Charlie is volop in de weer door de geboorte. Elke vraag die ze aan haar stellen moeten ze wel drie keer herhalen voor ze het heeft gehoord. 'Charlie. Waar zit je met je hoofd?!', vraagt meneer Thijs. Charlie heeft geen idee wat ze moet zeggen. Ze weet dat het nu moeilijk nog geheim kan blijven, maar dan nog. 'Heeft mevrouw Vanderdonck dat dan nog niet vertelt?', vraagt Charlie zo normaal mogelijk. 'Bedoel je over dat van mi..', Charlie onderbreekt hem. 'Ja. Dat. Ik ben gewoon heel trots', ze hoopte zo hard dat niemand zou vragen naar waarom ze zo trots is. Maar dat moet net wel gebeuren. En van wie dan ook.. 'Wat is er dan gebeurt?', vraagt Brandon fluisterend aan haar. Brandon zit achter haar en Charlie doet alsof dat ze niks heeft gehoord. 'Charlie?! Wat is er gebeurt?! Ik weet dat het om mila gaat! Wat is...is ze bevallen?', vraagt Brandon iets harder. Charlie laat haar hoofd rustig zakken en zucht hoorbaar. 'Ja dus', zegt hij triest maar een glimlach kan hij niet onderdrukken. Hij is heel blij voor haar. Ze krijgt een mooie toekomst met Jonas. Jonas is een hele lieve jongen en zorgt heel goed voor mila. Hij had liever gehoopt dat het kind van mila en hem was maar mila is gelukkig en hij hoeft niet in de weg te staan voor haar geluk. 'Proficiat!', zegt hij zacht. 'Hoe noemt ze?'. 'Kent opletten!', zegt meneer Thijs.
Op het einde van de schooldag kan Charlie niet snel genoeg thuis zijn. Haar hersenen zitten vol ideeën en het lijkt erop dat haar hoofd kan ontploffen. Haar fantasiewereld zit vol galopperende eenhoorns en glitterwolken. Een hele wereld in het roos. Als ze thuis is doet ze haar laptop open en zoekt een website op om geboorte kaartjes te maken. Ze zoekt alle sites af naar eenhoorns. Net als ze het wilt opgeven ziet ae de perfecte kaart. Er staat een leuke eenhoorn op en de hoorn en de vleugels zijn van goud. Deze is perfect. Ze begint de naam in te geven en...Oh de gegevens heeft ze nog niet. Het idee dat ze nu naar mila gaat gaan voelt zo goed. Haar petekind. Lotte. Lotte Van Loo. Klinkt wel goed. Ze neemt een blok papier in een zak mee en een pen. Als ze alles heeft om Lotte haar gegevens op te schrijven vertrekt ze. Haar huiswerk van het DAM kan haar momenteel niet echt schelen. Liever een mooie geboortekaart dan huiswerk maken. In een minuutje staat ze al buiten. Klaar om te vertrekken naar mila.
De bel gaat. 'Ik ga wel open doen', zegt Jonas. Ik glimlach naar hem als bedankje dat ik niet hoef te gaan. Lotte slaapt nog. Ik hoor een stem die ik uit de duizenden ken. Enthousiast, vrolijk en opgewekt. Charlie. M'n beste vriendin en ook de meter van m'n kind. Ik ben zo blij met m'n vrienden! Niemand kan ze vervangen! Ik hoor dat Jonas aan het bellen is naar Jimmy om te vragen of hij ook is wilt komen. Terwijl komt Charlie naar boven. Als ik haar zie knuffelen we elkaar te pletter. Dit heb ik zo gemist. 'Ik ben zo blij dat je er bent', zeg ik oprecht. 'Ik ook, ik bedoel dat ik blij ben dat ik nu bij jou..', ratelt ze. 'Ik snap je wel', zeg ik om het haar niet te moeilijk te maken. Ze verbreekt onze langdurige knuffel en wandelt richting de wieg. Het is mooi om te zien dat de normaal zotte, enthousiaste, gekke meid zo rustig en teder bij haar kan zijn. Charlie heeft een goed hart. Een heel mooi hart. Ik mag blij zijn met een vriendin als zij. Op zo'n momenten als deze weet ik wat vrienden echt voor me betekenen. Dat ze er voor me zijn. Ik had nooit gedacht dat er ooit mensen om ze zouden geven en van me zouden houden. Maar het is toch gebeurd. Ik kom naast Charlie staan en kijk naar haar. Ik zie dat een traan haar ooghoek verlaat. 