Chapter 45: MV

120 4 2
                                    

Elle's POV:
"You have an interview today, 5PM. Don't be late, the director is there to announce something. Says he wanted it to tell you himself." Sabi ni Manager Glee, I took a glance at her but she wasn't looking at me so I rolled my eyes. Tss, why can't he tell it to her na lang?

It's not like it would make me jump or so.

"Whatever." Bulong ko at lumabas na lang ng truck namin, tss. I need some fresh air, it's been a week since nandito kami and nothing really change. Nandyan pa din yung traffic, yung mga ingay na sasakyan, yung mga tambay, yung mga feeling divas na girls, tss.

And my oh-so-loving boyfriend is right here, "Hey love, how are you?" Tanong nya bago ako yakapin kaya natawa ako, ang clingy nya pero nakakakilig.

"I'm fine, how about you?" Sagot ko at yumakap sa kanya pabalik. Ang clingy ko na din naman sa kanya, "Perfect, cause' I saw you. Anyways, any plans today?" Tanong nya kaya napabuntong hininga ako.

Sumandal ako sa puno, "I have this meeting at 5, how about you?" Tanong ko bago umayos ng tayo dahil magpapaayos pa ako ng buhok and I have to pick a nice outfit.

"Yeah, well I have this meeting for new artists, they want me to ahm, be their guide to being a famous artist." Natawa naman kami, that really sounds stupid. Niyakap ko sya at hinalikan, "Well, kaylangan ko ng umalis. See you late night, okay?" Sabi ko at um-oo naman sya bago sabay kaming umalis.

*******
"Yes! I'm already on my way, okaaay? Chill out!"

("Chill out?! You're like, half an hour late, chill out?!")

Here we go again with the sermon sermon thingy, hindi ba sya nagsasawa? Every meeting, every events, lagi akong late, hindi pa ba sya nasasanay dun?

"Okay fine! I'm flying already, i'll be there in five. See you." Sabi ko at naramdaman ko namang magsasalita pa bali sya kaya pinatay ko na yung phone ko. Stress, stress, stress. Kakakita ko lang kay Migs pero, heto ako, stress na stress ulit.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana, PH never really change, madumi pa din. Pinapabayaan pa din ng mga pilipino ang Pilipinas, nakakalungkot. Ako lang ata ang nagbago e, well I think so. I've never actually thought I'd change this much. Like, years ago, I was just a stupid girl. Funny how things turned out.

"Ma'am we're here already, your assistant for today is already waiting for you." Sabi ng driver ko kaya nabalik ako sa presence ko, gosh, I got to stop day dreaming. Lumabas na ako ng kotsye at pumunta sa front desk.

Lahat naman ay napatingin sakin kaya napasmirk ako, Filipinos really adored me. "Where's my assistant?" Tanong ko at tumingin sa paligid, may lumapit naman saking babae na may sobrang haba ng buhok kaya napairap ako.

"First, get a haircut. Second, do us both a favor and change your sweaty clothes. Third, I need to go to the meeting place. So get going, time's running." Sabi ko kaya nagmadali na syang maglakad, sumunod naman ako. I didn't even bother asking her name, I'd rather talk to a dog than her.

Nang makadating kami sa meeting place ay tumayo silang lahat, I feel like a princess being respected. Ngumiti ako kahit alam kong pikon na yung iba sakin, ahihihihi. I love that feeling, na may nagagalit sakin pero wala silang magawa because i'm the star.

"Good morning, I'm so sorry, I didn't mean to be late." Sabi ko at ngumiti, ngumiti din naman sila sakin pabalik at may nagturo ng uupuan ko, alam ko ding nagpipigil sa galit ang manager ko. HAHAHAHAHA.

Umupo na din sila ng umupo ako, "It's okay, we don't mind that you're late. May mas late pa kasi sayo." Napatigil ako at napataas ang isang kilay, sinong impokrita ang umaaga ng spotlight ko?

"Yeah, yung magiging katrabaho mo, he's usually like that. Wala ng pinagbago, pero I know na pupunta sya." Sabi nung isang babae na nasa unahan, nerd ugh. Tumango na lang ako at kinalikot ang cellphone ko.

Too many notifications, puro mga compliments sa mga kanta kong ginawa--- bigla namang nalaglag ko ang phone ko ng may mabilis na nagbukas ng pinto kaya yumuko ako para kunin yon.

"Oh wait, I need to take this call." That voice, parang kilala ko yun ah. Tumunghay ako pero sakto din ng pagsara ng pinto. Hmm, maybe a fan of mine. Lahat naman ay busy sa pagtatype ng kung ano ano.

Tumayo ako at lumakad sa pinto, "I'm just going to the bathroom, okay?" Paalam ko at tumango naman sila, nang sabay sabay. Para silang mga robot na inuutusan lang, poor things. Naglakad na ako papunta sa banyo at nagretouch ng make up.

"You know what, he's even hotter than before."

"I agree girl, yan daw ang epekto ng pagiging broken hearted."

"I guess so, pero mas lalo talaga syang naging gwapo ah. Nakakainlove."

Paguusap ng dalawang babae na may mga cheap na damit, pero napangiti pa din ako. Epekto ng pagiging-broken hearted, I think i'm a product of it too. Nilabas ko ang lipstick ko habang pasimpleng pinapakinggan ang usapan ng dalawang babaeng to.

Nang maiba na ang usapan nila at hindi na yung hot na lalaki ay umalis na ako, ang boring nila. Hindi man lang nila nabanggit yung poging lalaki, edi sana nalaman ko yung name. Haay. But anyway, I know na mas pogi pa rin dun ang Migs ko.

Palakad na ako sa may pintuan ng may magbukas nun, "Miss get in, before they get mad." Sabi nung lalaki kaya pumasok ako bago humarap sa kanya, "Thank you-"

Sabay kaming napatigil at pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko, everything stopped. Ilang taon, ilang taon kong hindi nakita ang mukha nya. And now that i'm staring at him, and he's staring back. Pakiramdam ko ay tumalon ang puso ko.

"Well well, so you chose to show up huh?"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Abangan

Miss Wanna Be SuperstarTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon