Miss Wanna Be Superstar

Chapter 24: Manila Bay

Elle's POV:
Do you think it's weird when you're just staring blankly? Without blinking, lost in your thoughts, voices filling your mind up, smelling the air of love, thinking of someone you love.

Silberyo

"Hello, beautiful." Napabalikwas ako sa kinahihigaan ko ng marinig ko ang boses nya. Hindi ako nagkakamali, sya talaga iyon! Si Silberyo.

"Hoy ano ba ginagawa mo dito? Maliligo na ako. May pasok pa ako e." Sabi ko pero nagulat ako ng bigla nya akong higitin at biglang hinila patabi sa kanya sa kama. Niyakap yakap nya ako and it feels so comfortable, and i hate it. I hate being comfortable to him.

"Can you skip the class? Gala na lang tayo." Sabi nito na ikinagulat ko. It's been a week since last kaming lumabas at ngayon magyayaya sya? Ano namang meron?

"Hindi pwede. Malapit na exam namin. I can't fail this one. Malapit na akong grumaduate." Sabi ko at nagpupumiglas pero syempre mas malakas sya sa akin. Nawalan na din ako ng lakas kaya hinayaan ko na sya. Para syang may problema na parang ewan na parang gustong umiyak na parang nagpipigil ng galit. Nakakatakot ang iniisip ko!

"I just really need you right now." Sa pagkasabi nyang non. Parang bumagal yung oras ko, parang yung kama ko napalitan ng mga ulap, ang kisame na nagtatago sa amin ay biglang lumiwanag. Kailangan ako ng taong mahal ko?

"Sige na nga." Pagkasabi ko nun bigla syang nabuhayan at niyakap yakap ako.... Nagulat ako ng bigla nya akong halikan... Sa pisngi! Sayang.... Bat hindi pa sa lips? Ahihihihi!

*****
"San ba tayo pupunta?" Tanong ko. Nandito kami ngayon sa kotsye ni Silberyo. Luminga linga ako pero walang press o media na nasunod sa amin. Napagod na siguro.

"Kung saan wala tayong iniisip, kung saan pwedeng maging ako." Sabi nya, medyo nagulat ako ng higpitan nya ang pagkahawak sa manebela kaya hinawakan ko yung kanan nyang kamay.

"Nandito lang ako okay? Hindi mo kailangan solo-hin ang lahat. Willing akong makinig sayo." Sabi ko and his hands lighten up from the grip. Unti unting lumuwag ang mahigpit nyang kapit sa manibela at unti unti syang ngumiti.

"You really have it in you. You can make everyone smile. You can make me smile. That's why i like you." Hindi ko alam kung kikiligin ako o matutuwa or both. Basta alam ko masaya ako sa taong katabi ko ngayon.

Five months na ang nakalipas ng makilala ko sya, hindi ko alam kung masyado pa bang mabilis ang mga pangyayari o masyado lang akong nagenjoy na kasama ko sya. Basta masaya ako, masaya sya. Hindi ko din alam kung nasa tamang edad na ba ako para maramdaman ko to pero sabi nga ni Mavis sa Hotel Transylvania, nag zing kami. Ang sarap pala sa feeling na inlove ka.

Tumahimik lang kaming dalawa habang ako nakatitig sa kanya. Ramdam ko ang pagbagal ng makina at pag hinto ng sasakyan kaya napatingin ako sa paligid. Andito na ata kami.

"We're here." Sabi ni Silberyo kaya dahan dahan na din akong bumaba. Para kaming nasa isang rest house at may pool din duon.

"Ito ba ang hide out mo kapag nalulungkot ka?" Tanong ko at tumingin naman sya sa akin at marahan na tumango bago ngumiti. Ah, ito pala iyon.

"Bata palang ako nakapangalan na sa akin ang rest house na ito. Dapat kahati ko dito si Kuya pero since..... Basta! Tignan mo. Matutuwa ka dito." Sabi nito at pinilit nyang ngumiti kahit alam kong nalulungkot na sya. Ano kaya ang problema nya? Bat ayaw nya sabihin sa akin? Hindi nya ba ako pinagkakatiwalaan?

Ang daming pumapasok na katanungan sa isip ko pero mas pinili kong magsaya kesa isipin iyon at mamroblema na naman. Naglakad lakad kami sa parang garden at napangiti ako. Napaka-peaceful ng lugar at may mga paro-paro pang lumilipad.