Miss Wanna Be Superstar

Chapter 48: Girlfriend

Elle's POV:
"Oh, Hi Elle, nake-kwento ka sakin dati ni James. It's so nice to finally meet you." Masayang sabi ni Rosita kaya pinilit ko ding ngumiti at tinanggap ang kamay nya. "Yeah, nice to meet you too, Rosita.."

Tumango sya at umupo sa may sofa bago tumabi sa kanya si James, "Si Rosita ang tumulong kay James para... Ay, wala wala pala!" Sabi ni Tristan at tumingin sakin na para bang nagso-sorry. Ngumiti na lang ako at tumango bago uminom ulit.

"So how's life? How's YOUR life?" Napatingin ako kayla James na nakikinig din pala saming usapan, humarap ako kay Brandon at ngumiti. "I'm fine... I've never been better, And you guys?" Tanong ko at isa isa silang tinignan.

Napahawak sa batok si Louise, "Well, Kiara and I broke up. Mahabang istorya pero okay lang, maraming isda sa dagat." Napatigil ako at napayuko, somethings are meant to not last forever. 

"Not everything change, but there are changes." Sabi ni Tristan kaya napa kagat ako sa lower lip ko.

Kumuha ng beer si Brandon, "But some changes are good, in some way." Sabi ni Brandon kaya tumango ako sa kanya at ngumiti sya, I don't know pero pakiramdam ko pilit lang ngiti nya. Haaaay.

"It's so nice to see you, guys, again. Seriously, na-miss ko kakulitan nyo." Sabi ko at ngumiti sa kanila pero hindi sila ngumiti pabalik. Tinitigan lang nila ako at napabuntong hininga si Louise. "I wish we could say that too." Bulong nya pero narinig ko naman.

Umiling ako at tumayo na, what's the point of talking with them? "I should go, hahanapin ko lang si Migs. Take care, you guys!" Pagkasabi ko nun ay napatingin sakin si James, his eyes were shooting daggers at me.

"Yeah, him. Tell him I said hi, and do us both a favor and don't let me see him. I can't promise he'll be safe around me." His voice was cold and dry. Napailing ako at tumayo na, I should have known it was a bad idea, talking to them I mean.

Umiling ako at napayuko, "Don't make things harder James, just don't." 

Umalis na ako at pumunta sa CR bago magkulong sa isang cubicle, napahawak ako sa puso ko habang nakaupo. "Why are you dying again?" Tanong ko sa puso ko at sinuntok suntok ulit yon, "Don't do this please. You were fine, you were healed."

James.

Napatigil ako ng may pumasok sa CR, "It's okay to be hurt, you know? Alam kong mahirap na makita ulit sila, pero it's good that I finally met you. I hope we can be good friends." Napatigil ako ng marinig ang boses ni Rosita.

"What?" Dahan dahan akong lumabas ng cubicle at pumunta sa sink, bago maghugas ng kamay. "Okay lang na masaktan ka, pero ang importante nakita mo na ulit mga kaibigan mo. Hindi ba't close na close kayo dati?" Sabi nya bago tumingin sa salamin kaya napatingin din ako dun.

Bakit ang bait nya?

"Is that why he loves you?" Tanong ko at alam kong alam nya ang sinasabi ko kaya napatawa sya ng mahina, "I don't think so. I'm not good you know? I'm just nice, at pakiramdam ko kaya nya ako minahal dahil mahal nya ako, hindi dahil mabait o maganda o prangka o maldita ako."

Napayuko ako nang sabihin nya yon, tama naman sya e. Mahal sya kasi mahal sya, hindi humahanap ng rason si James. "You're right, and you're lucky. James is a good man, and he's lucky to have you. Sana ay maging masaya kayong dalawa,"

Tumingin sya sakin at sumandal sa sink, "So why did you left him?" Diretsyo nyang tanong kaya napaatras ako at nadanggi ang tissue, we watched it hanggang sa kumalat ito.

"Because sometimes, setting someone free is the right thing to do. It's the best thing to do." Sabi ko at naglakad na palabas, pero bago ako lumabas napaisip ako sa huli nyang sabi, "But sometimes letting go is breaking someone down, it's not you who gets to decide what's best for him."

*********
"Babe kanina ka pa tulala dyan ah, okay ka lang ba talaga?" Tanong ni Migs habang nagdidrive sya pauwi ng bahay. Tumingin ako sa kanya at napabuntong hininga. "I'm fine babe, pagod lang siguro."

Bakit kasi kaylangan ko pang makita yung mga yon? "Nakita ko sila, sila James." Sabi ko pero nakita kong hindi nagulat si Migs. Tumingin lang sya sakin bago nya ibalik yung tingin sa road.

"I've seen it, I just chose not to show myself. Pakiramdam ko kasi hindi ito yung tamang time para harapin ko sila, not after the video. I can't face them, hindi kakayanin ng konsensya ko." Sabi nya at nakita kong dumiin ang pagkakahawak nya sa manibela.

Hinawakan ko ang kamay nya na free, "I thought I would die nung makita ko sila, but the weird thing is, hindi sila galit or at least hindi nila pinamukha sakin yon. They just acted like nothing happened, na parang isang linggo lang kaming hindi nagkita. Pero may gap na, may sira na." Sabi ko at napahawak na naman sa puso ko.

"We all need time to accept it, to accept that we'll see them more often." Sabi nya bago hawakan pabalik ang kamay ko, ngumiti ako sa kanya kahit pakiramdam ko ay maiiyak na ulit ako. Namiss ko sila, namiss ko sya.

Pumikit ako dahil pakiramdam ko ay sasabog na ang puso ko, I can't deal with this stuffs right now. I'm too weak for it.

"James already have a new girlfriend, her name is Rosita." Sabi ko at tumingin ulit kay Migs pero hindi sya tumitingin sakin, "I heard, are you okay?"

Nagulat ako sa tanong nyang yun at napabitaw sa kamay nya, "Why wouldn't I be? I'm happy for him, for them. Napaka bait na tao ni Rosita," Sabi ko at tumingin sa labas ng bintana, narinig kong bumuntong hininga si Migs pero hindi ko na sya magawang tignan.

"I'm always here for you, just so you know." Sabi nya at ngumiti na lang ako ng mapait dahil pakiramdam ko ay biglang bumigat ang katawan ko. All I need right now is some rest, yeah just rest.

Napahawak ako sa ulo ko, "Babe, are you okay? Masakit ba ulo mo?" Agad kong binaba ang kamay ko at hinarap sya, "No babe, i'm fine. Inaantok lang ako, i'm just going to rest a bit." Sabi ko kaya tumango sya.

"You should sleep, bubuhatin na lang kita pag nasa bahay nyo na tayo." Hinawakan ko ang isa nyang kamay at inayos ng sandal ang ulo ko bago pumikit. "Thanks, babe." Sabi ko at hinawakan naman nya ng mabuti ang kamay ko.

"I love you, kahit masakit titiisin ko. Because you're worth every tear and pain."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Abangan!