Mila zag Jonas aan de poort staan en liep ernaar toe . Ze knuffelden elkaar. 'Het is misschien deze morgen pas geleden dat ik jou gezien heb maar het lijkt wel een eeuwigheid geleden!', zei mila . 'Ik heb je ook voor die paar uren gemist', zei Jonas . Ze gingen het DAM binnen . Naar de kelder achter de drankautomaat . 'Ik zou wel graag willen weten of de geesten er nog zijn, het is nu al een tijd geleden dat de geesten nog iets van hun laten horen hebben', zei mila . 'Dat zullen we nu horen hé', zei Jonas . Hij pakte zijn gitaar . Mila ging naar de microfoon . Het duurde even maar plots kwam er een nieuw liedje :
De liefde niet ver zoek
Ik weet niet hoe te zeggen
hoeveel ik van je hou
De liefde is niet ver zoek
We blijven samen
Tot in de eeuwigheid
De liefde is niet ver zoek
Je helpt me
door alle problemen die ik heb
We blijven samen tot in de eeuwigheid
De muziek stopte . Mila en Jonas keken elkaar aan . 'Dit is een liedje over ons', zei Jonas . Mila was verbaasd . 'We blijven samen tot in de eeuwigheid !', zei mila . 'Ja wij blijven samen tot in de eeuwigheid !', zei Jonas . Ze omhelsden elkaar . De geesten wisten zelfs wat ze voor elkaar voelde en dat hun liefde eeuwig zal duren. 'De geesten zijn er nog', zei Jonas . Mila lachte . Ja . De geesten zijn er nog en ze weten heel goed wat er aan de hand is tussen hun twee . 'Waarom moest ik eigenlijk naar hier komen ?', vroeg mila . 'Ik miste je en wou je nog is in mijn armen kunnen nemen ', zei Jonas . Mila vond zijn uitleg heel schattig en lief . Ze gingen in de zetel zitten . Jonas nam mila vast. Mila deed haar armen rond Jonas' middel . Zo zouden ze uren kunnen blijven zitten . 'Wat weten de geesten eigenlijk allemaal over mij ?', vroeg mila . 'Dat jij een stoere, lieve en mooie meid bent en een leuke vriendin ', zei Jonas . Mila bloosde . 'Een vriendin , is dat alles ?', zei mila . 'Mijn vriendinnetje ', zei Jonas . 'Jij bent mijn vriendje ', zei mila . Ze keken in elkaars ogen . 'Weet je dat je mooie ogen hebt ', zei Jonas . 'Charmeur ', zei mila . Ze kusten . De geesten wisten wel wat er gebeurde . De geest van de gitaar of de opa van Jonas is heel trots dat Jonas een vriendinnetje heeft . De geesten weten veel over hun vijven . Vooral dat ze hele goede vrienden zijn . Het was al laat , maar Jonas en mila blijven met elkaar praten in de kelder . Hoe laat het was dat wisten ze niet . Zoveel maakte het eigenlijk niet uit voor hun . Het was zo laat dat ze in slaap vielen in de zetel . Ze waren heel moe . Ze wisten wellicht niet dat Charlie tijdens de vakantie vaak in de kelder kwam .
Het was ochtend . Jonas en mila zaten nog te slapen. Charlie was aan de poort van het DAM en ging binnen. Ze wist niet dat Jonas en mila in de kelder waren. Ze deed de deur van de kelder open. Ze zag Jonas en mila liggen . Ze besloot hen rustig wakker te maken. Rustig... . 'Goeiemorgen bevers!!!', riep Charlie . Mila en Jonas schoten wakker. 'Charlie? Wat doe jij hier?', vroeg mila. 'De vraag is wat doen jullie hier?', vroeg Charlie . 'Ik denk dat we in slaap zijn gevallen', zei mila slaperig . Ze gaapte. 'Waren jullie gisterenavond nog hier?', vroeg Charlie . 'Ja , wat doe jij eigenlijk hier zo vroeg ?', vroeg mila. 'Ik euhm kwam kijken of de geesten er nog zijn' , zei Charlie . 'Ze zijn er nog', zei Jonas . Hij keek naar mila. Ze moesten lachen. 'Waarom lachen jullie?', vroeg Charlie . 'Niks', zei mila. 'Niks? En hoe weten Julie dat ze er nog zijn?', vroeg Charlie . 'We hebben een nieuw liedje gekregen van de geesten ', gaf mila toe . 'Echt! Kabonga ! Waarover gaat het?' , vroeg Charlie nieuwsgierig . 'Over ..', zei mila. 'Ons ', zei Jonas . Hij wees naar mila en zichzelf . 