetje wel: eerst attracties en dan pas eten, ik wil niet dat m'n eten eruit komt', grapte Jonas. Mila moest lachen. 'Nee,dat willen we niet', zei mila. Ze gingen tussen de kraampjes door en keken wat er allemaal was. 'Cool!', zei Jonas. 'Wat?',vroeg mila. 'Hier is een rups, zelf de rups van vroeger', zei Jonas. 'Wat is dat?', vroeg mila. Ze had er nog nooit van gehoord. 'Meen je dat..wel dat is een attractie dat achteruit en vooruit gaat en bij de oude versie is er een doek die erover gaat', legde Jonas uit. Mila begreep er eigenlijk niks maar dan ook niks van. Ze keek Jonas raar aan. 'Misschien is het beter als we die attractie gewoon doen', stelde Jonas voor. 'Ja, dat lijkt me beter', zei mila. Jonas kocht twee tickets en ging samen met mila in een wagentje zitten. Toen al de mensen die in de attractie wilde erin zaten, ging er iemand rond voor de tickets. Alles was gereed, de attractie starte op. Jonas legde zijn arm om mila heen. Mila liet haar hoofd op Jonas' schouder rusten. De attractie ging langzaam sneller en sneller. Het vertraagde terug een beetje, er ging een doek over hun heen. Het werd er extra romantischer door. Ze keken elkaar in de ogen. 'Dus dit bedoelde je met het doek', zei mila verleidelijk. Jonas zette z'n hand op haar wang. Hij ging dichterbij en plaatste zijn lippen op die van mila. De kus duurde lang. Ze genoten er echt van. Ze sloten hun ogen. Het doek ging langzaam weg. Het kind dat achter hun was wees naar hun. Het kind z'n moeder vroeg niet te wijzen. Het kind begon luid te lachen. Mila hoorde het kind lachen en deed haar ogen open. Mila trok haar terug. Jonas deed z'n ogen ook open. Beide begonnen ze ook te lachen. Ze keken terug onschuldig voor hun alsof er niks was gebeurd, ze konden het niet houden en begonnen terug te lachen. De attractie vertraagde. 'Is het nu al gedaan?', vroeg mila. 'Nee, geduld', zei Jonas. Jonas had gelijk. Nog geen seconde later begon de attractie achteruit te gaan. Mila glimlachte, ze vond dit echt gaaf. Ze was vroeger bijna nooit naar de kermis geweest, soms heel af en toe. Dit had ze echt nog nooit gedaan. Maar het was zo ontzettend leuk. Hun rit zat erop. Ze stapten uit. 'Dat was fantastisch! Bedankt!', zei mila. 'Jij bedankt, volgende keer zullen we wel moeten zien als het doek omhoog gaat', zei Jonas al lachend. Mila kreeg tranen in haar ogen van het lachen. Iets later hadden ze al een paar attracties gedaan en besloten ze iets te eten te nemen. 'Wat wil jij?', vroeg Jonas. Mila maakte het niet veel uit, ze lust toch alles. 'Kies jij maar', zei ze. 'Oké dan', zei Jonas en hij ging naar het kraampje. Hij kwam terug met een zakje smoutebollen. 'Goed gekozen', zei mila. Jonas was blij dat mila het goed vond wat hij koos. Ze deelden het ene zakje met elkaar. Jonas nam een smoutebol en liet mila erin bijten, hij at de rest ervan op. Ze zaten op een bankje, op het plein. 'Heb je genoeg attracties gedaan enzo?', vroeg Jonas. Mila kreeg door dat hij nog iets van plan was. 'Ja', zei ze. Ze stonden op en wandelden terug naar Jonas thuis.
