Mila stapte het bad in. Haar buik kwam zeker tien centimeter of meer boven water. Meer water kon ze niet laten stromen. Anders zou haar hoofd niet boven water blijven. Ze genoot ervan. Dat lekker warme bad. Na een kwartiertje er in dobberen laat ze het water langzaam wegstromen. Bij die beweging krijgt mila een harde steek door haar hele lijf. Voor terug te gaan liggen botste ze nog tegen de kraan. -ja, dat moet ook persé nu-. Daar voelde ze niks van. Het enige wat ze voelde is dat de baby elk moment kon komen. Ze was er nu echt zeker van: haar water was gebroken.
*
Jonas en de andere drie zitten in de kelder. Normaal stuurt mila elke middag een lief sms'je naar Jonas. Altijd stipt op hetzelfde moment. Deze keer heeft hij er nog geen gekregen. Jonas verzinkt in z'n gedachten. -mila zal dat niet zomaar vergeten een berichtje te sturen, het is altijd op het zelfde uur dat ze stuurt, dat zal niet ineens veranderen, dit wilt maar één ding zeggen-. 'Er is iets met mila', zei Jonas. Hij stond op en liep de kelder uit. De andere drie keken elkaar aan. Als dat echt zo is dan moeten ze hun vriendin helpen. Ze stonden ook op en liepen Jonas achterna.
Mila schreeuwde haar longen uit het lijf. Het kon ieder moment gebeuren. Maar ze wou niet dat het gebeurde zonder Jonas. Ze zou gewoon uit het bad willen stappen en hem bellen. Maar het deed te veel pijn. -komaan Jonas-. De pijn werd heviger. 'Rustig m'n meisje, papa komt zo', zei mila.
Jonas draait de sleutel in het sleutelgat. Direct als hij binnen was begint hij mila te roepen. Mila riep dat ze in de badkamer was en dat hij NU moest komen. Jonas stormde de trap op. Hij kwam de badkamer binnen en keek naar mila. Ze knikte. Dat was het teken dat ze hadden afgesproken voor als het moment aangebroken was dat ze dat kon doen. Jonas nam haar hand vast. 'Het komt goed!', beloofde Jonas. 'Adem rustig in en uit', zei Jonas. Charlie kwam naar boven. Ze had geen flauw idee wat er gaande was. Charlie haar ogen werden groot als ze het dilemma voor haar zag. 'Charlie, bel de ziekenwagen!', beval Jonas. Zonder tegenspraak nam Charlie haar gsm uit haar zak en belde onmiddellijk de ambulance. Ze waren onderweg. Charlie liep de trap af naar Jimmy en vertelde het hem.
Mila kon het niet meer tegenhouden. Met alle macht die in haar lijf zat perste ze. Haar hoofd werd vuurrood ban de inspanning. Jonas keek machteloos toe. 'Komaan mila, je mag knijpen zo hard je maar wilt in m'n hand, ik vind het echt niet erg!', zei Jonas. Mila haar greep om z'n hand werd steviger. Ze ademde nog eens goed in en kneep haar ogen toe. Jonas zijn lach van blijdschap kon hij niet onderdrukken. Hij zag het hoofdje al voor een stuk. 'Goed zo mila, nog een keer en je bent er denk ik vanaf', zei Jonas. Mila knikte. Ze keek Jonas met tranen aan. Weer deed ze hetzelfde als vorige keer. Deze keer met veel meer kracht en veel langer. Ineens werd een hele last uit haar lijf verwijderd. Mila deed een oog weer open. Bij het horen van gehuil was ze er zeker van. 'Is het me gelukt?', vroeg mila. 'Ja, lieverd! Het is je gelukt!', zei Jonas onwaarschijnlijk trots. Jonas ging naar het meisje toe. Hij nam een handdoek uit de kast. Hij hief haar voorzichtig op. De navelstreng hing er nog aan. Jonas wist niet wat hij ermee moest doen, dus hij wacht liever tot de ziekenwagen er is. 'Die komen ook goed op tijd', zei mila al lachend. 'Ik zou je haar graag willen aangeven maar ik wil niet dat er iets verkeerd gebeurd met de navelstreng', zei Jonas. 'Ik begrijp je wel', zei mila. Mila glimlachte. Jonas straalde. 'Nu ga ik het je niet meer kwalijk nemen als je de naam nu wel zegt', zei mila. Jonas zijn mondhoeken kwamen omhoog. 'Mag ik? Please?', vroeg Jonas. 'Ja, tuurlijk, nu is ze geen geheim meer', zei mila. 'Dag m'n kleine Lotte', zei Jonas. Hij streelde haar wangetje. Lotte nestelde haar tegen z'n borstkas. 'Ze krijgt al dezelfde gewoontes als jou', grinnikte Jonas. Mila lachte. 'Je hebt dat alweer prachtig gedaan, ze lijkt wel op jou', zei Jonas. 'Ook op jou', zei mila. Lotte doet heel voorzichtig een oogje open. Jonas z'n mond valt open. 'Oké, mila jou ogen zijn mooi, maar mooier als die van Lotte zal niemand kunnen', zei Jonas. Hij draaide het gezichtje naar mila. Mila verdronk in Lotte haar ogen. Charlie kwam de trap weer op. 'Ze zijn er', zei ze. Charlie kon niet geloven wat ze zag. 'Is ze dit werkelijk?', vroeg Charlie. 'Ja, vers van de pers', lachte Jonas. 'Ik lig hier fijn, voor jullie vind ik het niet erg, maar de verplegers hoeven mij ook niet helemaal naakt te zien hé?!', zei mila. Jonas overhandigde Lotte heel voorzichtig aan Charlie. Jonas nam snel een andere handdoek en deed die om mila heen. 'Ik ben zo fier op jou', zei Jonas en gaf haar een welverdiende kus. De verplegers kwamen de trappen op. Ze zochten naar de badkamer. Al snel vonden ze die. Ze keken eens goed rond hun. Ze zagen de baby die nog vast hing aan de navelstreng en wisten meteen wat te doen. Ze haalden een soort van schaar boven. 'Het is normaal gezien altijd de vader die de navelstreng afknipt', zei een verpleger. Jonas kreeg al stress. Hij nam de schaar in z'n handen en knipte zorgvuldig. Hij zuchtte opgelucht en gaf de schaar terug. 'Als je wilt kom je nu mee naar het ziekenhuis of je blijft hier en er komt thuisverpleging', zei een verpleger. 'Ik zal liever hier willen blijven', zei mila vastberaden. 'Oké, straks komt er iemand haar gewicht wegen, de lengte meten en al die soort dingen', zei hij. Mila knikte. De verplegers gingen weer naar buiten.
