Wanneer ze eindelijk slapen begint mila te dromen.
Mila's droom
Mila wordt wakker en ziet dat ze zich ergens bevind waar ze nog nooit is geweest. Ze wilt een stap vooruit zetten maar dat lukt niet. Haar handen zitten vastgebonden. Vastgebonden met nog een paar handen. Mila doet haar uiterste best om die handen vast te nemen. Het lukt. 'Jonas?', vroeg mila rustig. Jonas kneep zachtjes in mila haar handen. Ze zaten vast rond een boom. Er kwamen doorzichtige mensen. Je zag alleen dat ze voorwerpen vast hadden. Er had er één een camera vast, een ander een scherm en nog één een mes. Het scherm werd voor Jonas gezet. De camera voor mila en die met het mes kwam naar mila toe en zette het mes aan haar keel. De camera was aan. Het beeld op het scherm kwam te voorschijn. Mila was te zien op het scherm. Jonas panikeerde toen hij zag dat er een mes aan haar keel was. 'Laat haar gaan!', zei Jonas. 'Jij zegt het geheim van de ghost rockers of je vriendinnetje gaat eraan', zei een doorzichtig iemand die met het mes in z'n handen stond. 'Zeg het niet!', riep mila. 'Zwijg!', beval de doorzichtige man. Niemand beveelt mij wat ik moet doen! Dacht mila en shotte de doorzichtige man heel hard. De doorzichtige man viel op de grond van de pijn. Mila ging met haar ene voet op het mes staan en de andere voet op z'n doorzichtige hand. Daardoor opende hij z'n hand en schoof mila het mes uit z'n hand. 'Jonas?', fluisterde mila. 'Ja?', fluisterde hij terug. 'Ga zo ver als je kan naar beneden, zo kan ik het mes pakken', fluisterde mila. Jonas deed wat ze zei. Uiteindelijk kon ze het mes pakken. De doorzichtige man stond op. Ze wisten het niet echt maar toen hij begon te spreken wisten ze het. Mila was voorzichtig bezig met het touw door te snijden. Het was gelukt maar mila ging een teken geven wanneer ze gingen wegrennen. De doorzichtige man zette een stap dichter naar mila. Jonas wachtte niet meer op het teken en trok mila mee. Het kon ook niet anders want ze waren nog aan een hand vastgebonden. Ze liepen en liepen en liepen...
'Goedemorgen?!', zei Jonas voor de derde keer. 'Mila!'. Ze schoot wakker. 'Oké?! Je lijkt precies van een andere planeet te komen', zei Jonas. 'Ik had een droom', zei mila. 'Een droom?', herhaalde Jonas. 'Ja', zei mila en vertelde heel de droom. 'Mila, één ding weet ik nu zeker', zei Jonas. 'Wat?', vroeg mila. 'Dat je heel veel fantasie hebt', zei Jonas. 'Seg!', zei mila. 'Maar in je droom was je ook een heldin, mijn heldin', zei Jonas. 'Nee, ik red mezelf...', zei mila. Jonas legde z'n vinger op haar mond om haar te laten zwijgen. 'Het is goed! Het is goed, heb je voor de rest goed geslapen?', vroeg Jonas. 'Voor die paar uren dat ik geslapen heb goed', zei mila en begon lichtjes te blozen. 'Bij mij hetzelfde', zei Jonas. 'Pak me nog is vast', zei mila. Jonas deed z'n armen om mila heen. 'Bedankt voor gisteren en alle andere dagen dat je bij me bent', zei mila. Ze keken elkaar in de ogen en gaven elkaar een kusje. 'Bedankt voor vannacht', zei ze nog zacht. Er werd geklopt op de deur. Jonas en mila keken elkaar aan. Wie zou dat zijn? Mila ging het bed uit, nam een handdoek en bond die om haar heen. Ze deed de deur open. De vrouw van de balie kwam melden dat hun buur in het hotel last had van geluidsoverlast en vroeg of ze daar ook last van hadden. Mila schudde direct haar hoofd ook al denkt ze waarvan het kwam. De mevrouw ging terug weg. Mila sloot de deur en begon meteen te lachen. Ze veegde een traantje weg die kwam door het lachen. 