Bonus: Πέρασαν χρόνια...

4.4K 349 72
                                    

Άνοιξα την πόρτα και υποδέχτηκα την Μελίνα, τον Στράτο και τα κορίτσια τους, την Αριάδνη και την Άρτεμη. Η Αριάδνη είναι και βαφτιστήρα μου. Τα κοριτσάκια πέφτουν στην αγκαλιά μου. Η Αριάδνη έκλεισε τα οκτώ και η Άρτεμη κοντεύει τα πέντε.

"Καλώς τα μου." λέω και κλείνω τα αγγελούδια μέσα στα χέρια μου. Φιλάω τα μαγουλάκια τους. "Τι κάνουν οι πιο όμορφες πριγκίπισσες του κόσμου;"

"Καλά είμαστε." λέει με ενθουσιασμό η Άρτεμη. Η Αριάδνη κοιτάζει με αγωνία πίσω από την πλάτη μου. Χαμογελάω γιατί ξέρω ότι αναζητά τον Φίλιππο.

"Είναι στην αυλή με τον Γιώργο." λέω και τα κορίτσια φεύγουν γρήγορα προς τα εκεί.

Αγκαλιάζω την Μελίνα και την φιλάω. Μετά τον Στράτο.

"Κουνιαδούλα τι έγινε, όσο πας φουσκώνεις." λέει εκείνος για να με πειράξει.

"Άσε Στρατή μου, αν με τρυπήσεις καταλάθος με την βελόνα θα με δεις να φεύγω χωρίς πορεία, σαν μπαλόνι που έσκασε." του απαντάω και γελάμε και οι τρεις.

Πάνω στην ώρα κάνει την εμφάνιση του ο Γιώργος.

"Βρε καλώς τα μου." λέει και φιλάει την αδελφή του. Αμέσως μετά αγκαλιάζει φιλικά τον Στράτο και τον χτυπάει στην πλάτη. "Τι έγινε; Γιατί γελάτε;"

"Εδώ λέμε για το μπαλόνι Λυδία." απαντάει εκείνος και ο Γιώργος τον κοιτάζει αυστηρά.

"Φίλε σε αγαπώ και το ξέρεις αλλά όχι και να κοροϊδεύεις την γυναίκα μου. Ετοιμόγεννη σε δίδυμα είναι και πάλι κινείται σαν αίλουρος." του απαντάει και έρχεται κοντά μου. Με αγκαλιάζει και χαϊδεύει στοργικά την κοιλιά μου. Οι κόρες μας αντιδρούν αμέσως στο άγγιγμά του, κλωτσώντας το σημείο εκείνο. Είναι περίεργο κι όμως τα παιδιά μας αναγνωρίζουν τον μπαμπά τους από την κοιλιά ακόμα.

Βγαίνουμε στην αυλή. Ο κήπος της μονοκατοικίας μας, είναι στρωμένος με γκαζόν, το οποίο φροντίζει ο Γιώργος. Τα δέντρα και τα λουλούδια είναι στα καλύτερα τους. Ανθισμένα και φορτωμένα καρπούς, μας χαρίζουν σκιά και όμορφες μυρωδιές.

Ένας μικρός πέτρινος καταρράκτης στην άκρη δίνει την ψευδαίσθηση πως βρίσκεσαι σε μέρος εξωτικό. Το γαργάρισμα του νερού με ηρεμεί κάθε φορά που το έχω ανάγκη. Ο κήπος αυτός είναι ο δικός μου μικρός Παράδεισος. εδώ που μεγαλώνει ο γιός μου και που σύντομα θα φιλοξενήσει και τις κορούλες μου.

Να μ' αγκαλιάζεις-TYS_GRDonde viven las historias. Descúbrelo ahora