Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GR

1996

1996

«Αγαπητοί μας γονείς και μαθητές, εγώ ως διευθυντής του 3ου δημοτικού σχολείου και όλοι οι δάσκαλοι, σας ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά και καλώς ήρθατε πρωτάκια» μας καλωσόρισε ο διευθυντής του νέου μας σχολείου.

«Ευχαριστούμε» φωνάξαμε όλα τα μικρά και στην συνέχεια οι δασκάλες, μας οδήγησαν στην τάξη, ώστε να μας χωρίσουν σε τμήματα.

«Λυδία Σαββοπούλου», φώναξε μια από τις δασκάλες και σήκωσα το χέρι. «Είσαι στο Β τμήμα».

«Μελίνα Ταβουλάρη», είπε μετά από μερικά ονόματα και ένα κοριτσάκι με μακριές μαύρες κοτσίδες και μεγάλα μάτια σήκωσε το χέρι του. «Β τμήμα κι εσύ», είπε και το κορίτσι σηκώθηκε διστακτικά και ήρθε κι έκατσε δίπλα μου.

«Γεια είμαι η Λυδία» της χαμογέλασα.

«Γεια», είπε και στα μεγάλα μάτια της καθρεφτιζόταν ο φόβος.

«Μην φοβάσαι Μελίνα. Κι εγώ φοβόμουν αλλά η μαμά μου, είπε ότι το μεγάλο σχολείο μπορεί να μοιάζει τρομακτικό επειδή δεν ξέρουμε τι είναι. Μου είπε ότι είναι ενδιαφέρον και θα περνάω καλά. Και ότι θα κάνω φίλους και τότε θα είναι ακόμα καλύτερα. Αν θες μπορούμε να γίνουμε φίλες και έτσι δεν θα φοβάται καμία από τις δυο μας». Εκείνη με κοίταξε με τα πράσινα μάτια της και μου χάρισε ένα υπέροχο χαμόγελο.

«Εντάξει», είπε και με αγκάλιασε.

Στο σχόλασμα οι μαμάδες μας, περίμεναν στην εξώπορτα του σχολείου. Ένα αγόρι από μεγαλύτερο τμήμα ήρθε κι έπεσε πάνω μου. Με έριξε με αποτέλεσμα να χτυπήσω τα γόνατα μου.

«Πρόσεχε Γιώργο, την χτύπησες» φώναξε η Μελίνα καθώς με βοηθούσε να σηκωθώ.

«Ποιος είναι αυτός;» θέλησα να μάθω.

«Ο αδελφός μου. Πάει στην Τετάρτη» με ενημέρωσε.

Κοίταξα το μεγαλύτερο αγόρι και θυμάμαι ακόμα τα μάτια του. Πράσινα, μεγάλα, όμορφα μάτια. Θυμάμαι επίσης το κοροϊδευτικό του ύφος και το ότι δεν ζήτησε συγνώμη που με έριξε κάτω. Μόνο με κοιτούσε χαμογελώντας ειρωνικά κι εγώ του έβγαλα τη γλώσσα, σουφρώνοντας την γαλλική μυτούλα μου.

Λίγο ακόμα από την ιστορία! Δεν είναι όλα τα κεφάλαια τόσο μικρά. Αυτά είναι απλά τα εισαγωγικά για να μπαίνουμε στο κλίμα! :-*