'Wat was er?', vroeg Jonas verbaasd. Mila zwaaide met haar hand dat het niet belangrijk was. Ze probeerde dat zo snel mogelijk te vergeten en ging zich omkleden. Ze haalde een mooi kleedje uit de kast en trok die aan. Ze kamde ook haar warrige haren. Jonas klopte op de badkamer deur. 'Je mag binnenkomen hoor', zei mila. Jonas kwam binnen. 'Je hoeft echt niet te kloppen hoor', zei mila. 'Bij Alex vind je het altijd erg als hij binnenkomt zonder te kloppen', zei Jonas. 'Maar jij bent Alex niet', zei mila. 'Jij mag doen wat je wilt, ik heb geen geheimen voor jou', voegde mila eraantoe. 'Ah nee? Wat zei die vrouw dan?', vroeg Jonas. Mila twijfelde. 'Moet ik het echt zeggen? Het is zo gênant', zei mila. 'Oké, je hoeft het niet te zeggen', zei Jonas begripvol. 'Gaan we vandaag naar ergens speciaal?', vroeg Jonas. 'Misschien, gisteren heb jij mij verwent en verrast en nu is het mijn beurt, we gaan inderdaad ergens naartoe maar dat is vanavond pas', zei mila. 'Mag ik weten waar?', vroeg Jonas nieuwsgierig. 'Dat zul je vanavond wel zien', zei mila. Jonas nam mila rond haar middel vast. 'Please?', smeekte Jonas. 'Nee, ook al ga je op u blote knieën smeken dan nog zeg ik het niet', zei mila. 'Zoals jij wilt', zei Jonas en gaf haar een kusje. 'Ga je u nog aankleden of hoe zit het?', vroeg mila. 'Jaja', grapte Jonas. Mila ging de badkamer uit en dekte de tafel. Even later kwam Jonas uit de badkamer. 'Amai! Wat zie jij er fantastisch uit!', zei mila vol bewondering. 'Jij dan! Jij ziet er verrukkelijk uit! Je bent net een prinsesje!', zei Jonas. Mila grinnikte. 'Verrukkelijk'. Ze aten wat. 'Wat gaan we nu doen?', vroeg Jonas. 'Samen verbranden in de zon, zandkastelen bouwen', zei mila al lachend. 'Leuk idee!', zei Jonas. 'Dat was om te lachen hé', zei mila. 'Waarom ook niet?', vroeg Jonas. 'Oké, we zulken dat doen, maar niet echt verbranden', zei mila. 'Nee hoor en anders gooi ik je in de zee, dan zal je wel afkoelen', zei Jonas. 'Ook als je echt in vuur en vlam staat kom ik je redden', voegde hij eraantoe. 'Mijn vuur zal nooit uitdoven en de vonken zullen er altijd blijven afspatten', zei mila. Jonas moest even na denken bij die zin. Wat ze ermee bedoelde. Hij wist het wel na een tijdje. Hun liefde zal nooit overgaan. Ze ruimden de tafel af. Als dat was gebeurt namen ze elkaars hand vast en liepen het hotel uit. 'Wat is het hier toch lekker warm! Dit ga ik zo hard missen als ik terug thuis ben', zei mila. 'Maar we zijn nog niet thuis', zei Jonas. 'Je hebt gelijk, we moeten genieten ban de zo'n en van elkaar nu we nog hier zijn', zei mila. 'Als we thuis zijn dan kunnen we toch ook nog van elkaar genieten?', vroeg Jonas. 'Ja, maar dan zijn we niet alleen en...' Jonas onderbrak haar. 'En dat zullen we zien als we thuis zijn', zei Jonas. 'Je hebt weeral gelijk', zei mila. Ze stapten met hun blote voeten het zand in. 'Dat Spanjaarden nu met een jas rondlopen is kei gek', zei mila. 'Die vinden 22 graden al koud', zei Jonas. 'Spanjaarden zijn raar, zie ons hier zitten met enkel nog wat andere toeristen op het strand', zei mila. Mila vond het zo gek. 'Nu ja, in België zou het nooit zo warm worden als hier, ...', Jonas begon een hele uitleg. 'Het is goed, ik weet dat je slim bent en van alles weet maar ik hoef het allemaal niet te weten', zei mila. Het klonk grover dan het bedoeld was. Jonas zweeg. 'Sorry, het was niet grof bedoeld', zei mila. Jonas kan mila moeilijk iets kwalijks nemen. Hij negeerde haar gespeeld. 'Ik dacht dat ik iemand hoorde maar dat zal ik fout gedacht hebben', zei Jonas. Mila kreeg een ondeugende blik op haar gezicht. Ze gaat voor Jonas staan. Jonas stopt en kijkt over mila heen. Niet zo moeilijk want zo groot is mila nu ook weer niet. Mila zwaait met haar handen voor z'n gezicht om z'n aandacht te trekken. Jonas keek haar in de rapte aan en daarna weer over haar. 