Een luide wekker. Een hatelijk geluid. Datgeen dat vertelt dat het school is. Het luide gekreun. De wekker wordt stop gezet en m'n slaapt weer verder. 'Mila..'. 'Nee, ik wil niet opstaan', onderbreek ik hem. 'Maar toch moet het lieve schat', gaat hij met bijnaampjes beginnen?! 'Liefje... nog heel even', ik kus hem om hem nog meer te overtuigen. Hij glimlacht en schud zijn hoofd. In een hele snelle tijd heeft Jonas me in zijn armen en rent hij met mij naar de badkamer. Hij doet de badkamer op slot en laat me hier alleen achter. Ik ga zitten op een stoeltje. Vijf minuten lang blijf ik zitten. 'Ik ben klaar', roep ik. Jonas doet de deur open en slaat z'n hand op z'n hoofd. 'Je bent heel vermoeiend Santiago', zucht hij. Ik grinnik. 'Bedankt'. Hij legt uit hoe ik me moet omkleden, als een papa tegen z'n kindje. Het is nogal grappig, ik blijf doorvragen alsof ik het echt niet weet totdat hij zich begint te schamen. Oh zo schattig! Ik kleed me vervolgens snel om want anders zijn we echt veel te laat op school. Met tegenzin verlaten we m'n huis en wandelen we richting school. Als we in school aankomen zoek ik meteen naar Charlie. Ze staat bij Alex. Alex is een hele uitleg met grote gebaren aan het geven en Charlie lijkt niet echt op te letten op wat hij zegt. Ik neem Charlie in m'n armen en vraag aan Alex of ik haar even mag lenen. We zetten ons neer op een bankje. 'En Charlie, hoe was het?', vraag ik nieuwsgierig. Ze glimlacht breed. 'Heel leuk', zegt ze zacht. Ik leg m'n arm om haar heen. 'Ik ben heel blij voor jou', zeg ik gemeend. Ze lijkt ineens op deze wereld belandt te zijn en knuffelt me. Ze neemt m'n handen vast en glimlacht. 'Bedankt mila, om zo'n goede vriendin te zijn, je bent echt de aller aller aller beste vriendin die ik me kan wensen en ik wil dat je weet hoeveel je voor mij betekent', zegt ze. Dit is werkelijk een van de liefste dingen die iemand ooit tegen me zei. 'Jij ook bedankt, ik ben niet echt gemakkelijk, maar toch blijf je er voor me klaar staan.. bedankt', zeg ik voordat de bel de sfeer weer moet verpesten. 'Kom dan gaan we eens naar onze jongens kijken', zeg ik met een lach. Charlie kijkt me niet begrijpend aan. 'We moeten toch naar de les?', vraagt ze. Ik knik. 'Dat moeten zij ook'.
Typisch dat als je de jongens zoekt ze nergens te vinden zijn. En zo zijn we dus beiden te laat. Mijn schuld. Ik weet het. Het kan me niet echt veel schelen. Theorielessen boeien me niet echt. Sinds Jonas voel ik me voldaan. Het was altijd alsof er een leegte was in m'n hart en nu is die opgevuld. Ik denk er meer over na dan na te denken over al die formuletjes. Het is niet omdat ik niet veel oplet dat ik dom ben. Ik leer het gewoon thuis. Op mijn eigen tempo. Ik wil niet op de klok gaan kijken, ik krijg daar stress van, maar wat doe ik? Ik kijk op de klok. Elke minuut heb ik zien verschuiven. Zonder reden word ik als maar zenuwachtiger. Laat de pauze maar snel komen.
Het volgende lesuur gaat van start en thanks god ik heb les met Jonas. Dans. Waarschijnlijk gaat Jonas heel hard z'n best doen voor mij, dat is super lief. Maar het maakt me niet uit hoe hij danst. Slecht of goed. Hij probeert. Ik zie hem in de kleedkamer z'n veters binden. Ik sluip zo zacht ik kan naar hem toe en maak z'n andere veters los. Ik grinnik en wil snel weglopen, maar Jonas grijpt mij vast rond m'n middel. 'Wat deed je daar?', vraagt hij met een grijns. 'Ik denk dat je je andere veter niet goed hebt gebonden', zeg ik schijnheilig. Hij kijkt naar z'n schoen. 'Heb jij daar iets mee te maken?', vraagt hij met opgeheven wenkbrauw. Ik schud glimlachend mijn hoofd. Hij kijkt me aan met een het-zal-wel-blik. Ik bevrijd mij uit zijn greep en hij geeft een tikje op m'n achterwerk. Ik draai mij om en schud ondeugend. Ik kleed me snel om.
