Mila had echt super hard uitgekeken naar vanavond. Er ging geen dag voorbij zonder tegen elkaar te zeggen 'wat kijk ik er hard naar uit'. Vanavond was het eindelijk zover. Een dag later zitten we dan in Parijs. 'Niet te geloven, ik mag met de jongen van m'n dromen naar Parijs gaan, hoe tof is dat?!' Dacht mila. Nog één uur en dan zien ze elkaar in de het park. Mila kon niet meer wachten dus vertrok ze al naar het park. Ze was aan het kijken naar een mooi plekje voor het vuurwerk te kunnen zien. Ze vond een prachtige plek waar je een heel overzicht van de stad kon zien. Het was een kleine heuvel. Het was nu tijd dat ze normaal gezien samen voor het park gingen staan. Jonas stond aan de ingang. 'Dat is toch niet de gewoonte van mila, ze is altijd stipt op tijd' , zei Jonas stil. Mila kwam langs achter. Ze omhelsde hem. 'Ik ben blij dat je dat weet', zei mila. 'Vanwaar kom jij?', vroeg Jonas. 'Ik was een mooi plekje gaan zoeken voor het vuurwerk goed te kunnen zien', zei mila. 'Hoelang ben je hier dan al?', vroeg Jonas. 'Een uur, ik kon niet meer wachten', zei mila blij. Het was al elf uur, want anders zouden ze nog lang moeten wachten op vuurwerk. 'Kom, dan gaan we ernaartoe ', zei mila enthousiast. Jonas volgde haar. 'Rustig', zei Jonas. 'Slome', zei mila. Ze nam z'n hand vast en wandelde naast hem. Rustig kwamen ze bij de heuvel aan. Ze zette zich vanboven neer. Het was al donker. De sterren stonden met duizenden in het heelal. 'Weet je we vieren niet alleen nieuwjaar maar ook..', wilde Jonas zeggen. 'Dat we een halfjaar samen zijn', zeiden ze in koor. Ze moesten lachen. 'Ik zou vorig jaar nooit gedacht hebben dat ik nu met jou nieuwjaar mag vieren', zei Jonas. 'Waarom niet?', vroeg mila. 'Ik was toen al op jou maar dacht dat ik nooit kans zou maken', gaf Jonas eerlijk toe. 'Ik was toen ook al op jou maar ik was bang..', zei mila. 'Bang van wat?', vroeg Jonas. 'Van het gevoel, verliefd zijn, maar nu weet ik niet hoe ik dat ooit heb kunnen zijn, liefde is het mooiste wat mij ooit is overkomen', zei mila. 'Bij mij ook', zei Jonas. Het was binnen enkele minuten zover dat het middernacht zou zijn. Jonas en mila waren aan hetzelfde aan het denken. Mila keek op haar gsm voor te zien hoe laat het was. '5,4,3,2,1', telden ze samen af. 'Gelukkig nieuwjaar!',zei mila zacht. Toen ze in zijn ogen keek. Ze kusten. Er kwam vuurwerk. Jonas en mila keken omhoog. Het was prachtig. Er kwam zelfs vuurwerk in de vorm van een hartje. Dat was magisch. Ze hadden nog nooit een nieuwjaar gehad dat met zoveel liefde gedeeld werd. Na een halfuur was al het vuurwerk op. 'Wat een magisch vuurwerk was dat zeg', zei mila. 'Mooi hé', zei Jonas. Mila knikte. 'Ik denk dat ik straks na de middag mijn valies ga maken, want overmorgen... ik bedoel morgen is het de grote dag', zei mila. 'Wat is er dan', zei Jonas plagend. 'Dan gaan we naar Parijs !', zei mila iets te enthousiast. Er ging een lampje aan bij een huis iets verder dan het park. Ze moesten lachen. 'Was dat misschien iets te luid gezegd?', zei mila zacht. 'Misschien wel een klein beetje', zei Jonas. 'We zullen zondag toch lang blijven?', vroeg mila smekend. 'Tuurlijk!', zei Jonas. Het licht ging terug aan. 