'Flauw hoor!', zei mila. Jonas keek weer niet. Haar gezichtsuitdrukking veranderde. 'Als het zo zit', zei mila en liep richting de zee. 'Mila! Het was maar om te lachen', zei Jonas en kon mila nog net bij haar arm grijpen. 'Zo grappig vond ik het nu ook weer niet', zei mila. Jonas nam haar vast en kuste haar teder. 'Je bent zo schattig als je boos bent', zei Jonas. Mila glimlachte. 'Ken je dat gezegde dan niet?', vroeg Jonas. Mila begreep niet wat hij bedoelde. 'Meisjes plagen is liefde vragen', zei Jonas. Op welke manier dan ook, Jonas kan mila altijd voor zich winnen. 'Ja, dat gezegde ken ik', zei mila. 'Dus als ik nog zoiets doe, denk dan an dat gezegde', zei Jonas. Mila knikte. 'Te veel plagen hoeft ook niet', zei mila. Jonas lachte. 'Natuurlijk niet, als ik er zin in heb hé', zei Jonas en knipoogde. 'Ah! Ik voelde me daarjuist eerlijk gezegd heel erg klein', zei mila. Direct nadat mila dat had gezegd hief Jonas mila op. 'Het kan zijn dat je een beetje klein bent maar dat is goed want anders zou ik je niet meer kunnen oppakken', zei Jonas. 'En dat vindt je leuk hé?'. 'Ontzettend leuk! Zeker als jij het doet!', zei mila. Jonas was even vergeten dat ze met Brandon danst. Hij wilt niet echt toegeven dat hij een beetje jaloers is. Maar Brandon zou nooit meer tussen hun kunnen komen! 'Als ik niks had gezegd, zou je dan de zee ingegaan zijn?', vroeg Jonas. 'Niet echt, ik had wel gedacht dat jij me achterna ging gaan', zei mila. 'Ik zou niet gewild hebben dat je kleedje nat werd', zei Jonas en glimlachte. 'Oh! Alleen daarvoor!', zei mila. 'Nee, natuurlijk niet, maar als je wilt ik kan je meteen in het water gooien', zei Jonas al lachend. 'Nee dank je', zei mila. Jonas zette mila met haar voeten op de grond. Ze liepen naast elkaar. Jonas liet z'n hand op mila's rug naar haar achterwerk zakken. 'Seg!', zei mila. Ze verschoot er even van dat Jonas dat deed. Jonas trok direct z'n hand weer weg. Mila had spijt dat ze dat had gezegd. 'Zet je hand er maar terug op hoor, ik was gewoon even geschrokken', zei mila eerlijk. Jonas legde zoals mila het vroeg z'n hand weer op haar achterwerk en liet die daar ook. Ze wandelden een beetje. Mila legde haar hoofd op Jonas schouder. Er was een mooie stilte. Ze zouden elkaar wel duizend keer willen zeggen dat ze van elkaar houden. Dat weten ze wel, daar hoeven ze niks voor te zeggen om te weten dat dat zo is. Een kleine kneep voelde mila. Jonas keek onschuldig weg. Mila schudde haar hoofd. 'Je bent er me eentje', zei mila. 'Heb ik dan iets gedaan?', zei Jonas alsof hij echt van niks wist en met een speelse blik. Mila wilde antwoorden maar Jonas kneep nog is zachtjes. 'Jij deugniet!', zei mila en wees met haar vinger naar Jonas. 'Durf niet te ontkennen dat jij het niet was!', zei mila. 'Oei oei, ja ik was het', zei Jonas. 'Jij moet eigenlijk niet zoveel zeggen! Wie zit er hier heel de tijd met haar hand onder m'n t-shirt te gaan?!', vroeg Jonas maar wist het antwoord eigenlijk al. 'Ik', zei mila en begon een beetje te blozen. 'Misschien zou het beter zijn als we nu stoppen met elkaar te plagen', stelde mila voor. Jonas knikte instemmend. 'Ik hou van je', zei mila nog stil. Ze gaven elkaar een klein kusje. 'Ik ook van jou', fluisterde Jonas. Een wind begon door de warme lucht te waaien. De warmte begon frisser te worden. Het zand schuurde tegen hun benen. 