We worden verdeelt in koppels. We mogen kiezen met wie. Ik kijk speels naar Jonas. Jonas komt sierlijk naar mij toegestapt. 'Mag ik deze dans?', hij buigt voor me. Ik leg mijn hand in de zijne. 'Graag'. Hij draait me in het rond en vangt me op. 'Genoeg gespeeld?', vraagt Elvira. Ik hou m'n hand voor m'n mond en probeer mijn lach achterwege te laten. Ze legt uit wat we moeten doen. Dansen uiteraard. We nemen plaats naast de anderen op de dansvloer. De muziek start en we dansen Elvira na die van voor met een jongen staat te dansen. Jonas overdrijft een beetje in zijn bewegingen. Soms tikt hij met z'n neus tegen de mijne. Dan zou ik hem zo graag willen kussen, maar er is er sergeant genaamd Elvira die ons in de gaten houdt. Soms knijpt hij zachtjes in m'n achterwerk en dan laat ik een zacht gilletje waardoor iedereen ons aanstaart. Soms trekt hij aan m'n haar dat in een staart gebonden is waardoor m'n staart verschrikkelijk slecht ligt. Soms..haat ik hem zo hard. Zo erg vind ik het nu ook weer niet. Elke keer als hij me aanraakt vormen er tintelingen op dat plekje. Het geeft me een fijn gevoel. Ik kan al niet wachten totdat het school gedaan is. Dan kan ik hem vastnemen en m'n liefde met hem delen. Na dat Elvira heeft beslist dat Jonas en ik de les te hard storen worden we naar de kleedkamer gestuurd. Oeps. Kleedkamer. Tijdens de les. Dat wilt dus zeggen dat we alleen zijn. Als ik met Jonas in de kleedkamer ben doe ik een vreugdedansje. Net als in het begin van de les draait Jonas me in het rond. Zijn we gelukkig dat we even van de leerkrachten af zijn? JA. Ik ga met m'n hand door z'n haren waardoor ze nu warrig zijn. 'Wat zie jij er sexy uit!', zeg ik. Echt waar. Met z'n haar in de war ziet hij er zó knap uit. Damn. Anders ook hoor. Maar dit beeld. Ik vind het ook niet erg om het nog warriger te maken. Ik leg m'n armen om z'n nek en klem een hand vast aan z'n haar. Hij legt z'n handen op m'n kont. 'Dat is privéterrein, meneertje', zeg ik. Hij knijpt in m'n kont. Net als ik wil gillen zoent hij me. Ik druk m'n lichaam dicht tegen hem aan. Met gesloten ogen ga ik met m'n hand door z'n haren. Iets wat ik maar al te graag doe. Jonas legt z'n handen bij m'n heupen. Ik trek me terug uit de kus en leun met mijn hoofd tegen het zijne. Z'n ogen zijn zo mooi. Ik omhels hem. Geen woorden. Woorden zijn overbodig. De liefde zegt genoeg. De bel gaat en we horen de deur opengaan. Snel maak ik me los uit de omhelzing en ga ik een eindje van hem afstaan. Ik blijf naar hem staren. Als hij knipoogt kijk ik naar de grond en voel ik het bloed naar mijn wangen stromen. Ik wissel m'n danskleren om in gewone kleren. Comfortabel en niet te strak. Jonas wacht op me bij de deur en samen willen we de danszaal uitwandelen. Maar daar beslist Elvira anders over. Ze roept ons naar haar toe. 'Na school blijven jullie een uur langer om deze les in te halen', commandeert ze. 'En laat dat geflirt voor na de lessen'. We knikken en verlaten de danszaal. 'Geflirt? Welk geflirt?', vraagt Jonas met een glimlach. 'Ik heb werkelijk geen idee'. Giechelend zoeken we de anderen op. Na vijf minuten gaan we in de kelder kijken. Blijkbaar hadden we afgesproken in de kelder. Dat waren we dus helemaal vergeten. We zetten ons neer in de zetel. Jonas legt z'n arm om me heen. Ik zucht diep. 'Wat is er?', vraagt Charlie. 'We moeten een uur langer blijven', zucht ik. Ze kijkt me onbegrijpelijk aan. 'We?', herhaalt ze. 'We stoorden de les volgens Elvira en we moeten de les inhalen na school', verteld Jonas. Jimmy, Charlie en Alex proesten het uit. M'n wangen kleuren rood. 'Jonas, m'n jongen, heb je je handen niet kunnen thuishouden?', vraagt Charlie. 'Ik heb haar niet eens aangeraakt', beweert hij. Ik rol opvallend met m'n ogen. 'Wat zei Elvira precies?', moeit Alex zich in het gesprek. Ik draai me naar Jonas en kruis m'n armen over elkaar. Jonas zet zijn meest vrouwelijke stem op. 'Flirten is voor na de lessen', zegt hij met een piepstemmetje. Charlie kijkt me aan met een veelbetekenende blik. Ik steek onschuldig m'n handen in de lucht. Ik wijs naar Jonas dat het zijn schuld is. Na wat gelach is de pauze weeral voorbij. Op naar de volgende lessen.
Het laatste lesuur is gedaan. Of toch voor de andere leerlingen. Ik haast mij naar de danszaal. Hoe sneller we beginnen. Hoe sneller we naar huis kunnen. Elvira wilt nog even enkele woorden kwijt voordat we moeten dansen. 'Ik vind het niet erg dat jullie verliefd zijn, integendeel, ik vind jullie echt geweldig samen, maar jullie moeten je tijdens de lessen beheersen, jullie toekomst samen is belangrijk, ja, maar deze carrière op het DAM is ook belangrijk, dit bepaald jullie werk later, jullie willen toch ook een goed loon verdienen? Awel, als jullie het leuke voor na school houden en jullie voor 100% focussen op de lessen dan wordt jullie toekomst gegarandeerd in orde!', zegt ze. Jonas en ik luisteren aandachtig. Op één of andere reden heeft ze gelijk. Onze toekomst is echt belangrijk en dat moeten we echt beginnen inzien. Ik knik begrijpelijk naar Elvira. En dan zegt ze iets wat ik niet had verwacht. 'Ik hoop dat jullie dit hebben verstaan en dan mogen jullie nu naar huis, maar als dit opnieuw gebeurd dan blijven jullie wel langer!'. Ik glimlach naar haar en sta recht. 'Bedankt', zeg ik tegen haar. Jonas staat ook recht. Samen verlaten we het school gebouw. Met deze belangrijke boodschap in ons achterhoofd.
