Charlie en ik wandelen rond in het park. 'Charlie, nog eens sorry, ik weet dat ik een beetje té verliefd bezig was', verontschuldig ik mij voor de zoveelste keer. 'Een beetje?!', vraagt ze ongelovig. Ik rol met m'n ogen. 'Veel té verliefd', zeg ik. 'Wel schattig! Waarom lopen jullie nooit eens hand in hand of knuffel je niet als ik erbij ben?', vraagt ze geïnteresseerd. 'Ik wil niet dat heel de school over ons weet, het moet gewoon onder ons blijven, niemand moet zich met onze relatie moeien', zeg ik. Ze knikt. Ik neem haar mee naar een bankje. 'M'n voeten doen pijn van het dansen', leg ik uit. Ze lacht. 'Dan moet Jonas je voeten masseren', zegt ze met een knipoog. 'Dat lijkt me nog geen slecht idee', glimlach ik. Charlie wordt gebeld. Ze staat op en gaat een beetje verder staan. Ik weet niks van wat ze zeggen.
"Charlie?" -J-
'Ja, Jimmy? Ben je al begonnen met de kaarsjes?' -C-
"Ik heb de kaarsjes, maar wat moet ik ermee doen?"-J-
'Op tafel leggen, het salontafeltje, op de grond,...' -C-
"Maar wat als ik ze aandoe en ik er een laat vallen?! Wat als ik heel het appartement opbrand?!"-J-
'Rustig Jimmy, ik weet dat je het kunt, en als je klaar bent bel je Jonas en zeg je dat mila hem nodig heeft, als hij onderweg is vertrek jij en dan komen wij eraan' -C-
"Bedankt Charls"-J-
Ze komt terug naar mij toe. 'Wie was dat?', vraag ik nieuwsgierig. 'Jimmy', zegt ze. Ze doet raar. 'Is alles oké?', vraag ik. 'Ja hoor', ze kijkt even naar haar gsm die oplicht. 'Gaan we anders naar je thuis? Ik heb het koud', zegt ze. Ik hef m'n schouders op en sta recht. We wandelen rustig naar huis. Ik zie Charlie vaak op haar gsm kijken. 'Zeker dat alles oké is?', vraag ik nog eens. Ze reageert niet ze trekt me mee binnen. 'Ga je nu nog iets zeggen?', vraag ik opdringerig. Ik doe de deur open en Charlie duwt me naar binnen en trekt de deur achter me dicht.
Ik klop een aantal keren op de deur, voordat ik rondom me keek. Ik ruik de geur van vuur. Ik zie vele kaarsjes twinkelen. In het midden van de kamer zie ik Jonas staan. Hij kijkt me met een glimlach aan. Ik ga naar hem toe en grijp z'n shirt vast. 'Heb jij hiervoor gezorgd?', vraag ik lief. Hij schud z'n hoofd. 'Ik heb geen idee, Jimmy had me gebeld dat je me nodig had', zegt hij. Tuurlijk, Charlie. Ik heb toch de allerbeste vriendin. 'Dat hebben ze weer goed geflikt', ik kom nog dichter. Er zijn nog enkele centimeters tussen ons. 'Dit...dit heb jij goed geflikt', zei Jonas en overbrugde de overgebleven afstand. Het was maar een klein kusje. Ik kijk sip. 'Is dat alles?', ik kijk hem met puppy oogjes aan. 'Wie zegt dat ik uitgesproken was?', vraagt hij met een wenkbrauw omhoog. Ik doe teken dat ik zal zwijgen. 'Dus..waar zat ik? Ohja ik denk dat ik het weer weet.. En dit..heb jij ook weer goed geflikt', vertelt hij. Hij laat me achterover leunen, maar net iets te ver achterover. Hij valt bovenop me en we belanden op de grond. Ik moet lachen. M'n simpele lach vormt zich om in een slappe lach. 'Je hebt zo hard gefaald', lach ik. Hij glimlacht. 'Wat was je nu eigenlijk van plan?', vraag ik nieuwsgierig. 'Ik zal nog is proberen', zegt hij. Hij legt zijn lippen op de mijne en deze keer langer dan de eerste. Dat is al beter denk ik in mezelf.