'We zouden misschien beter terug gaan', zei Jonas. Ze keerden terug. Een donderslag was te horen. Geen seconde erna begon het te regenen. Hevig te regenen. Jonas en mila liepen zo snel als ze konden hand in hand en gingen richting hotel. Ze gingen direct naar hun kamer. De regen liep van hun gezichten af. Ze wreven hun gezicht droog aan de handdoek. 'Dus, in Spanje kan het wel regenen, vroeger dacht ik altijd dat hier alleen maar zon was', zei mila. 'Wat is vroeger?', vroeg Jonas. 'Voordat we naar hier kwamen', zei mila en moest blozen. Jonas lachte kort. Zo leuk zou mila het niet vinden als hij haar een soort van "uitlacht". 'Wat nu?', vroeg mila. 'Dat vraag jij aan mij?! Jij bent degene met de verrassing dus jij moet ervoor zorgen dat je weet wat je moet doen', zei Jonas. 'We zullen wel zien, het is vanavond pas dus tegen dan kan het al gestopt zijn', zei mila. 'Is goed', zei Jonas. Jonas z'n haar was kleddernat. De haren van mila ook. Mila vond dat perfect om een vlecht te maken. Ze haalde de kam uit de badkamer en begon haar haar te kammen. Wanneer alle knopen en klitten uit haar haar waren begon ze met een invlecht te maken. Jonas werd gefascineerd door mila. Hoe ze dat kan met haar is zo wonderbaarlijk. Het fijne aan andere interesses en kwaliteiten te hebben is dat je kan leren van elkaar. 'Is er een speciale reden dat je je haar vlecht?', vroeg Jonas. 'Niet echt maar als je haar nat is en je vlecht het dan heb je een paar uur laten golvend haar', zei mila. Jonas begreep het. 'Wil je ook is proberen?', vroeg mila. 'En dan je haar om zeep doen? Nee, dat wil ik je niet aandoen', zei Jonas. 'Niet overdrijven, maar ik begrijp je wel', zei mila en moest lachen. Ze vlocht verder en op het einde bond ze er een rekker om heen. Jonas was al naast mila op bed gaan zitten. Hij legde z'n hand op haar schoot. Mila legde haar hand op de zijne. Ze keken elkaar aan. Spontaan begonnen ze ervan te lachen. Er kwam ineens een herinnering van vroeger. Mila's vader die aan het stuur van de auto zat en haar mama die daarnaast zat. Mila zat op de achterbank. Wanneer ze stilstaan voor verkeerslichten, zet mila haar vader z'n hand op de schoot van haar moeder. Mila keek er dromerig naar. Haar vader keek in de achteruitkijkspiegel en greep met z'n hand naar mila's been. Mila begon te giechelen. Mila werd weer naar de werkelijkheid gezogen doordat Jonas met z'n hand voor mila's prachtige ogen zwaaide. 'Is alles oké?', vroeg Jonas. Mila knikte. Ze nam Jonas's hand stevig vast en begon het te bestuderen. Jonas kuste haar wang. Wachtend tot ze haar hoofd naar hem draaide zodat hij ze kon kussen op haar zacht roze lippen. Lang wachten moest hij niet. Mila liet z'n hand los en gooide haar armen om z'n hals. Ze kusten elkaar. Mila ging in Jonas armen liggen. 'Dit bedoel ik dus, we kunnen moeilijk als we bij onze vrienden zijn kussen, daarom zou ik dit missen, niemand die ons kan zeggen wat we wel of niet mogen doen', zei mila. 'Ik snap je en een klein kusje dat kan toch, met hun in de buurt?', vroeg Jonas. 'Ja, daar zeg ik geen nee tegen', zei mila. 'Wat is je droom?', vroeg Jonas. Hij kwam ineens af met een heel ander thema. 'Euhm...ik heb niet echt een droom, met jou gelukkig worden dat vooral', zei mila. Jonas z'n ogen straalde van dat antwoord. 'Bij mij net hetzelfde! Jij gaat boven alles! Ik hou veel van jou Santiago en dat zal ik altijd doen', zei Jonas. Mila ademde diep in en langzaam uit. Haar ogen waren gesloten. Ze zat gevangen door twee armen. Haar hand die Jonas' wang streelt, haar hoofd die tegen het hoofd van Jonas leunt. Het voelde perfect. De talloze lieve woordjes die Jonas mila influisterde waren magisch.
