'Alex, start je het busje op?', vroeg Charlie. Alex stapte in het busje aan het stuur. Hij legde z'n haar voor de zoveelste keer op z'n plaats. 'Hanne zal het echt niet erg vinden als je haar verkeerd ligt', zei mila die in de auto sukkelde. Alex checkte of iedereen in de bus zat. Hij zag iedereen. Behalve Jimmy. Die stond met een boze blik naar Alex te staren. Alex snapte niet waarom hij boos was. Hij bekeek de autodeur. Het kinderslot stond op. Alex gebaarde naar Jonas om het slot af te doen. Jonas deed dat en deed ook de deur open. 'Bedankt', zei Jimmy droog. Hij klikte z'n gordel vast. 'Is iedereen nu klaar om te vertrekken?', vroeg Alex ongeduldig. Iedereen knikte. Alex z'n glimlach kwam weer op z'n gezicht bij de gedachte dat ze nu naar Hanne gingen. Hij drukte het gaspedaal stevig in en vloog door de straten. 'Alex, pas op voor je snelheid straks krijg...', zei Charlie, maar het was al te laat. Een flits maakte een foto van het nummerplaat. 'Een boete', eindigde Charlie. 'Misschien moet ik mijn enthousiasme voor straks laten', zei Alex. 'Ja, ik denk dat dat beter is', zei Jimmy.
Mila
Ik kijk naar buiten door het raam. Alles wat ik zie is meteen weer weg. Mijn aandacht en ogen worden gericht op mijn hand. Meer bepaald de ring die rond m'n vinger zat. Ik liet m'n hoofd op Jonas z'n schouder vallen en slaakte een zucht. Jonas verstrengelde z'n hand in de mijne. Ik had gedacht dat ik jaren had moeten wachten op de ware, maar nee, hij zit nu naast mij. Jonas doet z'n arm om me heen. Hij trekt me wat dichter naar hem toe. Ik schuif gewillig mee. Ik zie langs m'n ooghoeken hoe Charlie onopvallend ons zit te bespieden. Ik knipoog naar haar en lach ondeugend. Jonas trekt weer mijn aandacht. Hij streelt teder over m'n wang. Ik kijk hem recht in z'n ogen. Ik zie hoe z'n verliefde oogjes twinkelen en zich langzaam sluiten. Hij heft zachtjes m'n kin op. Zodat mijn lippen op zijn hoogte staan. Ik heb z'n plannetje al door en sluit ook mijn ogen om te genieten van die warme, zachte lippen die zich op de mijne drukken. Een paar woorden nestelen zich in m'n mond en dreigen eruit te springen. Toen de kus eindigde sprongen de woorden er haast vanzelf uit. 'Ik hou van jou', zeg ik zacht. Charlie die me aanstaart geeft me heel veel stress. Ik kan er niet meer tegen. 'Charlie, alsjeblieft, stop met me zo aan te staren!', zeg ik op zo'n vriendelijk mogelijke manier. Alex moet ermee lachen. Er valt een moeilijke stilte in het busje. Ik word moe en val leunend tegen Jonas in slaap.
Als ik m'n ogen langzaam open zie ik de meeuwen in de lucht vliegen. De zon hangt hoog in de lucht. Ik gaap en rek me uit. 'Goed geslapen, bever?', vroeg Charlie. Ik knik. M'n besef komt pas na een minuut dat we stilstaan. 'Zijn we er al?', vraag ik. 'Kijk eens, als je Alex ziet zijn we er nog niet en als je hem niet ziet zijn we er', zei Jonas met een knipoog. Ik kijk rond me. Alex zit niet meer achter het stuur. 'We zijn er hé?', vraag ik. 'Ja, maar net dus je hebt nog niks gemist', zei Jonas. 'Jawel, jou', zeg ik speels. Jonas glimlachte. 'Ga je daar blijven zitten of ga je ook nog eens buiten komen?', vroeg hij. Ik klauter het busje uit. Jonas nam m'n hand vast en trok me mee het huis van Hanne in. Alex en Hanne zaten in de tuin plezier te maken. Ik ben kei blij voor Alex. Het maakt me niet uit als hij niet meehelpt bij het miserie van de Free birds, zolang hij maar gelukkig samen kan zijn met Hanne. Jimmy en Charlie lezen de tekst van het lied nog eens. De grootmoeder van Hanne kwam aangewaggeld. Voor haar "niet zo jonge" leeftijd ziet ze er nog goed uit. 'Mevrouw..', begon Jonas, maar hij werd onderbroken door haar. 'Noem me gewoon Simonne'. Ik ben blij dat ze haar niet ergers aan ons bezoek. 'Simonne, wij hebben een vraag voor jou', zei Jimmy. 