'Een nieuw nummer...dus dat wilt zeggen dat...', zei mila. 'De geesten terug zijn', zei Jonas. -waarom net nu, mila heeft rust nodig, ze kan moeilijk nu mee op onderzoek uit gaan en zingen- dacht Jonas. 'Heb je een pen mee?', vroeg mila. 'Weet je zeker dat je dit wel wilt doen?', vroeg Jonas. Mila knikte. De geesten hadden hun nodig. Jonas gaf mila een pen en een blaadje papier. Mila schreef alles op. 'Het gaat sowieso over een vrouw', zei mila. 'Zover was ik nu ook al', lachte Jonas. 'gaan we dat straks niet gewoon doen en nu genieten, ik heb je wel net ten huwelijk gevraagd eh, de geesten moeten dat moment weer is verpesten, bedankt opa', zei Jonas ironisch. Mila lachte. 'Je hebt gelijk, laat de geesten maar even wachten', zei mila. 'Zou de rest het niet moeten weten?', vroeg Jonas. 'Je zegt tegen mij dat ik over de geesten moet zwijgen en je begint er zelf over', zei mila met haar armen gekruist. 'Ja, ja, je hebt gelijk..., zullen we iets gaan drinken?', vroeg Jonas. 'Ja, is goed en trouwens Jonas, ik heb altijd gelijk', knipoogde mila.
'Jimmy! We hebben een nieuw liedje doorgekregen van de geesten!', zei Jonas door de telefoon. Ze waren net thuis gekomen en Jonas kon niet snel genoeg Jimmy bellen. 'Wat?! De geesten?! Hoe?!', vroeg Jimmy. 'Kom naar m'n huis, neem Charlie ook mee en als je Alex kan bereiken, zeg dat die dan ook moet komen want hij neemt zijn gsm niet op', zei Jonas. Jimmy bevestigde dat hij ging komen en legde af. 'Er zal toch niks met Alex gebeurd zijn?', vroeg mila bezorgd. Jonas legde z'n handen op haar schouders. 'Wees gerust Alex komt wel op z'n pootjes terecht', zei Jonas. Hij gaf mila een kusje op haar voorhoofd. 'Weet je wat mij nu opvalt? Nu dat je zo bezorgt bent om Alex', vroeg Jonas. Mila schudde haar hoofd. 'Dat je moederinstinct naar boven komt', zei Jonas. Mila glimlachte. 'Denk je dat echt?', vroeg mila. 'Ik weet het zeker, het zat al altijd in jou, ik weet zeker dat ..', Jonas wou de naam zeggen, maar mila hield haar hand voor z'n mond. 'Waarom mag ik de naam niet zeggen?', vroeg Jonas. 'Wie weet hangen hier wel camera's op of misschien is iemand ons aan het bespieden', zei mila met grootse bewegingen. 'Jij bent al even erg als Charlie', zei Jonas. 'DAT HOORDE IK', riep Charlie van aan het raam. 'Zie je, ik had gelijk', zei mila. Jonas liep naar de deur en trok die open. Charlie was heel enthousiast om hun weer eens te zien. 'Waarom moesten Jimmy en ik zo snel naar onze favoriete tortelbevers komen?', vroeg Charlie. Jimmy kwam ook binnen. 'Kom je erbij zitten Jimmy? We hebben groot nieuws!', zei Jonas bloedserieus. Jimmy en Charlie keken elkaar bang aan. 'Buiten het feit dat Jonas daarnet me ten huwelijk vroeg...', mila was nog niet uitgepraat of Charlie vloog al om haar hals. 'Ik ben zo blij voor je', zei Charlie. 'Charlie! Daarvoor heb ik je niet laten komen! De geesten zijn terug', zei mila. 'Wat?! Hoe kan dat?! Tekst?! Heb je al aanwijzingen?!', vroeg Jimmy. Mila schoof de tekst onder z'n neus. Charlie keek met hem mee. 'We weten dat het over een vrouw gaat, maar meer weten we niet', zei Jonas. Jimmy bestudeerde de tekst grondig. 'Het gaat sowieso over de Free birds, misschien over iemand zijn vrouw? Belle was toch ook een lied over Vermeer, dat gemaakt was door Vic voor haar', zei Jimmy. 'Slim jumbo, maar van wie?', vroeg Jonas. Iedereen keek nadenkend naar de vloer. Niet dat het patroon van de vloertegels een antwoord zou geven. 'Misschien kan Alex iets zien wat wij niet zien?', zei Charlie. 'Ja, maar ik heb geen flauw idee waar hij nu is', zei Jonas. Mila dacht aan een plek. Alex had dat haar toevertrouwt. Hij zei dat als hij plots helemaal niet bereikbaar zou zijn, dat hij dan op die plek aan het nadenken is. Over wat er allemaal gebeurd. 'Ik weet waar hij is', zei mila. Ze stond recht en ging al richting de deur. De rest volgde. 'Het is beter dat ik alleen ga, hij had het me toevertrouwt dus ik wil zijn vertrouwen niet schenden', zei mila. De anderen begrepen het. Mila gaf Jonas nog snel een zoen en vertrok.
Alex zit aan de rand bij het water. Een plek waar Brandon en mila nog hadden geoefend. Een plek waar er tussen hen een misverstand gebeurde. Mila snapte echt niet wat haar toen bezielde. Ze kwam naast Alex zitten. Alex keek even op. 'Wat ben je aan het doen?', vroeg mila. 'Ik bekijk foto's van aan zee', zei Alex. Hij zette het scherm in het midden zodat mila mee kon kijken. Mila keek met een glimlach mee. Ze vond het leuk om Alex te zien lachen. 'Waar is dat?', vroeg mila nieuwsgierig. 'Dat is het huis waar ze woont, vroeger was het een vakantiepark en nu zijn het gewone huizen, elk huisje heeft een naam, dat bleef wel nog over van het vakantiepark', zei Alex. Hij had een hele uitleg van Hanne gekregen. 'Hoe noemt haar huisje?', vroeg mila. Ze dacht wel dat het hem goed zou doen om met iemand erover te praten. 'Het heet het windhuis', zei Alex. 'Windhuis', herhaalde mila zacht. De tekst! 'En wie woont er daar allemaal?', vroeg mila. 'Ze woont daar samen met haar ouders en haar grootmoeder', zei Alex. 'Waarom?'. 'Dat is het Alex! Je bent geweldig!', zei mila en gaf hem een kus op de wang. 'Ik snap het niet', zei Alex. 'We hebben een nieuw lied gekregen van de geesten en daar staat met de haren in de wind in en volgens mij bedoelen ze dat windhuis en het lied gaat over een vrouw, waarschijnlijk de vrouw van een van de Free birds, ik denk dat Hanne haar grootmoeder de vrouw van een van de Free birds is', zei mila. 'Dus we gaan weer naar zee?', vroeg Alex. Mila knikte met een glimlach. 'Wanneer vertrekken we?!', vroeg Alex. 'Overmorgen? Is dat goed?', vroeg mila. Alex kon zijn geluk niet op. 'Bedankt mila!', zei Alex.