Een paar uur later was het bijna tijd om te vertrekken. De zon had ondertussen de regen overwonnen. Mila rekte haar uit. Ze haalde voorzichtig het rekkertje uit haar haar. Ze deed de vlecht los. Zoals ze had gehoopt was haar haar heel mooi golvend. 'Klaar om te vertrekken?', vroeg mila aan Jonas. 'Zo klaar als ik maar kan zijn', zei Jonas. Ze gingen er te voet naartoe. Zover was het niet. Het was een dorp feest. Vlaggetjes kleurden het dorp. 'Goede keuze om naar hier te gaan', zei Jonas. 'Dé, het is mijn idee dus tuurlijk is het goed', zei mila. Ze lachten. Een Spaanse gitaar bracht sfeer in het dorp. Een terrasje zat vol. Nog één plaatsje was vrij. Dat was zonder twijfel een tafeltje waar zij gingen zitten. Ze namen plaats en bestelde een cocktail. Één met twee rietjes. Al snel was de cocktail klaar. Vers gemaakt. 'Ziet er lekker uit!', zei mila. 'De cocktail of ik?', vroeg Jonas. 'Allebei', zei mila en schoot in de lach. 'Welk rietje neem jij?', vroeg Jonas. 'Maakt niet uit', zei mila. Jonas wilde een rietje nemen. 'Of wacht! Ik neem die', zei mila. 'Oké', zei Jonas en nam het andere. 'Of nee toch die', zei mila plagerig. Jonas draaide met z'n ogen. 'Het is maar om te plagen', zei mila en nam een willekeurig rietje vast en dronk ermee. 'Hmm' klonk van beide. Het was heerlijk! Jonas blies door het rietje zodat de cocktail begon te borrelen. Mila werd rood van het lachen. Jonas legde zijn hand op de hare. 'Gaat het een beetje? Je ziet zo rood?', zei Jonas en kon zelf niet ophouden met lachen. Mila wilde wel iets zeggen maar de lach liet het niet toe. Ze kalmeerden een beetje. De mensen op het terrasje keken nogal raar naar hun. Dat was een beetje gênant. 'Straks, om acht uur, dan worden alle koppeltjes op de dansvloer gevraagd, uiteraard om te dansen', zei mila en legde de nadruk op 'koppeltjes'. Achter die zin schuilde ook nog een vraag. 'Natuurlijk wil ik met je dansen, maar je weet dat ik niet zo goed kan dansen', zei Jonas. 'Dat maakt niet uit, als ik maar met jou dans is het goed', zei mila. Jonas glimlachte. 'Zolang ik maar bij jou ben is het goed', zei Jonas. Beiden kregen ze een gelukzalige glimlach op hun gezicht. 'Ik heb nog iets voor jou', zei mila. Jonas keek mila vragend aan. 'Het ligt wel in onze kamer dus dat is voor straks', voegde mila eraantoe. 'Nu maak je me nieuwsgierig en hoe laat is het?', vroeg Jonas. 'Vijf voor acht', zei mila nadat ze op haar gsm keek. 'Nog vijf minuten? Dan zouden we dringend nog even moeten oefenen', zei Jonas. Ze rekende af. Jonas trok mila mee de dansvloer, die nog leeg was, op. Hij deed teken naar de muzikanten om te spelen. De muzikanten deden wat hij vroeg en begonnen te spelen. Jonas pakte mila rond haar middel en trok haar tegen hem aan. Mila legde haar armen om Jonas z'n hals. Hun hoofden leunden tegen elkaar. 'Laat je maar eens volledig gaan', zei mila. 'In het dansen of in het kussen?', vroeg Jonas uitdagend. 'Allebei maar laat het tweede voor straks', zei mila verleidelijk. 'Mag ik dan nu een klein kusje?', vroeg Jonas. 'Dat moet je me toch niet vragen', zei mila en kuste Jonas. 'Dat zou dan een ja geweest zijn zeker', grinnikte Jonas. Jonas liet mila pirouettes maken en allerlei danspasjes doen. Er kwam, hoe later het werd, meer volk op de dansvloer. De sterren stonden al hoog aan de hemel en de straten werden verlicht door lantarens. Mila's ogen vielen bijna toe. 'Zullen we gaan?', vroeg mila. Jonas knikte.
Ze kwamen aan in hun kamer en gingen languit op bed liggen. 'Ik ben zo ontzettend moe!', zei mila. 'Dan moet je slapen', zei Jonas. 'Dat wist nog ik niet', draaide mila met haar ogen. Ze kleedden zich om en gingen daarna dicht tegen elkaar aan liggen. 'Is het erg dat ik je het morgen pas geef?', vroeg mila. 'Nee, natuurlijk niet', zei Jonas. 'Maar daarstraks had je nog iets gezegd dat we straks gingen doen, bedoelde je met straks nu?', vroeg Jonas. Mila moest even denken aan wat ze allemaal had gezegd. 'Owh dat, ja, ik bedoelde nu', zei mila verleidelijk en haar lippen gingen in aanval met die van Jonas. Het laatste woord 'slaapwel' klonk door de kamer en met dat woord vielen ze in slaap.