'Vraag maar', antwoordde ze. 'Was jouw man één van de Free birds?', vroeg Jonas. Simonne staarde voor haar uit. 'Joe', zei ze zacht. Ik herinner me te weten dat Joe de bassist was. 'Joe toch de bassist?', vraag ik. Simonne stond recht en ging naar het raam. 'Ik denk dat het beter is dat jullie gaan, ik wil niet dat hij jullie iets aandoet', zei ze. 'Wie? Waarom? We zijn speciaal een uur onderweg geweest voor informatie! Wij kunnen jou helpen!', zei Charlie. 'Mij helpen? Die man zal nooit ophouden, hij bedreigt me en als ik hem bij de politie aangeef gaat hij mijn kleindochter iets aandoen en dat wil ik niet! Ik wil jullie informatie geven, zolang hij niks door heeft waarover ik dingen zeg is het veilig voor jullie, iedereen die iets over de Free birds of Joe zegt gaat hij een lesje leren en eeuwig verdriet geven', zei Simonne. 'Wat is er dan tussen hem en Joe gebeurd?', vraag ik. Mijn hoofd is vol met vraagtekens. 'Vroeger was het zijn beste vriend maar dan kwamen de Free birds en hij werd jaloers, hij wilde z'n beste vriend zijn, ze hadden het gezworen, maar de Free birds kwamen in z'n plaats en nu wilt hij wraak nemen op z'n geliefden, op mij', zei ze. De Ghost rockers wisten niet wat ze moesten zeggen. 'Joe was hem ook nog iets verschuldigd, hij zit me heel de tijd te vragen waar Joe dat had gelegd, maar ik weet niet wat! Als hij me betrapt dat ik dat achterhoud dan...dan zou ik er zeker van zijn dat Hanne er niet meer zou zijn', zei ze en slikte. De tranen liepen over haar wangen. 'Waarom zijn jullie hier? Wie zijn jullie?', vroeg ze. 'Ik ben de kleinzoon van Vic, de gitarist van de Free birds en we hadden iets gevonden dat ons naar hier leidde, naar jou en wij hebben de moord op de Free birds ook al opgelost', zei Jonas. 'Oh jullie, ik heb al veel over jullie gehoord, maar hoe kwamen jullie erachter dat hij de moordenaar van de Free birds was?', vroeg ze. Jonas verzon iets. 'Ik heb van hem een erfenis gekregen en daar waren brieven bij', zei Jonas. 'Ah zo, waarom hebben de Free birds jullie naar hier laten komen?', vroeg ze. 'Misschien voor dat ding dat Joe had', dacht Jimmy luidop. 'Kan zijn en trouwens, ik weet de echte manier van hoe jullie daar allemaal achterkomen, ik weet dat jullie instrumenten dat doen, Joe had me daarover al vertelt, dat hij op een dag een geest zou worden', zei Simonne. De vier ghost rockers keken haar met grote ogen aan en keken verbaasd naar elkaar. Zo raar was dat nu ook weer niet dat je zoiets zegt tegen je geliefde. 'Wat stond er nog in jullie tekst?', vroeg ze. 'Een toekomst van goud, is hier iets van goud dat hij heel bijzonder vond?', vroeg Jonas. 'Als een gouden sleutel ook geld als goud dan wel', zei Simonne. 'Weet je ook waar die sleutel ligt?', vroeg Charlie. Simonne deed haar ketting uit. Aan de ketting hing een gouden sleutel. 'Dit is van een kistje maar dat kistje heb ik nooit gevonden', zei ze. Jonas zuchtte. 'Staan hier nog spullen van hem?', vroeg Charlie. Ze had zin om mysterie op te zoeken. 'Op zolder staan dozen met spullen van hem', zei Simonne. Ze volgden haar de trappen op naar de zolder. Iedereen zocht in elke doos. In elke hoek van de zolder. Maar er was geen spoor van een doosje die op de sleutel paste. Mila bekeek het sleuteltje. Er was weinig ligt. Ze zag wel dat er iets ingegraveerd was, maar doordat het zo donker was kon ze het niet zien. 'Jonas', riep mila. Jonas kwam bij haar staan. Hij scheen met z'n zaklamp op de sleutel. Er stond een cijfercombinatie op. 3295. Van wat is die combinatie? 'Is hier een kluis?', vroeg Jonas. 'Ik weet niks van een kluis m'n jongen, maar je kan ook altijd is kijken in ons tuinhuis, hij deed daar dingen die zelfs ik niet mocht weten', zei Simonne. Ze knikten en gingen naar de tuin.