'Charlie, wat is er?', vraag ik. Ik zie ze naar Lotte staren. Haar tranen stromen meer en meer en er worden snikken bij gemengd. Ik streel met m'n hand over haar rug. Als ik dit doe smijt ze haar armen om me heen. Ik laat haar uithuilen. Ik weet dat ze vaak haar verdriet verstopt en bang is om het te tonen dus is het wel goed dat ze is goed kan uithuilen. Dat zal haar deugd doen dan dat ze opgekropt zit met verdriet. 'Ik..mis..ik..mis Felix', stottert ze. Ik begrijp het. Ze was zijn grote zus. Ze heeft hem "zien" geboren worden. Hem zien opgroeien. Ik verstevig onze knuffel. Ik hoor voetstappen onze kant uit komen. Ik trek me er niks van aan. 'Sorry', zegt ze zacht. Ik kijk haar recht in haar blauwe, door het huilen ook een beetje rode, ogen aan. 'Jij moet geen sorry zeggen. Ik begrijp hoe je je voelt. Je kan altijd bij mij terecht dat weet je toch!... Bever', bij dat laatste lachen we zacht. Ik hoor een kuch van een lage mannen stem. Ik draai me nu toch om. Jimmy en Jonas staan in het deurgat. Ze weten niet echt welke houding aan te nemen. Ik kijk van hen naar Lotte en zie dat Lotte naar Charlie kijkt. 'Charlie zou jij haar is willen vastnemen?', vraag ik. Dat zou haar gedachten kunnen verzetten en ik zie ook dat Lotte dat wel graag zou willen. De droevige Charlie wordt ineens omgetoverd tot de gelukkige bever. Ze neemt Lotte in haar armen en wiegt haar heen en weer. De jongens komen de kamer verder in. Jimmy gaat naar Charlie. Hij had Lotte nog niet echt gezien door de rare omstandigheden. Ik smelt als ik hun bezig zie. Jonas geeft me een kusje op m'n voorhoofd. Als hij dat doet sluit ik m'n ogen en geniet. Binnenkort zouden we nog moeten vechten om met Lotte te zijn. Ik lach om de gekke bekken die Jimmy zit te trekken. Ik hoorde altijd verhalen dat baby's altijd huilen en kei veel lawaai maken, maar ik ben blij dat Lotte zo niet is. Ik zie Charlie haar gezichtsuitdrukking veranderen. 'Oh mila! Ik was bijna vergeten waarvoor ik hier ben! Ik moet weten hoeveel ze weegt, hoe groot ze is en dat soort dingen!', zegt ze. Ik neem het blad met al haar gegevens en geef het aan Charlie. Ze schrijft het nog sneller over dan dat ze schrijft bij een examen op het DAM. 'Ik heb het perfecte geboortekaartje gevonden! Ik ben ermee bezig! Ten laatste op het einde van de week zijn ze in de brievenbussen te vinden', zegt ze trots. Ik glimlach. 'Ik heb nog een vraagje. Wil je een babyborrel? Of wil je liever thuisbezoek? Een babyborrel kan wel heel druk worden en ik weet niet of dat goed is voor Lotte', zegt ze. Zo te horen heeft ze het antwoord eigenlijk al voor mij. 'Ja, misschien is thuisbezoek gemakkelijker', knipoog ik. 'Kom Jimmy. Dan kan je me met het kaartje helpen en dan kiezen we de suikerbonen!', zegt Charlie enthousiast. Ik lach. 'Als wij dat toch mogen doen eh?', vraagt ze me. Ik knik. 'Doe maar wat je wilt met die suikerbonen'. Enthousiast trekt ze Jimmy met haar mee.
( de geboortekaart kan je hier vinden: http://lm.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.studiolieveling.nl%2Fa-40298832%2Fmeisje%2Fgeboortekaartje-eenhoorn-roze-goud%2F&h=VAQHEk0i8&s=1 )
(Volgend deel en vorig deel heb ik al eerder geschreven dus daarom kan je het niet vinden na het vorige deel dus dan moet je dat even zoeken. Dus ook als je dit verhaal zou herlezen moet je 'een droom die uitkomt' en 'die ene man' overslaan en pas op het laatste lezen. Oké, ja, volgend deel noemt 'die ene man' het kan nog veranderen. Het is nog niet klaar dus dat deel ga ik niet hierna meteen publiceren. Nog eventjes geduld. Na volgend deel gaat er iets gebeuren dat heel het verhaal verandert dus wees voorbereid. Ik ga niks verklappen. Maar het zal echt ALLES veranderen. Alles. Groetjes rune xxx)