'Ssst', zei mila zacht. Toen de mevrouw die aan het raam zat te kijken zag dat het twee verliefde jongeren waren ging ze terug slapen en deed haar licht uit. Jonas ging liggen. Mila legde haar hoofd op zijn borstkas. Jonas deed z'n armen om mila. Mila pakte zijn armen vast. Ze bleven zo liggen. Het begon frisser te worden. Jonas kreeg het koud. Hij bibberde. Mila voelde dat hij bibberde. 'Heb je het koud?', vroeg mila bezorgd. 'Een beetje', zei Jonas. Mila stond recht. 'Kom, dan gaan we naar m'n thuis', stelde mila voor. Jonas ging akkoord. Mila stak haar hand uit om Jonas op te trekken. Jonas nam haar hand vast. Inplaats van zich op te trekken, trok hij mila terug op de grond. Mila viel op hem. Ze lachten. Zo bleven ze nog even liggen. Uiteindelijk stonden ze op en gingen ze naar mila's thuis. Toen ze binnen kwamen gingen ze direct naar boven. Ze waren heel moe. Mila ging liggen, Jonas ging naast haar liggen. Mila legde het deken over Jonas heen. 'Heb je het al wat warmer?', vroeg mila. 'Ja, veel warmer',zei Jonas. Ze vielen allebei inslaap.
Het was ochtend. Mila werd wakker. Het was al 11 uur. Veel maakte het niet uit. Mila keek naar Jonas die nog lief zat te slapen. Ze wilde hem wakker maken maar ze kon het niet over haar hart krijgen om het te doen. Mila wilde ook wel niet blijven wachten dus besloot ze het dan toch te doen. Mila kuste hem wakker. Jonas deed met een glimlach zijn ogen open. 'Goedemorgen schat', zei Jonas. 'Goedemiddag zul je bedoelen', zei mila. Ee gingen naar beneden en ontbeten. 'Wat ga jij straks doen?', vroeg Jonas. 'M'n valies maken', zei mila. 'Moet ik je anders helpen?', vroeg Jonas. 'Als je echt wilt', zei mila. 'Ja, heel graag!', zei Jonas. Hij is misschien niet zo goed in kleren opplooien en al die dingen maar hoe langer hij bij mila kon zijn hoe liever. 'Oké dan volg me maar', zei mila. Ze gingen naar haar kleerkast. Mila deed de kast open. Jonas zijn mond viel open. 'Dat gebeurd er dus als je met Charlie gaat shoppen', zei mila al lachend. 'Het is inderdaad een heel verschil met de laatste keer dat ik het zag... een beetje meer', zei Jonas. Ze schoten in de lach. 'Zoveel ga ik niet meenemen hoor, het is maar voor een nacht', zei mila. Mila nam haar vertrouwde rugzak. 'Sneeuwt het nu in Parijs?', vroeg mila. 'Daar had ik nog niet eens aan gedacht , ik zal is kijken', zei Jonas. Hij nam zijn gsm en zocht het op. 'Ja, er ligt sneeuw', zei Jonas. 'Gelukkig denkt Charlie aan alles', zei mila. Charlie was in de vakantie nog is met mila gaan shoppen. Charlie had voor mila handschoenen, nog een muts ook al had mila er al zoveel, lekkere warme kousen. Niet dat het in België rap gaat sneeuwen, je weet maar nooit. Mila nam de handschoenen , de pul , de mutsen en kousen. Jonas zette alles in de zak. Ze waren een top team. 'Ik denk wel dat ik alles heb', zei mila 'En anders moet ik het daar maar kopen hé'. 'Ik denk dat ik mijn spullen ook maar is ga inpakken', zei Jonas. 'Om hoe laat kom je me morgen ophalen?', vroeg mila. 'Om 8 uur, is dat goed voor jou?', vroeg Jonas. 'Ja, perfect ik kijk ernaar uit', zei mila. Ze gingen naar beneden naar de deur. 'Tot morgen dan', zei mila. 'Tot morgen', zei Jonas. Hij ging naar huis.