Ze keken goed rond in het vierkantig tuinhuisje. Zo groot was het niet. Jimmy struikelt en valt op de grond. 'Jimmy?! Gaat het?', vroeg Charlie bezorgd en knielde bij hem neer. Jimmy keek naar z'n voet. Er was een gat in de vloer. Jonas ging naar het gat en nam de plank die half kapot was uit de vloer. Hij vond een kluis. 'Ik denk dat we gevonden hebben wat we zochten, dank u Jimmy', lachte Jonas. Charlie keek Jonas smekend aan. 'Het is al goed, je mag de code ingeven', zei Jonas. -als Charlie hem met smeekoogjes kan overhalen, hoe gaat dat dan zijn met onze dochter- dacht mila in haarzelf. Ze giechelde bij die gedachte. Charlie tikte vol vreugde het cijfer 3 in. Ze kreeg er stress van. Wat zullen ze te zien krijgen als de kluis opent? Ze zucht en haalt diep adem. 2. Nog twee cijfers te gaan. 9. 5. De kluis klikte. Er ging een groen lampje branden. Het was de juiste code. Charlie opende het deurtje van de kluis. Er lag een briefje in.
Liefste vinder,
Als je deze brief nu leest dan heeft m'n vrouw je alles al vertelt.
Er is inderdaad iets waardoor Johny wraak op jullie wilt nemen.
Ik wou enkel dat het in goede handen lag, ik wist niet dat hij het zo erg ging vinden. Ik heb het verbrand. Hij zoekt het waarschijnlijk nog maar het is er niet meer.
Groeten Joe
'Dus het is er niet meer', zei Jimmy. 'Hoe gaan we hem dat ooit vertellen? En dan moet hij ons nog geloven', zei Charlie. Jonas hief z'n schouders op. Hij wist het niet. 'We zullen wel zien, nu even pret maken en daarna zullen we een plan bedenken, maar Hey, we zijn niet elke dag aan zee eh', zei mila. Ze nam Jonas bij z'n hand. 'Waar gaan we naartoe als ik vragen mag?', vroeg Jonas. 'Naar de dijk, samen met mij, onder ons, wil je dat?', vroeg mila. 'Heel graag', zei Jonas. Jonas legde zijn arm om haar heen. 'Het maakt mij niet uit waar mijn pad me brengt, als ik maar bij jou ben', zei mila. 'Zo schattig', plaagde Jonas en kuste haar. 'Vind je dat? Vind je me schattig?', vroeg mila en knipoogde. 'Ja, ik vind dat en je bent een schatje', zei Jonas. 'Jij ook hoor schatteke', zei mila. Ze stapten het zand op. Er was niemand meer op het strand. Enkel zij twee. Mila tekende in het zand. 'I love Jonas, wie nu niet?', vroeg Jonas. 'Ik zou het niet weten', zei mila verleidelijk. Jonas nam onopvallend een hand vol zand. Mila kwam dichter naar hem en pakte hem bij zijn kraag. Jonas doet z'n handen om haar hals. Met een hand trok hij de opening waar je hoofd door moet haar T-shirt een beetje verder en met z'n andere hand giet hij het zand in de opening. Mila duwt Jonas van haar weg. Ze schudde in het rond. 'Van Loo!!', riep ze. 'Graag gedaan', lachte hij. Jonas besloot haar te helpen. Hij ging met z'n hand onder haar T-shirt en wreef het zand op haar rug weg. Mila had daar geen problemen mee. In tegendeel. Ze vond het zelfs heel leuk. 'Een beetje meer naar links, daar zit nog', profiteerde mila. Jonas deed wat ze zei. 'Andere links', grinnikte ze. 'Ja, ja, dat zal wel, zomaar van mij profiteren', zei Jonas. 'Dit is heel noodzakelijk', zei mila. 'Ik wil wel iets terug eh, dat zand in m'n T-shirt was niet echt prettig'. -buiten dat gedeelte daarna-. 'Wat moet ik voor mevrouw doen?', vroeg Jonas plechtig. 'Mij verwennen', zei mila. 'En wat moet ik dan doen?', vroeg Jonas. 'Een massage geven', zei mila. Jonas zuchtte. 'Doen de meisjes dat niet eerder bij de jongens?', vroeg Jonas. Mila zette een stap dichter. 'Dat komt nog, jij bent straks aan de beurt', fluisterde mila in z'n oor. Er kwam een man achter hen op een bankje in de verte zitten. Hij stapte dichterbij. Jonas draaide hem even om en keek naar de bootjes die op de zee vaarden. In een oogwenk had de man mila rond haar nek vast. 'JONAS!', riep mila. Jonas draait zich naar haar en ziet mila in de handen van de duivel. Of beter gezegd Johny.