'Wat stond er in de tekst ?', vroeg Charlie . 'We blijven samen tot in de eeuwigheid ', zei Jonas . 'Oh zo schattig !', zei Charlie . 'Ik zal dan nu weggaan', zei Charlie . 'We gaan mee ', zei mila. Ze gingen uit de kelder . Ze deden de poort open . 'Hoe komt het dat jullie niet meer een dag alleen kunnen zijn?', vroeg Charlie . Ze wisten het niet. Er is iets dat hun laat verlangen om elkaar terug te zien . 'De liefde ', zei Jonas . Mila en Jonas liepen naast elkaar hand in hand . Charlie liep naast mila. 'Hoe is het om verliefd te zijn?', vroeg Charlie . 'Waarom vraag je dat aan ons ?', vroeg mila. 'Omdat jullie een leuk stel zijn ', zei Charlie . 'Ik vind het een heerlijk gevoel ', zei Jonas . 'Ik ook ', zei mila. 'Wat zou ik ook graag een vriendje hebben ', dacht Charlie in haar eigen. 'En hoe zit het met jou en de liefde ?', vroeg mila. 'Niks speciaal ', zei Charlie . 'Oké', zei mila. Charlie moest de andere kant op voor naar haar thuis te gaan dus nam ze afscheid . Ze hoopte om mila snel terug te zien . Mila en Jonas gingen naar het huis van Jonas . 'Ik hoop dat m'n moeder niet kwaad is', zei Jonas . 'Nee ,maak je geen zorgen', zei mila. Ze kwamen aan bij Jonas' thuis . Ze belde aan. De moeder van jonas deed open . 'Waar heb jij vannacht gezeten ?!', zei z'n moeder . 'Hij kan er niks aan doen mevrouw we zijn in slaapgevallen !', zei mila. 'Het spijt me', zei Jonas . 'Is niks , ik mag jullie verliefdheid niet in de weg staan', zei zijn moeder . Jonas was opgelucht en pakte mila vast . Mila en Jonas namen afscheid . Mila vertrok naar haar huis . Daar waar het helemaal leeg en stil was . Haar pleegouders die zag ze nooit. Ze mocht gewoon in dat huis blijven en voor haarzelf zorgen zoals ze altijd al gewend was.
Ze was thuis . Mila voelde zich eenzaam . De minuten gingen traag vooruit. Wachtend op een sms'je van Jonas . Het was ondertussen al twee uur geleden dat ze elkaar nog zagen. Het lijkt misschien weinig maar als je verliefd bent is dat heel veel. Ze bleef maar wachten en wachten. Nog altijd niks . Eindelijk kreeg ze een sms'je. Yes . Het was Jonas :' mijn moeder vraagt of je bij ons wilt komen eten om je beter te leren kennen '. Mila stuurde terug :' oké ik kom'. Ze vond het wel raar maar zo kon ze bij Jonas zijn.
Mila belde aan bij Jonas . Zijn moeder deed open . 'Hey mila!Kom maar binnen ', zei zijn moeder . Mila ging binnen. Ze zag Jonas . Ze omhelsden elkaar. Jonas deed teken om te gaan zitten. Jonas zette zich op de stoel naast mila. Zijn moeder kwam met het eten. Ze zette het op tafel en ze schepte in. Ze ging dan ook zitten. Mila wist eigenlijk niet wat ze moest verwachten met 'beter leren kennen'. Mila was nogal verlegen en zei niet zoveel. Ze vond het eten heel lekker. 'Dus mila', begon de moeder van Jonas ,'hoelang zijn jullie nu al samen?'. 'Een maand ', zei mila trots. 'Oh leuk! En hoe zit het met je ouder?', vroeg z'n moeder. Mila verslikte zich even. Jonas keek naar z'n moeder. Zijn moeder wist niet waarom. 'Ik zou het daar liever niet over hebben', zei mila . 'Oké', zei zijn moeder . De avond ging weeral zo snel voorbij. Jonas en mila stonden aan de deur. Ze zaten op het trapje . 'Weeral een dag voorbij', zei mila . Ze zuchten. 'De hoeveelste augustus is het nu?', vroeg Jonas . 'De derde ', zei mila. 'Nog 28 dagen en het is terug school', zei Jonas . 'Ja, ik hoop dat we samen les hebben', zei mila. 'Ik ook, maar we hebben nog 28 dagen dus we moeten het beste er van maken!', zei Jonas positief. Mila knikte . 'Morgen zien we elkaar weer , ik heb een ideetje wat we nog kunnen doen , morgen wordt het mooi weer ', zei Jonas . 'Oké , ik ben benieuwd ', zei mila . Ze gaven elkaar nog een zoen en daarna vertrok mila.
