Johny haalt z'n mes boven. Jonas duwt Johny aan z'n arm met het mes weg van mila. 'MILA GA WEG!', riep Jonas. Jonas werkte Johny op de grond. Mila negeerde zijn bevel. Ze zette een paar stappen achteruit en keek machteloos op het gevecht neer. 'Waar heeft Joe het verstopt?! Zeg het!', zei Johny. 'Het is er niet meer', zei Jonas. Johny geloofde hem niet. Hij snee met zijn mes in Jonas z'n arm. Jonas loste zijn greep en Johny rende weg.
'Jonas!', zei mila en liep naar hem toe. 'Gaat het?'. 'Je arm bloed helemaal!'. 'Het gaat wel', Verbeet Jonas de pijn. 'Nee, Jonas, ik breng je naar een dokter', zei mila. Mila belde naar Charlie. Ze kwamen meteen af. 'Daar gaat ons romantisch avondje', lachte Jonas. Mila glimlachte. 'Er zullen nog zo'n avondjes komen, ik blijf bij je!', zei mila. Mila nam z'n hand vast. Jimmy, Charlie, Alex en Hanne kwamen buiten adem aangelopen. Mila nam haar zakdoek die nog niet gebruikt was uit haar zak en dopte ermee het bloed weg. 'Jonas! Wat is er met jou gebeurt?', vroeg Jimmy bezorgt. 'Ik leg het je later uit, help me nu!', zei mila. Jimmy en Alex namen Jonas vast en hieven hem op. 'Hanne is hier ergens een dokter?', vroeg mila wanhopig. 'Ja, maar die is wel een eindje van hier', zei Hanne. 'Dan gaan we met ons busje!', zei Alex. 'Dank je Alex!', zei mila oprecht. 'Seg, jongens, oké, mijn arm bloed maar daardoor kan ik wel nog op mijn benen staan', zei Jonas. Daar hadden ze nog niet aan gedacht. 'Alex loop anders even en rijdt met het busje naar hier', zei mila. Alex knikte en liep al weg. Mila nam Jonas z'n andere hand vast. 'Ik beloof je dat je binnenkort geen schrammetje meer ziet van je snede, daar zal ik wel voor zorgen', zei mila en gaf een kus op z'n wang. 'Hij heeft jou toch geen pijn gedaan of er is toch niks met je buik?', vroeg Jonas. 'Nee, hij had me alleen rond m'n nek vast, meer niet', zei mila. Toch hield ze wat achter, maar Jonas had het meer nodig. Alex kwam al aangereden. Jonas stapte het busje in. Mila ging vanachter naast hem zitten. Hanne die zat mee vooraan om de weg te wijzen. Alex volgde haar instructies. Snel kwamen ze aan bij de dokter. Mila belde meerdere malen na mekaar aan. De dokter deed de deur open. Voor hij goed en wel kon kijken wat er was duwden ze hem al binnen. 'Wat is er hier gaande?', vroeg hij onwetend. 'Hij is gesneden in z'n arm', zei iedereen in koor. Ze wezen allemaal naar Jonas. De dokter keek eens naar z'n arm. 'Dat ziet er niet best uit, ik denk dat het genaaid moet worden, je zal enkel een kleine litteken overhouden', legde de dokter uit. De dokter haalde een naald boven met een blauw touwtje. De dokter keek eerst nog eens in Jonas z'n ogen. Jonas knikte. Hoe sneller hij begon hoe liever. 'Misschien moet je wat praten en vooral niet denken aan wat ik nu doe', zei de dokter. -oké-. Jonas keek mila recht in de ogen. 'Nu heb ik je niet kunnen masseren', zei Jonas met een glimlach. 'Oh maar dat gaat nog gebeuren', zei mila speels. 'Bedankt', voegde ze er nog aan toe op een heel serieuze toon. 'Waarvoor?', vroeg Jonas. 'Zonder jou zou ik misschien...of erger dan had hij in m'n buik gestoken', zei mila en streelde over haar buik. 'Ik ga voor jullie door het vuur, dat weten jullie wel', zei Jonas. 'Dat weet ik, ik ook voor jou, je hebt weeral is bewezen wat voor een held je bent, je verdient een trofee', zei mila. 'Dat hoeft niet', knipoogde Jonas. 'Ik heb jullie al, dat is m'n mooiste prijs', zei hij. 'Voilà, alleen nog een verband errond en dan ben je al klaar', zei de dokter. Hij haalde het verband boven en wond het om Jonas z'n arm. 'Zo'. De dokter ging naar z'n bureau. Hij schreef een briefje voor. 'Geef dit af aan de apotheker, ze zal alles wel geven, je moet elke avond een nieuw verband zetten en voor dat je het verband errond doet moet er nog iso betadine op', zei de dokter. Mila knikte. 'Ik stel vast dat jij daar wel voor zal zorgen', zei de dokter tegen mila. 'Ja', glimlachte mila. Hij gaf het briefje aan mila. 'Ik zou er nog niet mee zwemmen', verwittigde de dokter. Hij deed de deur open en liet hun buiten. 'Moeten wij niet betalen?', vroeg Jonas. De dokter wuifde met z'n hand dat dat niet nodig was. 'Jullie konden er niet aan doen dat iemand je sneed', zei de dokter. Hij had wel een punt. Hij sloot de deur. De rest was al weer weg. 'De avond is nog niet om...', zei mila. 'Ben je niet te moe?', vroeg Jonas en wreef over haar rug. Mila schudde haar hoofd. 'Ik denk toch dat je beter gaat rusten, ik wil niet dat je oververmoeid word', zei Jonas. Mila zuchtte. 'Oké, eigenlijk wil jij mij gewoon niet masseren', zei mila. 'Jawel...maar nu met m'n arm...dat gaat echt niet gaan...die doet echt pijn', zei Jonas met een pruillip. 'Oh heeft m'n held pijn aan z'n armpje, weet je wat, ik zal je straks masseren en je heel goed verzorgen dan zal je armpje wel al wat beter zijn', zei mila snoezig. 'Dat zal me heel veel plezier doen', zei Jonas. Mila trok hem mee naar het huis van Hanne. 'MILA', riep Jonas. 'Wat?!', vroeg mila bezorgd. 'Verkeerde arm', zei hij en hij probeerde het niet uit te schreeuwen van de pijn. 'Sorry liefje', zei mila. Ze kuste hem om haar te verontschuldigen. Ze nam z'n andere hand vast en trok hem weer mee.