'Wat heb jij tegen morgen?', vraagt hij. 'Ik moet een choreo dansen op punten', zeg ik. Hij glimlacht. 'Wil je het is voor doen?', vraagt hij schattig. 'Omdat jij het bent', zeg ik. Ik zoek het liedje op. Als ik het heb gevonden laat ik het afspelen. Ik zet me klaar. Alle oefeningen heb ik tot in de puntjes uitgewerkt. Mijn concentratie is niet honderd procent. Er is dan ook iemand die me afleid. Ik zie hem tijdens m'n dans op me afkomen. Op een gegeven moment omhelst hij me. Ik stop de dans en ga mee op in de omhelzing. 'Sorry, ik had gewoon even een knuffel nodig', zegt hij in de knuffel. 'Het is oké', zeg ik zacht. Hij wrijft met z'n hand over m'n rug. Dit is zo rustgevend. Zo'n knuffels als deze zijn de beste. Geen woorden, maar daden. Ik zet de muziek af. Hij klaagt dat hij moe is. 'Dan moet je slapen', zeg ik simpel. 'Maar ik wil niet slapen', zeurt hij. Ik heb toch altijd zo van die goede ideetjes. 'Ik ben ook best wel moe', ik gaap gespeeld. 'Zullen we anders even televisie kijken?', vraag ik. Hij knikt. We gaan in de zetel zitten en doen de televisie aan. Ik kruip tegen hem aan en leg m'n hoofd op z'n borstkas. Ik hoor zijn hart sneller bonken. Ik glimlach. Ik val sneller in slaap dan ik had verwacht.
Ik kijk naar mila. Ze heeft haar ogen dicht. Ik bind m'n armen om haar heen en ik geef haar een kusje op haar muts. De televisie zet ik uit en al snel val ik ook in slaap.
***
Er worden kusjes in m'n nek gedrukt. 'Hhhmm', ik geniet ervan. Hij trekt m'n muts van m'n hoofd. Ik grijp met m'n ogen dicht naar m'n muts. Ik moet dan toch m'n ogen openen om hem te pakken te krijgen. Ik draai me op m'n andere zij, met m'n gezicht naar hem gericht. 'We hebben vandaag school', deelt hij mee. 'Wat is dat? Nog nooit van gehoord!', zeg ik. Ik duw me weer dicht tegen hem aan en doe m'n ogen weer dicht. 'Nog heel even dan', mompelt hij. Met een glimlach val ik weer in slaap.
Ik ruik de geur van een gebakken eitje. 'Mila, mila,...', wordt er gefluisterd aan mijn oor. Ik doe alsof ik nog slaap, maar m'n glimlach kan ik niet onderdrukken. Hij kust me. Ik beantwoord z'n kus vrijwel meteen. 'Opstaan', zegt hij als z'n lippen van de mijne zijn. Ik zucht diep. Ik leg er mij uiteindelijk bij neer dat hij gewonnen heeft. Ik doe m'n ogen open en volg de geur van een vers ontbijt. Ik kom uit bij een mooi gedekte tafel met vele lekkere koeken en vers geperst fruitsap. 'Heb jij dit allemaal voor mij gedaan?', vraag ik ongelovig. Hij komt baast me staan. 'Nee, het waren de kabouters', zegt hij sarcastisch. 'Oh, dan zal ik jou geen kusje geven, als ik de kaboutertjes zie zal ik ze bedanken', knipoog ik. 'Eet nu maar, straks komen we te laat', zegt hij. Ik giechel. 'Van mij mag je vertrekken', test ik hem. Hij schud zijn hoofd. 'Jij weet even goed als mij dat ik jou nooit alleen zal laten', zegt hij lief. Ik smelt. Weeral. 'Schatteke toch, waarom ben je zo lief?', vraag ik. Hij wijst naar het ontbijt en kijkt me streng aan. Ik doe m'n handen onschuldig omhoog. Ik ga aan de tafel zitten en vul m'n bord vol lekkers. Terwijl ik eet is Jonas zich gaan omkleden. Daarna ga ik naar de badkamer.
We nemen onze rugzak en gaan de deur uit. 'Heb je je mama eigenlijk verwittigd dat je bij mij bent gebleven?', vraag ik. Zijn ogen worden groot. 'Oepsss'. 'Slimme jonge', ik tik hem op het achterhoofd. 'Dat gaat wat worden als ik thuiskom', lacht hij. Ik snap hem nu echt niet. 'Je moeder zal zich wel veel zorgen maken eh! In haar plaats zou ik nu de politie al gebeld hebben om u als vermist op te geven!', zeg ik bezorgd. Hij verstrengelt z'n vingers in de mijne en streelt met z'n andere hand m'n wang. 'Het komt wel goed, ik zal iets naar haar sturen', ik glimlach zachtjes en liefkoos z'n strelende hand langs m'n wang. Hij legt een verloren gelopen pluk haar weer achter m'n oor. Gelukkig vervolgen we onze weg naar het DAM.
Lieve lezers!
Vandaag schrijf ik exact 1 jaar aan The story of mila!
Ik ben heel blij dat ik jullie heb!
Zonder jullie zou ik denk ik niet een jaar lang schrijven!
En ik beloof jullie dat er nog veel komt!
Bedankt!
Groetjes rune!
Ik hou van jullie! ❤️
